1 ΧΡΟΝΟΣ «ΚΛΙΝΑΤΕ» - ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΠΙ ΤΗ ΕΠΕΤΕΙΩ ΤΗΣ ΟΜΑΔΟΣ ΜΑΣ...

Ήταν περίπου σαν σήμερα, έναν χρονο πριν, όταν η ομάδα μας ξεκίνησε τον διαδιδικτυακό –και δη φεισμπουκικό ;) - της βίο. Στην πολιτικη επικαιρότητα κυριαρχούσαν οι εκλογές του Μαϊου του ’12, με το  κατακερματισμένο πολιτικό τοπίο που ανέδειξαν, και με το μέλλον να διαγράφεται αβέβαιο και νεφελώδες-στην καλλίτερη περιπτωση- στον ορίζοντα...

Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πλέον αναδειχθεί σε αξιωματική αντιπολίτευση. Μόνος ορθιος –αν και με αιματηρές απώλειες- πόλος του αστικού (και ουχί μόνον Δεξιου) χώρου ήταν ο μεχρι προσφατα «αντιμνημονιακός» Αντώνης Σαμαράς, και η βεβαρυμένη με σοβαρότατα- έως και ασυγχώρητα- κατα το παρελθόν λάθη, Νέα Δημοκρατία. Όμως πλέον το διακύβευμα δεν ήταν η δικομματική εναλλαγή –ενα παιχνιδάκι που κανέναν μας δεν ενδιέφερε, άλλωστε-, αλλά η γενική πολιτική κατεύθυνση του τόπου. Το δίλημμα ήταν σαφές: με την Ευρώπη και κάποιου ειδους συμβιβασμο με τους εταίρους μας, που θα περιλάμβανε βαρίες θυσίες, αλλά θα αναδείκνυε μια Νεα Ελλάδα, ή με το φαύλο παρελθόν, την διατήρηση των ψευδεπίγραφων «κεκτημένων» μιας βολεμένης κρατικοδίαιτης μειοψηφίας (ακόμα κι αν αυτά μας οδηγούσαν στην χρεοκοπία), με στόχο έναν «άλλον» κόσμο (ποιόν άραγε; -της Β. Κορέας, του PZLN, του Φωτεινιού Μονοπατίου, ή των Σαντινίστας;) που είναι «εφικτός», και «όπου μας βγάλει» (κι ας ειναι και Πλατεία Ταχρίρ, όπως κάποιοι ονειρεύονταν και δη παρότρυναν). Η μάχη πλέον ήταν ιδεολογική αλλά και αξιολογική: δεν επρόκειτο απλώς για μια σύγκρουση Δεξιάς και Αριστεράς, αλλά για και για μια σύγκρουση μεταξύ – αληθινά –  πατριωτικού πραγματισμού και παρανοικού λαικισμού.

Το βασικότερο -αν καλουμουν να επιλέξω ένα και μονο- συνεκτικό στοιχείο της ομάδος, ήταν η αντίληψη από μέρους των βασικών συντελεστών της αυτής της νέας πραγματικότητας: όποια κι αν ηταν η ιδεολογική τους απόχρωση μεσα στον ευρύτερο χώρο της Δεξίας και Κεντροδεξίας, κοινή συνισταμένη όλων –και σιγουρα των δημιουργών της ομάδος- ήταν η συνειδητοποίηση της ιδεολογικής μάχης που είχαμε πλέον μπροστά μας, και της επίδρασης που αυτή θα είχε στην διαμόρφωση του μέλλοντος της πατρίδος μας, των οικείων μας, των φίλων μας, των αγέννητων παιδιών μας.

Με αφετηρία λοιπόν αυτές τις κοινές παραδοχές, η ομάδα ξεκίνησε την διαδικτυακή της ζωή. Στον έναν χρόνο λειτουργίας της προσετέθησαν όλο και περισσότεροι φίλοι και συνομιλητές, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένας πυρήνας, χάριν στον οποίον η ομάδα μας έφτασε να είναι μία από τις ενεργότερες του fb, με πλούσιο –και συχνά απολαυστικό- σχολιασμό των περισσοτέρων αναρτήσεων. Υπήρξαν δε, κατα τον ενιαύσιο βίο της, πραγματικά επικές στιγμές (το ποστ του Μιχάλη Δέλτα με τις ατάκες Αδώνιδος Γεωργιάδη και τα 500 περίπου σχόλια έρχεται εύκολα στο μυαλό των περισσοτέρων!). Η εκ του συνέγγυς δε γνωριμία πολλών εκ των κυριοτέρων συντελεστών της ομάδας, χαλυβδώνει τους ιδεολογικούς μας δεσμούς, και βοηθά στην εκατέρωθεν άμβλυνση των παρεξηγήσεων...

Αυτός όμως ο χρόνος που πέρασε απετέλεσε και την δικαίωση της βασικής μας επιλογής: την εναντίωσης στον συναισθηματικό λαικισμό και την αντίληψη της πραγματικότητας με κριτηρια ορθολογισμού και με γνώμονα τον ρεαλισμό. Θυμηθείτε σε τι κατασταση βρισκόνταν τότε η χώρα: αβεβαιότητα στο εσωτερικό, απαξίωση στο εξωτερικό. Σημερα πλέον τα έξωθεν μηνύματα γίνονται θετικότερα με κάθε ημέρα που πέρνα, ενώ, αργά αλλά σταθερα, ολο και περισσότεροι συμπολίτες μας τολμούν να ελπίζουν. Το αν η πρώιμη αυτή ελπίδα αποτελεί αντικατοπτρισμό ή σηματοδοτεί την αρχή της εξόδου από την κρίση θα φανεί στο μέλλον, σε κάθε δε περιπτωση, ο δρόμος ειναι ανηφορικός και η προσπάθεια πρεπει να συνεχιστεί αμείωτη. Ομως προϊόντος του χρόνου, εδραιώνεται η πεποίθηση ότι τα χειρότερα πέρασαν, και με σκληρή δουλεία, θα δρέψουμε τους καρπούς των αιματηρών θυσιών που υπέστημεν ως έθνος.

Τέλος, ατενιζοντας το μέλλον, θεωρώ επιβεβλημένο να συγχαρώ τα μέλη και ιδιαίτερα τον ικανότατο και υπομονετικότατο συνδιαχειριστή Αριστοτέλη Παλαιολογό, για την εξαιρετική τους συμβολή στην ομάδα. Πάνω απ’ όλα είστε αξιοι συγχαρητηρίων γιατί σε μια χώρα όπου το ιδιο το ενστικτο της αυτοσυντήρησης οδηγεί πολλούς από τους δημοσιολογούντες στην επιδιωξη του να ειναι αρεστοί, επιλέξατε τον δύσκολο δρόμο, τον δρομο την αρετής, σταθήκατε απέναντι στις σειρηνες του λαικισμού, και, θέλω να πιστεύω, βαλαμε όλοι ένα λιθαράκι στην ανάσχεση της προέλασης τους. Η επιρροή της ομάδας δεν εξαντλείται σε όσους συμμετέχουν, ούτε καν σε όσους παρακολουθούν της αναρτήσεις. Η πραγματική συμβολή  της ομάδος έγκειται στο θάρρος, στο κουράγιο, στην δύναμη που δίνουμε ο ένας στον άλλο και από εκεί το διαχέουμε στο περιβάλλον μας και στην κοινωνία ευρύτερα. Την εν λόγω δύναμη, την αντλούμε από την ενημέρωση, τον διάλογο, την σύγκρουση, την σύνθεση, την αλληλοενθάρρυνση. Για αυτήν την δύναμη θέλω από καρδίας να σας ευχαριστήσω, όλες και όλους. Χρόνια πολλά και καλά «κλινατε επί-δεξιά»!

Δια την ξυγγραφήν

Μανουήλ Κομνηνός