Saturday, January 18, 2014

Ιδιωτικοποίηση της αξιολόγησης στο Δημόσιο...



Από τότε που εισήχθη ο θεσμός του ΑΣΕΠ (ο εμπνευστής του Αναστάσης Πεπονής "μαυρίστηκε" στις εκλογές του 1996...) ο δημόσιος τομέας ανέβασε αισθητά το επίπεδο. Νέοι άνθρωποι, με όρεξη για δουλειά και με προσόντα στελέχωσαν κρίσιμα πόστα που είχαν ανάγκη προχωρημένων ή εξειδικευμένων γνώσεων. Από την άλλη πλευρά, βεβαίως, έγινε και κατάχρηση καθώς προ...σελήφθησαν και άνθρωποι οι οποίοι είχαν χαμηλό επίπεδο.

Στην πορεία, όλο αυτό το σύστημα δηλητηριάστηκε από τη νοοτροπία που παγιώθηκε από τα μέσα της δεκαετίας του 1980. "Εδώ είναι Δημόσιο φίλε, δουλεύουμε χαλαρά", "Μην σκοτίζεσαι, μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει τα λεφτά είναι στον λογαριασμό" και πολλές άλλες δημοσιουπαλληλικού χαρακτήρα φράσεις ή λεκτικά σχήματα κατέκλυσαν τις υπηρεσίες, τα καφενεία και πάει λέγοντας.

Τώρα όμως, με αφορμή, τους... τρισκατάρατους ξένους που μας δίνουν τα λεφτά τους και απαιτούν (άκουσον, άκουσον...) έναν αποτελεσματικό δημόσιο τομόεα (σαν δεν ντρέπονται οι αχρείοι...!), πρέπει να δούμε σοβαρά το θέμα της αξιολόγησης.

Το Κράτος χρεοκόπησε, αλλά την κρίση την πληρώνει δυσανάλογα ο ιδιωτικός τομέας. Με εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές χωρίς δουλειά. Αν γίνονταν άμεσα απολύσεις στο Δημόσιο το 2010 σε μια έστω περιορισμένη ένταση και έκλειναν καμιά 200αριά φορείς του (δεν τα λέω εγώ, στην έκθεση Πάγκαλου τον Φεβρουάριο 2010 αναφέρονται αυτά), τότε θα είχαμε σώσει ένα σημαντικό μέρος των σημερινών θέσεων... ανεργίας.

Αντί για 1.370.000 θα μπορούσαμε να έχουμε 900.000 και ο δείκτης της ανεργίας να είναι αρκετά χαμηλότερος. Έχουμε 3.630.000 απασχολούμενους και 1.370.000 άνεργους. Σύνολο 5.000.000 και με ανεργία 27,4%, μας βγάζει το 1.370.000. Με 900.000 ανέργους θα είχαμε ποοσστό 18%. Αναμφίβολα, πιο διαχειρίσιμο μέγεθος.

Όλα αυτά βεβαίως είναι ιστορία...

Αυτό που πρέπει να γίνει τώρα είναι η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων από έναν ιδιωτικό φορέα, κατά τα πρότυπα των πανελληνίων εξετάσεων. Με διαρκείς εξετάσεις πάνω στο αντικείμενο του καθενός, με αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας των δημοσίων υπαλλήλων, των προσόντων, της αυτενέργειας, των πρωτοβουλιών, της ευθύνης και βεβαίως του... ποινικού μητρώου.

Χωρίς τηλέφωνα από γραφεία πολιτικών. Για παράδειγμα, στο Δημόσιο όλοι έπαιρναν άριστα!!! Το πιστεύετε;

Δηλαδή οι πλέον εργατικοί, ηθικοί, αποτελεσματικοί κλπ. υπάλληλοι βρίσκονται στο Δημόσιο;

Δεν υπάρχουν έστω οι 100 χειρότεροι γιατροί, οι 100 χειρότεροι καθηγητές κλπ. που είναι ανεπαρκείς;

Δεν μπορεί για λόγους συμβολισμούς να απολυθεί έστω ένας υπάλληλος για ανεπάρκεια;

Πώς μπορεί να ανεχτεί κάποιος ότι επί σειρά ετών ανεπαρκείς υπάλληλοι ελάμβαναν μισθούς και επιδόματα που αποτελούσαν πρόκληση για τους εργάτες του μόχθου και τον ιδιωτικό τομέα;

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΡΡΩΣΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΠΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΟΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΦΕΡΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ...

ΟΙ ΠΙΟ ΕΜΠΕΙΡΟΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΤΕΣ, ΞΕΝΟΙ Ή ΗΜΕΔΑΠΟΙ ΤΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕ ΑΣΥΓΚΡΙΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ...

ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΤΙΜΗΣ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΑΛΛΑΓΗΣ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΕΝΟΣ ΣΟΒΑΡΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΒΑΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ...
Υ.Γ.: ΚΑΤΑΝΟΩ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΕΣ... ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΩ ΣΕ ΣΥΓΓΕΝΙΚΑ Ή ΦΙΛΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ... ΑΠΛΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΑΩ ΣΕ ΔΙΑΡΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ... ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗΣ!


Λουκάς Γεωργιάδης

Tuesday, January 14, 2014

2014 - Τελικά θα κλίνουμε επι...δεξιά;




Είναι   κάτι  παραπάνω  από σίγουρο  ότι  το  νέο  έτος  , το 2014, θα είναι μία χρονιά πλήρης και μεστή πολιτικών εξελίξεων και  ανατροπών  στον τόπο μας όσο τουλάχιστον  διαφαίνεται   από   τον παράγοντα   των αυτοδιοικητικών  εκλογών και ευρωεκλογών και που ξέρεις , ενδεχομένως (αν και είναι πολύ μικρή πιθανότητα )  και εθνικών εκλογών. Όλοι  αδημονούν για κάτι: Η κυβέρνηση και τα κόμματα που την αποτελούν θέλει να παρουσιάσει ένα μέχρι τότε  σοβαρό έργο που θα συνδυασθεί και με μία θετική απόφαση των οργάνων της Ε.Ε για το πρωτογενές πλεόνασμα και την όποια μείωση χρέους   ενώ  η αξιωματική αντιπολίτευση επενδύει  στην γενικότερη οργή του κόσμου και στο υφεσιακό κλίμα γιατί έχει την εντύπωση ότι θα πάρει  την  εξουσία , ενώ τα υπόλοιπα αντιπολιτευτικά κόμματα απλώς θέλουν ν’ αρπάξουν μερικά ψηφαλάκια ακόμα , πηγαίνοντας κόντρα στο  ρεύμα.

Θα δοθεί και έξω αλλά και μέσα στο διαδίκτυο, ειδικά στους ιστότοπους κονωνικής δικτύωσης  ένας ηλεκτρονικός αγώνας πολύ δυνατός που ίσως δεν τον  έχουμε ξαναζήσει στα χρονικά γιατί  ζούμε σε εποχές πλέον που δεν είναι δεδομένο τίποτα και ανά πάσα ώρα και στιγμή  στην  καθημερινότητά μας επιδρά πολύ περισσότερο αυτό που λέγεται πολιτική από ότι  σε άλλες εποχές. Κυρίως όσον αφορά το ποιοτικό και ουσιαστικό κομμάτι αυτής που είναι εκτός από το καθαρά πολιτικό και ιδεολογικής φύσης.

Καλώς ή κακώς η κυβέρνηση αυτή θ’ αξιολογηθεί αρκετά και εις βάθος , ίσως όσο καμία άλλη από την περίοδο της Μεταπολίτευσης ακόμα . Κ φυσικά θα κριθεί το κυβερνών μεγαλύτερο κόμμα αυτής , η Ν.Δ , από όλον αυτόν τον κόσμο που την ψήφισε και την στήριξε καθ’ όλη την διάρκεια του βίου της μέχρι και τις ευρωεκλογές  (λέμε μέχρι τότε διότι από εκεί και μετά θα κριθούν πάρα πολλά και ενδεχομένως να πάμε και εντός του έτους σ’ εθνικές εκλογές). ΄Ενας κόσμος που  θα βασισθεί στην τελική του αξιολόγηση στα επιτεύγματα ή τα λάθη αυτής , στις ειλικρινείς προσπάθειες ή στις αδικαιολόγητες καθυστερήσεις, στις συνέπειες ή στις ασυνέπειες αυτής και συνολικά στην προσπάθεια ανάλυσης των όποιων σοβαρών στοιχείων δεξιάς πολιτικής υπάρχουν. Αυτοί οι πολίτες που δεν είναι συνήθως κομματικά στρατιωτάκια του κυβερνώντος κεντροδεξιού κόμματος αλλά άτομα που  πιστεύουν κυρίως σε έναν ιδεολογικό σκοπό , με συγκεκριμένα προτάγματα στην αντζέντα τους  . Πολίτες που στην σημερινή συγκυρία θεωρούν ως μεγαλειώδη και υπέρτατο σκοπό την  σωτηρία της πατρίδος μας αποφεύγοντας την τεχνική μας  χρεωκοπία και τις πολιτικές και εθνικές περιπέτειες, την αστάθεια και τις κοινωνικές αναταραχές .

Θέματα όπως ,η αποτελεσματική αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης , η ταχύτητα στις διοικητικές – οικονομικές  και γενικότερα μεταρρυθμίσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα , η σθεναρή στάση μας έναντι της Τουρκίας και η μεγαλύτερη ενεργοποίηση του συμμαχικού Άξονα Ελλάδος-Κύπρου –Ισραήλ, η ανακήρυξη της ΑΟΖ ,οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και η κατάργηση πολλών δημοσίων φορέων, η συγκράτηση και μείωση της ανεργίας και η προσέλκυση επενδύσεων και άλλα πολλά θα είναι ζητήματα καυτά που θα επηρεάσουν την στάση όλων των φιλο – μεταρρυθμιστικών και ευρύτερα δεξιών –αστικών δυνάμεων προς  ένα κυβερνητικό σύστημα που έχει δώσει προσδοκίες αλλά και αποτελέσματα απτά ότι θέλει να στραφεί προς τους παραπάνω στόχους. Φυσικά δεδομένου της ισορροπίας  των κυβερνητικών κομμάτων και στο εσωτερικό τους και στις μεταξύ τους σχέσεις θα υπάρχουν πολλές δυσκολίες ειδικά αν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι τραγικά χαμηλότερο από το αναμενόμενο και για τους δύο συγκυβερνώντες.

H ομάδα μας εισέρχεται στο δεύτερο έτος παρουσίας της στον ιστοχώρο του κοινωνικού δικτύου του facebook…. Και φυσικά αναλογιζόμενοι την προσπάθεια που κάναμε όλον αυτόν τον καιρό προκειμένου να καθιερωθούμε εκεί δεν μπορούμε , όχι μόνο οι  διαχειριστές αλλά και όλα τα πολύ ενεργά μέλη της ομάδος να είμαστε αρκετά ικανοποιημένοι από την πορεία της σελίδας αυτής , που για να «ευλογήσουμε και λίγο τα γένια μας» έχει καθιερωθεί στις ενεργές πολιτικά ομάδες του ελληνικού facebook , με ποσοστά  ενεργούς συμμετοχής των μελών αυτής που δεν τα βλέπεις εύκολα σε άλλες ομάδες , αρκετές φορές!

Κατηγορηθήκαμε γενικότερα και από πρώην μέλη της ομάδος που αποχώρησαν ,κατά κύριο λόγο, ή και διεγράφησαν και συκοφαντηθήκαμε αρκετά αλλά ούτε που ασχοληθήκαμε με τα όποια υποκείμενα το έκαναν αυτό διότι είναι πολύ μικροί για να αντέξουν τις προστριβές μαζί μας. Άλλοι μας κατηγόρησαν κ μας κατηγορούν ότι είμαστε πολύ δεξιοί και άλλοι ότι είμαστε πολύ …φιλελεύθεροι, αναλόγως τα προσωπικά πολιτικά γούστα του καθενός.

Για να ξεκαθαρίζουμε λοιπόν: Η ομάδα του «κλίνατε επι-Δεξιά» δεν είναι παρά μία πολιτική ομάδα που ανήκει στον χώρο της Δεξιάς. Ούτε κάτι παραπάνω ούτε κάτι παρακάτω. Πιστεύουμε σε συγκεκριμένες ιδεολογικές αρχές που έχουν οριοθετήσει την εθνική – αστική Δεξιά και κινούμαστε πάνω σε αυτό το πλαίσιο: σε αδρές γραμμές , πιστεύουμε , στην προάσπιση και στην μη ενοχική διεκδίκηση των εθνικών μας δικαίων , στην καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης , σε μία συντηρητική-φιλελεύθερη προσέγγιση στα θέματα των  κοινωνικών αξιών , στις δομές του αστικού συστήματος και την ατομική ελευθερία μέσα στα πλαίσια της έννομης Τάξης και της συλλογικής θεσμικής  ιεραρχίας. Πιστεύουμε στον αυθεντικό  οικονομικό φιλελευθερισμό και είμαστε αντίθετοι σε κρατικίστικα πρότυπα οικονομίας με την μία ή την άλλη μορφή.

Αυτό είμαστε όλοι μας και  έχουμε φυσικά  τις κατά καιρούς διαφορετικές μας οπτικές ή προσεγγίσεις σε θέματα επικαιρότητας όπως τις αναλύουμε με τις πολλές διαφωνίες μας μέσα στα δεδομένα διαλεκτικά πλαίσια. Ο πρώτος στόχος που ήταν να κατορθώσουμε να συγκροτήσουμε μία αυτόνομη ομάδα σε ένα δημοφιλές κοινωνικό δίκτυο όπου θα ορίζουμε την αυθεντική δεξιά με αρχές , χωρίς λαϊκίστικες ή κρυφο-σοσιαλίζουσες κατευθύνσεις , έχει επιτευχθεί ως επί το πλείστον. Και  θεωρούμε ότι έχουμε βοηθήσει άτομα που κινούνται στην Δεξιά να μπορέσουν να προσδιορίσουν με ακρίβεια κάποιες ασαφείς ιδεολογικές έννοιες και στο facebook , αλλά και μέσα από την αρθρογραφία μας στο ομώνυμο blog  . Όπως , επίσης , γίναμε και ένας  καθαρός  χώρος συγκέντρωσης όλων αυτών των δεξιών που πιστεύουν στα παραπάνω .

Το επόμενο βήμα δεν είναι τόσο η ποσοτική αύξησή μας στα μέλη της ομάδος , που έχει γίνει σημαντικά , σε σχέση με έναν χρόνο πριν , αλλά η διάρκεια των διαλεκτικών μας επαφών να είναι σε ένα υψηλό επίπεδο ,μέσα από την σελίδα αυτή , ούτως ώστε να συνεχίζουμε να επενδύουμε ξανά και ξανά στην πολιτική και ιδεολογική μας συγκρότηση . Και  αυτό το νέο έτος πρέπει να βοηθήσουμε γενικά όσο μπορούμε όλοι μας να κλίνουμε επι-Δεξιά! Είναι απαραίτητο για την πατρίδα μας.
Αριστοτέλης Παλαιολόγος

Thursday, January 9, 2014

ΕΝΑΜΙΣΗ ΧΡΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΑΜΑΡΑ



Έχουν περάσει 18 μήνες από την ημέρα που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, και 6 μήνες απ’ όταν ανέλαβε το σημερινό σχήμα, μετά την κρίση της ΕΡΤ, την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ και τον ανασχηματισμό. Υπήρχαν πολλά ερωτηματικά για το κατά πόσον το νέο σχήμα θα απέδιδε και θα πετύχαινε όπου είχε αποτύχει το προηγούμενο. Κινήθηκαν τότε τεράστιες αντιδράσεις από πολλές πλευρές και για διαφορετικούς λόγους, ήταν όμως κοινή παραδοχή ότι στην ουσία επρόκειτο για μια εντελώς διαφορετική κυβέρνηση με νέα πρόσωπα και μικρότερη κοινοβουλευτική δύναμη. Έχουν περάσει έξι μήνες από τότε, ένα ασφαλές διάστημα για να μπορεί να διατυπωθεί μια ασφαλής κριτική για τον πρωθυπουργό, τους υπουργούς προσωπικά και την κυβέρνηση γενικά.

Δυστυχώς νομίζω πως αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι πρόκειται για μια κυβέρνηση δύο, αν όχι τριών, ταχυτήτων. Ενώ οι εποχές απαιτούν ταχύτητα και εγρήγορση, προσοχή και αποτελεσματικότητα, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που βλέπουμε ακριβώς τα αντίθετα. Καθυστερήσεις, αναποτελεσματικότητα, προσωπικές στρατηγικές και παλαιοκομματικές πρακτικές δυστυχώς παρατηρούνται σε καθημερινή βάση από πρόσωπα του κυβερνητικού σχήματος. Την ίδια στιγμή που κάποιοι υπουργοί σκίζονται καθημερινά και αναζητούν λύσεις για κάθε πρόβλημα άλλοι προσπαθούν απλώς να αποποιηθούν των ευθυνών τους και να διασωθούν επικοινωνιακά. Και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που επιλέγουν να ακολουθήσουν προσωπικές στρατηγικές εις βάρος των συναδέρφων τους και κατ’ επέκταση της κυβερνήσεως. Ας αναφερθούμε όμως κατευθείαν σε πρόσωπα.

Υπουργείο Οικονομικών. Δεν είναι τυχαίο που η συγκεκριμένη θέση ανέκαθεν θεωρούνταν ηλεκτρική καρέκλα. Οι υπουργοί Οικονομικών της Μεταπολίτευσης που θεωρούνταν δημοφιλείς είναι μετρημένοι στα δάχτυλα, καθώς έπρεπε πάντα να γίνονται δυσάρεστοι. Πόσο μάλλον σε δύσκολες εποχές σαν τη σημερινή. Το οικονομικό επιτελείο έχει αναλάβει την αποκατάσταση της δημοσιονομικής σταθερότητας και την επάνοδο στις αγορές, που θα σημάνει και την έξοδο από το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση. Μια διόλου εύκολη αποστολή που συνεπάγεται πολλές δυσάρεστες αποφάσεις. Δεν εκπλήσσει λοιπόν ότι ο Γιάννης Στουρνάρας έχει γίνει στόχος πολλών επιθέσεων, τόσο από την αντιπολίτευση όσο και από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Είναι ο εύκολος στόχος για κάθε πλευρά, ο ιδανικός σάκος του μποξ. Παρά τη δύσκολη κατάσταση ωστόσο αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι έχει να παρουσιάσει ορισμένες σημαντικές επιτυχίες. Η επίτευξη καλύτερων του προγράμματος δημοσιονομικών επιδόσεων, η βελτίωση τω μακροοικονομικών δεικτών και [για πρώτη φορά] η αποκατάσταση ορισμένων λαθών της ασκούμενης πολιτικής, όπως η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, είναι ορισμένες από αυτές. Το οικονομικό επιτελείο είναι το πρώτο που σε καιρό μνημονίου έχει να παρουσιάσει κάποιες επιτυχίες, όσο κι αν κάποιοι εύκολα το αρνούνται με επιχειρήματα του στυλ «άνθρωποι και αριθμοί». Δε λέει κανείς ότι δεν έχουν υπάρξει λάθη, κατά κοινή παραδοχή όμως το έργο του δεν είναι εύκολο και καλό είναι η κριτική να είναι δίκαιη κι όχι ισοπεδωτική. Δε νομίζω πως αυτοί που τόσο εύκολα κατηγορούν και βρίζουν το Στουρνάρα θα μπορούσαν να αντέξουν τόσο καιρό στη θέση του.

Ένα δεύτερο κρισιμότατο υπουργείο είναι το Ανάπτυξης, με τομέα ευθύνης την πραγματική οικονομία. Ουσιαστικά αποστολή του είναι να επιστρέψει η χώρα σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και να καταστεί ανταγωνιστική. Όπως όλα τα υπουργεία παρέλαβε μια τραγική κατάσταση, με την ύφεση να κυριαρχεί, μεταρρυθμίσεις να έχουν ψηφιστεί αλλά να μην εφαρμόζονται και την αγορά να παραμένει κλειστή και κρατικοδίαιτη. Αν και δεν έχει φτάσει στο ίδιο σημείο με τον υπουργό Οικονομικών ο Κωστής Χατζηδάκης, αλλά και οι υπόλοιποι του αναπτυξιακού επιτελείου, έχουν δεχθεί πολλές επιθέσεις, κυρίως από το συνδικαλιστικό χώρο. Μπορούν να πιστωθούν την προώθηση μεταρρυθμίσεων, όπως το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές, και την προσέλκυση επενδύσεων, έστω και αν σε αυτή τη φάση είναι ακόμα λίγες και επιλεκτικές. Αναμφισβήτητα όμως οι σημαντικότερες επιτυχίες τους είναι η επιτυχής ανακεφαλαίωση του τραπεζικού συστήματος και η υψηλότερη από ποτέ απορρόφηση των πόρων του ΕΣΠΑ, που ξεπέρασε κάθε ρεκόρ. Στασιμότητα ωστόσο παρατηρείται σε μεταρρυθμίσεις όπως το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, η μείωση των τιμών και η διάλυση των καρτέλ. Ουσιαστικά θα κριθούν από το κατά πόσον θα επιτευχθεί ο στόχος της μικρής ανάπτυξης για το 2014, αν όμως δεν βελτιωθεί η κατάσταση στους τομείς της ανεργίας και των τιμών ουσιαστική πρόοδος δε θα έχει υπάρξει.

Αποτελεί κοινή παραδοχή ότι στην Ελλάδα το Δημόσιο είναι ο μεγάλος ασθενής. Ο τεράστιος δημόσιος τομέας όπου κυριαρχούν η σπατάλη, η αναξιοκρατία και η διαφθορά είναι ο βασικότερος παράγοντας που εμποδίζει την έξοδο από την κρίση. Όταν ανέλαβε τη θέση του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπήρχαν μεγάλες ελπίδες ότι θα πραγματοποιούσε τις αλλαγές που είχε τόσες φορές υποστηρίξει. Μέχρι στιγμής δε μπορούμε να πούμε ότι έχει ανταποκριθεί στις προσδοκίες. Σίγουρα σε σχέση με τον προκάτοχό του έχει να παρουσιάσει καλύτερα αποτελέσματα. Κατόρθωσε να κινηθούν για πρώτη φορά οι διαδικασίες για την κινητικότητα-διαθεσιμότητα δημοσίων υπαλλήλων και να ξεκινήσει η ανακατανομή του προσωπικού. Ωστόσο δεν έχει να παρουσιάσει τίποτα στον τομέα της συρρίκνωσης του δημοσίου τομέα μέσω κατάργησης οργανισμών, νομικών προσώπων, φορέων κτλ, και δεν έχει νόημα να μειώνεται το προσωπικό χωρίς να μειώνονται και οι αρμοδιότητες. Όσο το ένα προχωρά χωρίς το άλλο η μεταρρύθμιση δε θα ολοκληρώνεται, και όταν μια μεταρρύθμιση μένει μετέωρη έρχεται κοντά στην αποτυχία.

Σε πολύ χειρότερη θέση από τον Κυριάκο Μητσοτάκη ωστόσο θα έπρεπε να βρίσκεται ο υπουργός Παιδείας Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος. Κατ’ εμέ είναι μακράν η πιο αποτυχημένη φυσιογνωμία της κυβέρνησης. Οι λόγοι είναι πολλοί, ο βασικότερος όμως είναι η αποτυχία του στη διαχείριση της κρίσης των πανεπιστημίων τους τελευταίους μήνες. Δεν είναι μόνο το πραγματικό γεγονός ότι πολλά ιδρύματα παρέμειναν κλειστά επί μήνες και κινδύνευσαν να χάσουν, ή και έχασαν, το εξάμηνο, με ό, τι αυτό σήμανε για χιλιάδες φοιτητές. Είναι κυρίως ο συμβολισμός. Για πρώτη φορά η κυβέρνηση απέτυχε να προστατεύσει την κοινωνία από τις καταχρήσεις των συνδικαλιστών, όπως έκανε σε άλλες περιπτώσεις. Ίσως να επικράτησε, δεδομένου ότι η διαθεσιμότητα εφαρμόστηκε, δεν κατάφερε όμως να αποτρέψει το κλείσιμο των πανεπιστημίων για τόσους μήνες, και αυτό μόνο αποτυχία μπορεί να χαρακτηριστεί. Πάντως για να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, η μεγαλύτερη επιτυχία που πιστώνεται το υπουργείο είναι η επιτυχής διεξαγωγή των πανελλαδικών εξετάσεων πέρυσι το Μάιο, όταν με την απειλή επιστράτευσης απέτρεψε τη διεξαγωγή απεργίας.
Αντιθέτως, σχεδόν απόλυτα επιτυχημένη χαρακτηρίζεται η θητεία του Νίκου Δένδια στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Από την πρώτη στιγμή φαινόταν ότι ο συγκεκριμένος υπουργός θα ξεχώριζε. Για πολλούς είναι ο πιο επιτυχημένος. Πρώτη φορά επί των ημερών του η ελληνική Πολιτεία ξεκίνησε μια σοβαρή προσπάθεια αντιμετώπισης της λαθρομετανάστευσης, μέσω της επιχείρησης Ξένιος Ζεύς, ενώ ενισχύθηκε σημαντικά η προστασία των συνόρων και αυξήθηκαν οι επαναπροωθήσεις, με αποτέλεσμα το 2012 να είναι η πρώτη χρονιά που ο απόλυτος αριθμός των λαθρομεταναστών στη χώρα φαίνεται να μειώθηκε. Επίσης επιτυχία αποτελούν οι ανακαταλήψεις δημοσίων κτηρίων, όπως η βίλα Αμαλία, που επί δεκαετίες ήταν κατειλημμένες από αναρχικούς και αριστεριστές, οι επιχειρήσεις εναντίον του παρεμπορίου και η γενικότερη βελτίωση της εικόνας του κέντρου. Υπάρχουν ωστόσο ακόμα μεγάλες περιοχές όπου οι επιχειρήσεις της αστυνομίας δεν έχουν φτάσει, και ο καιρός περνάει. Επιπλέον μεγάλο ερωτηματικό παραμένει η κατάληξη που θα έχει για την κυβέρνηση η λύση που επιλέχθηκε για την αντιμετώπιση της ΧΑ, δηλαδή η επιδίωξη της καταγγελίας της με νομικά κι όχι πολιτικά μέσα. Αυτό είναι ένα ζήτημα που ο Δένδιας έχει εν πολλοίς πάρει πάνω του και από την κατάληξή του θα κριθεί.

Απ’ την άλλη θέλω να αναφερθώ στο κακό παράδειγμα του υφυπουργού  Δημόσιας Τηλεόρασης Παντελή Καψή. Κανονικά ένας υπουργός τέτοιας βαθμίδας δε θα είχε θέση στο δημοσίευμα, ωστόσο η τηλεόραση απέκτησε συμβολική σημασία μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ. Η επιλογή τελικά της συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ και του συμβιβασμού για την ΕΡΤ αντί της προσφυγής στις κάλπες για πολλούς σήμαινε ότι η πορεία προς τις μεταρρυθμίσεις, που είχε ξεκινήσει με το κλείσιμο της ΕΡΤ, θα είχε άσχημο τέλος. Συνεπώς η νέα δημόσια τηλεόραση απέκτησε έναν ιδιαίτερο συμβολισμό. Δυστυχώς ο νέος υφυπουργός με τις ενέργειες του κατάφερε να τον καταστρέψει. Κατά κοινή παραδοχή το μόνο που διαφέρει η νέα δημόσια τηλεόραση από την ΕΡΤ είναι το κόστος. Κι όχι επειδή θα επιβαρύνει τον πολίτη λιγότερο, απλώς θα συνεισφέρει περισσότερα στον κρατικό προυπολογισμό. Κάτι είναι και αυτό, αλλά οι μεταρρυθμίσεις δε γίνονται μόνο για εξοικονόμηση. Και ο υφυπουργός δημόσιας τηλεόρασης από όλα όσα έπρεπε να πετύχει [αξιοκρατία, αναβάθμιση ποιότητας κτλ] πέτυχε μόνο αυτό. Είναι από τα μεγαλύτερα δείγματα αποτυχημένων κρατικών αξιωματούχων.

Θα ήταν άδικο να μη γίνει μια ξεχωριστή αναφορά στον υπουργό που έχει αναλάβει το μεγαλύτερο βάρος υλοποίησης του μνημονίου μετά το Στουρνάρα. Ο Γιάννης Βρούτσης στο υπουργείο Εργασίας οφείλει να προχωρήσει την εξυγίανση-εκκαθάριση του ασφαλιστικού συστήματος, ώστε να σταματήσει να αποτελεί μαύρη τρύπα για την οικονομία. Και συγχρόνως έχει να υλοποιήσει τα σκληρότερα μέτρα του προγράμματος. Όπως είναι λογικό έχει εισπράξει επικρίσεις και κατηγορίες από πολλούς. Δυστυχώς, σε αντίθεση με τους άλλους υπουργούς, δεν έχει να παρουσιάσει αντίστοιχες επιτυχίες. Έχει δώσει λύση σε πολλά μικρά προβλήματα, όπως στο θέμα των ΑΜεΑ και των ΚΕΠΑ, και έχει προωθήσει μεταρρυθμίσεις σαν το εθνικό μητρώο ασφαλισμένων και το σύστημα ΕΡΓΑΝΗ που έπρεπε να έχουν υλοποιηθεί εδώ και δεκαετίες. Δε βαθμολογείται αρνητικά, καθώς η αποστολή του είναι δύσκολη και κάνει μεγάλες προσπάθειες, δυστυχώς όμως αυτό που δείχνει μέχρι στιγμής είναι ότι δεν είναι επαρκής ούτε ουσιαστικά ούτε επικοινωνιακά.

Αναφέρθηκαν ονομαστικά 7 υπουργοί, οι επικεφαλής των κρισιμότερων υπουργείων τη δεδομένη χρονική στιγμή. Παρατηρείται εύκολα ότι μεταξύ τους συγκροτούνται 2-3 ρεύματα. Υπάρχουν αποτελεσματικοί [Στουρνάρας, Χατζηδάκης, Δένδιας], αποτυχημένοι [Αρβανιτόπουλος, Καψής] και μέτριοι [Μητσοτάκης, Βρούτσης]. Το ίδιο φαινόμενο ομαδοποίησης παρατηρείται στο σύνολο της κυβερνήσεως, χωρίς η αναλογία να είναι πάντα υπέρ των αποτελεσματικών. Υπάρχουν πολλά πρόσωπα-βαρίδια που προσφέρουν στο κυβερνητικό έργο μόνο πονοκεφάλους και καθυστερήσεις. Οι αποτελεσματικοί δυστυχώς είναι μειοψηφία, και αυτοί έχουν προσφέρει στην κυβέρνηση όσες επιτυχίες παρουσίασε. Και υπάρχει και ένας μεγάλος αριθμός προσώπων που προσφέρουν ελάχιστα έως τίποτα, τουλάχιστον όμως δεν προκαλούν προβλήματα. Τόσο οι πρώτοι όσο και οι τρίτοι σε εποχές σαν τις σημερινές θα έπρεπε να αποτελούν μειοψηφία.

Και φυσικά βασικό στοιχείο σε κάθε κυβέρνηση αποτελεί ο πρωθυπουργός. Ο Αντώνης Σαμαράς από την αρχή της θητείας του έδειξε ότι έχει δύο στοιχεία που δε διέθετε κανείς από τους προκατόχους του: Αποφασιστικότητα και όρεξη για δουλειά. Τα στοιχεία αυτά δεν τα έχει εγκαταλείψει μέχρι σήμερα. Συνεχίζει να δουλεύει και να προσπαθεί για την επιτυχία της χώρας. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει επιλέξει, για μεγάλα και μικρά ζητήματα, να παρέμβει προσωπικά και να τα πάρει πάνω του, συνήθως με επιτυχή κατάληξη, ενώ με τους χειρισμούς του στο πολιτικό πεδίο έχει καταφέρει να δώσει στη χώρα αυτό που της έλειπε για χρόνια: Πολιτική σταθερότητα και σχέδιο εξόδου από την κρίση. Και φυσικά ως πρωθυπουργός πιστώνεται τη γενικότερη πορεία της χώρας για όσο διάστημα είναι στην ηγεσία. Στο διάστημα αυτό η χώρα παρουσίασε σημαντικές επιτυχίες, με κορυφαία τη διασφάλιση της παραμονής στην ευρωζώνη και τη διαφαινόμενη αποκατάσταση της οικονομικής της ανεξαρτησίας, μέσω της επίτευξης δημοσιονομικής σταθερότητας, της επιστροφής στις αγορές και της ανάκαμψης της πραγματικής οικονομίας. Υπάρχουν ακόμα πολλά κρίσιμα στοιχήματα, μέχρι στιγμής όμως ο Σαμαράς μόνο θετικά μπορεί να βαθμολογηθεί, τόσο για όσα πέτυχε όσο και για όσα προσπαθεί.

Ίσως όμως ο πρωθυπουργός να είναι αποτελεσματικός, όπως και 5-6 υπουργοί, αυτοί όμως δεν αρκούν για να επιτύχει η προσπάθεια. Οι προκλήσεις είναι πολλές και όσα πρέπει να γίνουν απαιτούν προσήλωση και αποτελεσματικότητα. Οι υπουργοί που δεν αποδίδουν πρέπει ή να αποσυρθούν ή να ξυπνήσουν, εφόσον έχουν δυνατότητες. Ο πολιτικός χρόνος τελειώνει, οι θυσίες αυξάνουν και οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις καθυστερούν. Δεν είναι δυνατόν να πηγαίνουν πίσω την εθνική προσπάθεια κάποιοι την ίδια ώρα που άλλοι έχουν αφιερωθεί ολοκληρωτικά σε αυτήν. Το παρόν σχήμα υπάρχει αρκετό καιρό για να μπορεί να κριθεί, και κρίνεται ότι χρειάζονται αλλαγές. Ας γίνουν πριν να είναι πολύ αργά. Η Νέα Ελλάδα δε μπορεί να περιμένει.


ΣτΣ: Οι αναγνώστες θα πρόσεξαν ότι στο κείμενο δεν υπάρχει καμία αναφορά στο υπουργείο Υγείας και τον Άδωνι Γεωργιάδη. Ο λόγος είναι ότι όσα αφορούν το πρόσωπο του υπουργού εκτέθηκαν πλήρως σε προηγούμενη δημοσίευση στον ιστότοπο με τίτλο «ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ», και κάθε περαιτέρω αναφορά είναι περιττή

ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ