2013 - ΩΡΑ ΓΙΑ ΑΝΑΣΥΚΡΟΤΗΣΗ

Ένα ακόμη έτος έφθασε στο τέλος του.Ένα έτος χαλεπό για την ελληνική οικονομία καί κοινωνία.Ο απόηχός του είναι ιδιαίτερα εκκωφαντικός για όσους αρκέστηκαν στα προνόμια του κρατικοδίαιτου βίου,στις κομματικές διευκολύνσεις,στην οκνηρία καί στην αδιαφάνεια.

Φυσικά,αυτός ο τρόπος ζωής επιβάρυνε όλους εκείνους που δεν ήταν μέτοχοι στην εγχώρια σύμπραξη της αφαιμάξεως καί της αποτελματώσεως οικονομικών καί κοινωνικών μεταβλητών.

Επίσης,το υπερτροφικό δημόσιο των αμηχανοεργών υπαλλήλων καί της ''ευρεσυντεχνιακής'' βραδυκινησίας εξακολουθεί να υπάρχει,ωστόσο τα πρώτα ψήγματα συρρικνώσεώς του είναι ήδη ορατά.
Ο δρόμος που καλούμαστε να διαβούμε είναι ανωφερής καί δύσβατος.Ωστόσο,οφείλουμε να παραμείνουμε εργατικοί καί προσηλωμένοι στο στόχο.Στο στόχο της εθνικής υπερηφάνειας καί της οικονομικής ανασυγκροτήσεως.

Πράγματι,απαιτούνται επονείδιστες θυσίες μιάς καί δε συμμορφωθήκαμε καθόλου από τα σφάλματα του παρελθόντος.Θυσίες τις οποίες καλούμαστε να υποστούμε όλοι ανεξαιρέτως ευθύνης.Είμαστε υποχρεωμένοι να δράσουμε εξωκομματικά με γνώμονα την οικονομική ανάκαμψη,την ενίσχυση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας καί το δικαίωμα στο όνειρο.
Εν τέλει,πρέπει να αποκηρύξουμε τις ιδεοληψίες καί τις εμμονές πως το Μνημόνιο είναι κατ΄ανάγκη κακό.Θα ήταν περισσότερο ωφέλιμο να το δούμε ως μία πρόκληση,μία μάχη με αντίπαλο τον εαυτό μας καί κυρίως στο κατά πόσο είμαστε είς θέση να λειτουργήσουμε με συντεταγμένο πρόγραμμα,εργασία καί νομιμότητα.

Εύχομαι Καλή Χρονιά καί είθε το 2013 να είναι ένα έτος σταθμός για την ανασυγκρότηση του τόπου μας.

 

Marios Brouskos- Stylianopoulos

O αργός θάνατος του Έλληνα εμποράκου

Το θέμα με το οποίο θα καταπιαστούμε έχει δυο σκέλη.

Στο ένα βρίσκεται ο φορολογούμενος έμπορος , και στο άλλο οι λαθρέμποροι της μαύρης αγοράς.

Το φαινόμενο του παραεμπορίου έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις που όλο και αυξάνονται τον τελευταίο καιρό!

Και σαν να μην έφτανε αυτό βρίσκεται σε έξαρση σε μια εποχή που η πολιτική ζωή της χώρας είναι σε καραντίνα, που η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο, που εξαιτίας της γενικότερης κρίσης όλο και περισσότερα μαγαζιά βάζουν λουκέτο.

Όλος αυτός ο φαύλος κύκλος έχει προεκτάσεις ανυπολόγιστες σε τομείς που επιφανειακά ούτε φανταζόμαστε.

Αρχικά οφείλουμε να σκεφτούμε τι οδηγεί τους συμπολίτες μας να αγοράζουν μαϊμού προϊόντα στα πεζοδρόμια εμπορικών δρόμων, γνωρίζοντας ότι έτσι κλέβουν το κράτος στηρίζοντας την μαύρη αγορά και ταυτόχρονα πληρώνουν για ένα προϊόν απλής απομίμησης.

Αρχικά φταίει η κουλτούρα του υπερκαταναλωτισμού, της ματαιοδοξίας και του μιμητισμού, δευτερευόντως κυριαρχεί την ώρα της συναλλαγής ένα αίσθημα «εκδίκησης» προς τον έμπορο της γειτονιάς με τη σκέψη « δεν κατέβαζες τις τιμές, ορίστε τώρα», και τρίτον διότι σίγουρα δεν γνωρίζουν τι επιπτώσεις έχει το παράνομο εμπόριο όχι μόνο σε ένα μαγαζί ή και σε δύο αλλά σε ένα ολόκληρο κράτος!!

Διότι ας μη ξεχνάμε πως το μέρος είναι αναπόσπαστο κομμάτι και συνέχεια του όλου.

Ο λαθρέμπορος ,λοιπόν, πουλάει κάτι σε εξευτελιστική τιμή για τον απλό λόγο ότι τα αγοράζει από κάποιους άλλους σε ακόμη πιο χαμηλές τιμές, διότι δεν έχει ενοίκιο , φως , νερό , τηλέφωνο , γιατί δεν φορολογείται, δεν κόβει αποδείξεις, δεν πληρώνει έκτακτες εισφορές, Φ.Π.Α και δημοτικά τέλη, ούτε και έχει το συνεχές άγχος να πληρώσει τους προμηθευτές!

Πόσο μάλλον να πληρώσει και τους υπαλλήλους του.

Ακόμη εφόσον τα προϊόντα του είναι αποτέλεσμα απομίμησης και μηδενικής πραγματικής οικονομικής αξίας, δεν έχει να ζητήσει κάποιες «φιξ» φραντσάιζ τιμές!!

Ζητάει και παζαρεύει ό,τι ποσό θέλει, την ίδια ώρα που ο Έλληνας δεν στηρίζει ελληνικά αλλά παράνομα την μαύρη αγορά, πίσω από την οποία βρίσκεται ένα ολόκληρο κύκλωμα ξεπλύματος μαύρου χρήματος και εκμετάλλευσης ενώ την ίδια ώρα κάποιοι στέλνουν περιουσίες ολόκληρες στο εξωτερικό , κάποιοι Έλληνες στο εσωτερικό ( ναι υπάρχουμε ακόμη σε αυτή τη χώρα) γονατίζουν μπροστά στην ανεργία ( γιατί αν κάποιος βρίσκεται με το λουκέτο στο χέρι πώς να προσλάβει υπαλλήλους??), μπροστά στις ταμπέλες «ΟΛΑ ΣΤΟ ΣΦΥΡΙ ΛΟΓΩ ΕΚΠΟΙΗΣΗΣ»..

Ας σκεφτούμε αρχικά γιατί το λαθρεμπόριο στην Ελλάδα έχει τέτοιο μέγεθος?

Λοιπόν, ας αναλογιστούμε πως το λαθρεμπόριο το διακινούν άνθρωποι από χώρες της Ασίας , και της Αφρικής κατά πλειοψηφία!

Οι άνθρωποι αυτοί λοιπόν δεν έκλεισαν ένα ωραίο πρωινό εισιτήρια μέσω ιντερνέτ για να επισκεφτούν την ταλαίπωρη χώρα μας!

Κάποιος τους άνοιξε την πόρτα!

Συγγνώμη την Κερκόπορτα ήθελα να πω!

Αρχικά η ανεπαρκής φύλαξη των συνόρων, οι διαθέσεις της Γείτονος Τουρκίας δευτερευόντως, εν συνέχεια η στήριξη όλων αυτών των ανθρώπων( άρα και του κυκλώματος εκμετάλλευσης αυτών από την αριστερά), η ανεπάρκεια της Δημοτικής Αστυνομίας που δεν προβαίνει σε καμία ενέργεια εφάμιλλη των καθηκόντων της ( άραγε τι εντολές δέχεται και από πού) .

Εδώ παρεμβάλλεται και η δική μας ανευθυνότητα αλλά και αναισθησία που ενώ γνωρίζουμε ότι δεχόμαστε να δώσουμε χρήματα μαύρα , χωρίς το κράτος να επωφεληθεί από αυτήν την συναλλαγή και παίρνοντας προϊόν απομίμησης και εν γνώσει μας, καταλήγουμε έτσι να στηρίζουμε αυτό το κύκλωμα παραοικονομίας και το προτρέπουμε προς τη διαιώνιση του.

Συνεπώς έτσι βοηθούμε και εμείς να καταστραφεί κι άλλο η ελληνική οικονομία.

Δεν πρέπει να λησμονούμε ποτέ πως το χρήμα κάνει κύκλους σε μια υγιή οικονομική ζωή μιας χώρας αλλά παραποτάμους σε μια χώρα με λαθρεμπόριο.

Εκτός του ότι ο λαθρέμπορος δεν θα έρθει να ψωνίσει σε εσάς ( γιατί θα φροντίσει να το προμηθευτεί παράνομα το ίδιο προϊόν – όπως ακριβώς παράνομα το πουλάει και αυτός), τελικώς τα χρήματα δεν θα κάνουν κύκλους, και δεν θα πέσουν ποτέ πάλι στα δικά σας χέρια.

Καταλαβαίνει , λοιπόν, κανείς πόσο ποσοστιαία φτωχότερος γίνεται κανείς με κάθε μαύρη συναλλαγή, οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία μας, γιατί το κράτος είμαστε όλοι εμείς.

Άραγε αυτά τα χρήματα που καταλήγουν?

Και με ποιο τρόπο?

Σίγουρα όχι μέσω τραπέζης και όχι μέσω της νομίμου και προβλεπόμενης οδού.

Χρήματα στο εξωτερικό μέσω τράπεζας στέλνονται εφόσον διαθέτει κανείς τραπεζικό λογαριασμό στο όνομα του , και δεύτερον να δικαιολογήσει το λόγο της εξαγωγής των χρημάτων στο εξωτερικό.( Π.χ. αν είσαι έμπορος πρέπει να διαθέτεις ένα προτιμολόγιο

( proforma invoice), οπότε και καταθέτεις όλα τα προσωπικά σου στοιχεία, συνεπώς δεν μπορείς να δηλώνεις παραδείγματος χάριν εισόδημα 20.000 ευρώ ετησίως και εσύ να στείλεις έξω 50.000ευρώ.)

Εάν πάλι τα χρήματα αυτά στέλνονται για τις σπουδές των παιδιών σου πάλι πρέπει να το δηλώσεις .

Υπάρχουν λοιπόν εταιρείες οι οποίες αναλαμβάνουν να στέλνουν στο εξωτερικό εμβάσματα οποιουδήποτε ποσού , χωρίς να απαιτούν οποιοδήποτε δικαιολογητικό και νόμιμο έγγραφο.

Η δράση αυτών των εταιρειών πρέπει να διερευνηθεί αυστηρά, μιας και η δράση τους είναι η λογική προέκταση των συνεπειών του λαθρεμπορίου.

Για του λόγου το αληθές σε τηλεφωνική μου επικοινωνία και υποκρινόμενη ότι είμαι μεσάζουσα παρανόμων Πακιστανών που επιθυμούν να εξάγουν χρήματα στο Πακιστάν , μου δήλωσαν ότι μπορώ να στείλω όποιο πόσο θέλω, όποτε θέλω, όπου θέλω, χωρίς κανένα έγγραφο και έλεγχο.

Φαντάζεστε , τι λεφτά μπορούν έτσι να ξεπλυθούν??

Τι ποσά μπορούν να βγουν από τη χώρα μας, μειώνοντας ακόμη περισσότερο την ελληνική οικονομία?

Και στο κάτω κάτω, ενώ ο νομοταγής πολίτης ελέγχεται( και πολύ σωστά που ελέγχεται) όλοι αυτοί οι άνθρωποι που εισήλθαν παράνομα στη χώρα, παράνομα συναλλάσσονται, παράνομα χρήματα στέλνουν έξω νομότυπα (?), ενώ νόμιμα κλείνουν τα μαγαζιά των Ελλήνων που πάνω σε αυτά στήριξαν περιουσίες, το μέλλον των παιδιών τους, άρα και της Ελλάδας…

Εξάλλου για όσους δεν γνωρίζουν τι ακριβώς είναι η λαθρεμπορία σας παραθέτω την νομική διάσταση του οικονομικού αυτού εγκλήματος.

1. Λαθρεμπορία είναι:

α) Η εντός του τελωνειακού εδάφους εισαγωγή ή εξ αυτού εξαγωγή εμπορευμάτων υποκειμένων σε δασμούς, φόρους και λοιπές επιβαρύνσεις που εισπράττονται στα Τελωνεία, χωρίς τη γραπτή άδεια της αρμόδιας Τελωνειακής Αρχής ή σε άλλο από τον ορισμένο παρ' αυτής τόπο ή χρόνο.

β) Οποιαδήποτε ενέργεια, που αποσκοπεί να στερήσει το Ελληνικό Δημόσιο ή την Ευρωπαϊκή Ένωση των υπ' αυτών εισπρακτέων δασμών, φόρων και λοιπών επιβαρύνσεων από τα εισαγόμενα ή εξαγόμενα εμπορεύματα, και αν ακόμη αυτά εισπράχθηκαν κατά χρόνο και τρόπο διάφορο εκείνου που ορίζει ο νόμος.

Οι παραβάσεις της παραγράφου αυτής επισύρουν κατά των υπευθύνων πολλαπλό τέλος σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντα Κώδικα και αν ακόμη ήθελε κριθεί αρμοδίως ότι δεν συντρέχουν τα στοιχεία αξιοποίνου λαθρεμπορίας.

2. Ως λαθρεμπορία θεωρείται:

α) Η διάθεση στην κατανάλωση, χωρίς έγγραφη άδεια της αρμόδιας Τελωνειακής Αρχής και πληρωμή του εισαγωγικού δασμού, φόρου και λοιπών επιβαρύνσεων, εμπορευμάτων, τα οποία έχουν εισαχθεί δυνάμει νόμου ή σύμβασης, ατελώς ή με μειωμένες επιβαρύνσεις για ορισμένες ειδικές χρήσεις ή η χρησιμοποίηση αυτών των εμπορευμάτων σε άλλες χρήσεις εκτός των ορισμένων ειδικών τοιούτων.

β) Η εξαγωγή ή η εισαγωγή εμπορευμάτων των οποίων, κατά νόμο ή με απόφαση της αρμόδιας Αρχής, είναι απαγορευμένη η εξαγωγή ή η εισαγωγή, εκτός εάν με έγγραφη άδεια επιτράπηκε αυτή κατ' εξαίρεση της απαγόρευσης από την αρμόδια Αρχή… κλπ

Το παραεμπόριο είναι ένα τεράστιο θέμα που δεν μπορεί να αναλυθεί στα στενά όρια ενός κειμένου.

Η «ελευθερία του εμπορίου» που επικράτησε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ερμηνεύτηκε από κάποιους ως ελευθερία του παραεμπορίου !

Δεν είναι βέβαια φαινόμενο της κρίσης αλλά πολύ παλαιότερο, απλά τώρα κάνει πιο έντονη την εμφάνιση του ανάμεσα στη διάλυση των πάντων, διότι ως γνωστόν δρυός πεσούσης πας παράνομος ανήρ ξυλεύεται..

Κάποιοι νομίζουν ότι το παραεμπόριο είναι προϊόν μόνο των παράνομων μεταναστών, που δρουν παράνομα και μάλιστα έχει χρώμα μελαμψό και μαύρο.

Είναι αυτοί που βλέπουν μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι.

Για όσους όμως ερευνήσουν σε βάθος θα δουν ότι τα πρόσωπα αλλάζουν συνεχώς αλλά το παραεμπόριο μένει το ίδιο .

Θα διαπιστώσουν ότι το παραεμπόριο είναι μια τεράστια επιχείρηση , που ξεκινάει από την επένδυση τεραστίων κεφαλαίων και σταδιακά κατανέμεται σε λαθρέμπορους, χονδρέμπορους, μικρέμπορους και λιανοπωλητές.

«Η μικρομεσαία επιχείρηση χρειάζεται περισσότερο από ποτέ την στήριξη της Πολιτείας.

Η εντεινόμενη γιγάντωση του υπαίθριου παραεμπορίου αφαιρεί τζίρο από το οργανωμένο και φορολογούμενο λιανικό εμπόριο, χωρίς παράλληλα να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του προς την Εθνική οικονομία (απόδοση ΦΠΑ, φόρου εισοδήματος, ανταποδοτικών τελών, ασφαλιστικών εισφορών κλπ), δημιουργώντας έτσι συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού απέναντι στις στεγασμένες επιχειρήσεις.», όπως λέει χαρακτηριστικά ένα απόσπασμα της επιστολής του Επιμελητηρίου Καβάλας, της Ομοσπονδίας Επαγγελματοβιοτεχνών και του Εμπορικού Συλλόγου.

Όσον αφορά λύσεις μπορούν να βρεθούν ! Ορίστε μερικές:

-Σύσταση και ενεργοποίηση επί της ουσίας ενός «ειδικού τμήματος δίωξης παραεμπορίου» στο ΣΔΟΕ (και με την χορήγηση «bonus παραγωγικότητας»).

- Συνεχείς έλεγχοι της δημοτικής αστυνομίας στα γνωστά αστέγαστα στέκια του παραεμπορίου.( Bonus παραγωγικότητας)

-Πληροφόρηση πολιτών για τη ηθική συναυτουργία εγκλήματος που διαπράττουν !

Όσον και αν πολλοί θέλουν να εθελοτυφλούν δεν πρόκειται για παραυτουργία!

-εφαρμογή της δυνατότητας που θεσπίστηκε λόγω ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ, σύμφωνα με την οποία κάθε Δημοτικό Συμβούλιο μπορεί να συγκροτεί Επιτροπές για τον έλεγχο των λαϊκών αγορών, χωρίς περιορισμό στην σύνθεσή τους και όπου μπορούν να συμμετέχουν σε αυτές και εκπρόσωποι των τοπικών Εμπορικών Συλλόγων.

-Αποτελεσματικοί έλεγχοι στα τελωνεία με την αγορά ειδικών αψίδων scanner στις πύλες εισόδου για τα containers κ.α.

Σε μια χώρα όπου η Θέμις, αποτελούσε την ανθρωπόμορφη προσωποποίηση της φυσικής και της ηθικής τάξης, (η λέξη θέμις παράγεται από το ρήμα τίθημι και δηλώνει αυτό που έχει τεθεί, το ισχύον.), σε μια χώρα όπου ο ίδιος ο Σωκράτης δέχθηκε να πεθάνει παρά την αδικία των συμπολιτών του – μόνο και μόνο επειδή υπάκουε και φοβόταν ( σεβόταν) τους νόμους, σε μια χώρα που το εμπόριο άνθισε σε όλο της το μήκος και πλάτος και υπήρξε δίαυλος πολιτισμού και ανάπτυξης των κοινωνικών μορφών , σε αυτή τη χώρα πιστεύω και ελπίζω πως το θέμα της παρανομίας του εμπορίου θα χάνεται μέρα με την μέρα, αφού η συμβολή όλων μας και όχι μόνο του κρατικού μηχανισμού θα αποτελέσουν την καθοριστική πρόληψη και ίαση της αρρώστιας!

Μελίνα Τσιλιμίγκρα

ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ

Απο την ώρα που η πατρίδα μας εισήλθε  και επισήμως στην οδό του Μνημονίου είναι γνωστό ότι άρχισαν να δημιουργούνται όλες εκείνες οι διαδικασίες οι οποίες γέννησαν τον κυκεώνα που άλλαξε τα πάντα  στην χώρα αυτή, όπως τουλάχιστον τα ξέραμε εδώ και τριανταπέντε χρόνια περίπου. Άλλαξε άρδην μια παραδεδομένη και σχεδόν  καθιερωμένη κατάσταση μέσα στην οποία τουλάχιστον μια γενιά μεγάλωσε.
  
Η σηματοδότηση όμως αυτού του κυκεώνα που ανέτρεψε τα πάντα που ξέραμε στην χώρα μας ,απο επαγγελματικές διεξόδους μέχρι κοινωνικά status και απο μια σχετικά βίαια μετατόπιση του οικονομικού μοντέλου της  χώρας μέχρι την ολοκληρωτική ρευστότητα και την διαλυτική κατάσταση που χαρακτήρισε το πολιτικό μας σύστυμα (όλα και τα πάντα άλλαξαν και δεν έμεινε τίποτα ίδιο όπως πριν), ήταν τον Νοέμβριο του προηγούμενου χρόνου όταν ύστερα απο δραματικές διαδικασίες ορίστηκε κυβέρνηση ειδικού σκοπού με πρωθυπουργό έναν τεχνοκράτη, τον Λ. Παπαδήμο ,που τον στήριζε μια τρικομματική συμμαχία.

Φυσικά φθάσαμε στο σημερινό σημείο, που όλοι γνωρίζουμε. Μετά απο δύο εκλογές να έχουμε ,επιτέλους, μια κυβέρνηση εκλεγμένη και έναν πρωθυπουργό εκλεγμένο,φυσικά,  άρα έχοντας και την λαϊκή  νομιμοποίηση. Το ευτύχημα είναι φυσικά ότι όχι μόνο είναι συμμαχία τριών κομμάτων αλλά τον κεντρικό ρόλο αυτής τον έχει ένα δεξιό- φιλελεύθερο κόμμα προσεταιριζόμενο απο δύο κόμματα της ευρύτερης.....κεντροαριστεράς,θα λέγαμε!!

Παρ' όλες τις εσωτερικές δυσκολίες αυτή η κυβέρνηση δείχνει μια αποφασιστική τάση για αλλαγές, για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που δύο χρόνια Μνημονίου δεν έγιναν και φθάσαμε ως εδώ ,ή έγιναν ελάχιστες και προβληματικά,ή εφαρμόστηκαν οι εύκολες  και μαζικά επώδυνες λύσεις διότι δεν υπήρχε η θέληση. Τώρα φαίνεται ότι υπάρχει η θέληση. Μια θέληση όμως η οποία δεν πρέπει να υποχωρήσει στις ανέξοδες σειρήνες του λαϊκισμού και της δημαγωγίας ,οι οποίες προσωρινά λόγω των θετικών εξελιξεων ,λόγω της εκταμίευσης της δόσης όπως και του γιορτινού κλίματος έχουν σχετικώς κοπάσει αλλά τους επόμενους μήνες θα ενταθούν εκ νέου.

Οι εθνικές- αστικές δυνάμεις της σοβαρότητας και της υπευθυνότητας έχουν χρέος να διατηρήσουν ένα ανάστημα αλλά και μια αποφασιστικότητα στην κατεύθυνση της πλήρους διάλυσης του μεταπολιτευτικού σοβιετικοποιημένου status που είχε εγκαθιδρυθεί στην πατρίδα μας και το οποίο ευθύνεται για την  σημερινή κατάσταση. Το στοίχημα όμως βρίσκεται στην αποτελεσματικότερη διαχείριση της μεταβατικής φάσης η οποία θα είναι δυσκολότερη.
Η υπεύθυνη και αυθεντική Δεξιά που βρίσκεται στο κέντρο της όλης αυτής προσπάθειας πρέπει να σταθεί στο ιστορικό ύψος των περιστάσεων και να συγκρουστεί όχι μόνο με τις αντίρροπες αντιμνημονιακές και λαϊκιστικές δυνάμεις  του πολιτικού συστύματος που θέλουν το "γάντζωμα" στο παρελθόν αλλά και με φαινόμενα υψίστου παρτακισμού, φοβικά σύνδρομα και μικροπολιτικά τερτίπια μιας άλλης περιόδου που προωθούν διάφοροι και στα τρία ,αλλά κυρίως στα δύο μικρότερα κόμματα της συγκυβέρνησης, μη αντιλαμβανόμενοι το κρίσιμο σημείο στο οποίο βρίσκεται η Πατρίδα μας!

Αυτή η Δεξιά δεν πρέπει να γίνει η ενοχική ελαφροδεξιά του παρελθόντος που πάντα συμβιβάζεται αλλά αυτή η ιδεολογική και πολιτική δύναμη που θα θέσει τους όρους και τις προϋποθέσεις για την αναγέννηση του Έθνους μας και του κράτους μας, αυτή η πολιτική δύναμη που θα έχει σκοπό δύο πράγματα άκρως συνδεδεμένα μεταξύ τους : Την κάθετη σύγκρουση με τα μεταπολιτευτικά παρακμιακά φαινόμενα και την εξουδετέρωση της ιδεολογικής αριστερής ηγεμονίας!

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ

Οι αλλαγές στη ρωμαϊκή κοινωνία κατά τον 2ο π.Χ αιώνα μετά τη θεμελίωση του Ρωμαϊκού Imperium και η σύγκρισή τους με την κατάσταση της σημερινής κοινωνίας

 

 

 

Σχόλιο: Να, λοιπόν, που υπάρχουν ιστορικές αντιστοιχίσεις με το σημερινό οικονομικό αδιέξοδο σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, και, φυσικά, στην Ελλάδα` τηρουμένων των αναλογιών, φυσικά. 

 

 

Η καταστροφή της Μεσαίας Τάξεως

Οι ρωμαϊκές κατακτήσεις κατά τον 2^ο π.Χ αιώνα επέφεραν βαθειά οικονομική, κοινωνική και πολιτική μεταβολή. Η ρωμαϊκή κοινωνία μεταλλάχθη σε μεγάλο βαθμό. Επειδή η Ιστορία κάνει κύκλους, οι ίδιες καταστάσεις, με αυτά που θα εξιστορηθούν, συμβαίνουν τη σημερινή εποχή στις δυτικές κοινωνίες, και κατ’ επέκταση στην Ελλάδα. Ο θρίαμβος του οικονομικού φιλελευθερισμού σε βάρος του υπαρκτού σοσιαλισμού (αν και προδιαγεγραμμένος εκ των πραγμάτων, λόγωι του αδιεξόδου στο οποίο ωδηγήθηκε το κομμουνιστικό μοντέλο), καίτοι προοιώνιζε μία εποχή ανάπτυξης, εν τούτοις, είκοσι έτη μετά, ωδήγησε στο σημερινό παγκόσμιο οικονομικό ναυάγιο. Η κρίση που ξεκίνησε το 2008 είναι η βαθύτερη που βιώνουν οι αστικές κοινωνίες από την εποχή της βιομηχανικής επαναστάσεως. Έμπροσθεν της τωρινής κρίσης, εκείνη του 1929 φαντάζει παιδικό παραμύθι. Και τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει ακόμη.

 

Για την Ελλάδα, ειδικώτερα, η Κρίση αποτέλεσε την ταφόπλακα της άφρονης μεταπολιτευτικής πρακτικής που ωδήγησε, αφενός μεν στην εκμηδένιση της παραγωγής, με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική εξάρτηση της χώρας από τις εισαγωγές, αφετέρου δε μετάλλαξε την ελληνική νοοτροπία από δημιουργική σε παρασιτική-καταναλωτική. Αυτά που θα διαβάσουμε στη συνέχεια, αποδεικνύουν ότι έχουν συμβεί παρόμοιες καταστάσεις στο παρελθόν. Δυστυχώς, η ιστορική μνήμη έχει καταστεί πλέον πολύ ρηχή και επιπόλαιη, γεγονός το οποίο μας οδηγεί στη διάπραξη των ίδιων λαθών. Όλβιος όστις Ιστορίης έσχε μάθησιν.

Αλλά, ας επανέλθουμε στην εξέταση εκείνης της εποχής.

Οι μακροχρόνιοι πόλεμοι της ρωμαϊκής Res Publica είχαν ως αποτέλεσμα την καταστροφή της μεσαίας τάξης. Όταν γράφουμε για μεσαία τάξη στη Ρώμη εννοούμε τους ιδιοκτήτες των μικρών κτημάτων εις την ύπαιθρον χώραν. Τους μεγάλους πολέμους διεξήγαγε, κυρίως, η μεσαία τάξις. Πολλοί έπεσαν στα πεδία των μαχών ή πέθαναν από τις κακουχίες και όσοι επανήλθαν, βρέθηκαν σε πολύ δύσκολη οικονομική θέση. Ο αγρός τους είχε μείνει ακαλλιέργητος, η οικογένειά τους είχε χρεωθεί για να συντηρηθεί, ενώ και οι ίδιοι άρχισαν να δανείζονται. Τότε ήταν που τους κατέστρεψε η τοκογλυφία. Συγχρόνως είχε καταντήσει αδύνατη η καλλιέργεια και η συντήρησις μικρών κτημάτων, από τη στιγμή, μάλιστα, που άνοιξαν οι μεγάλες σιταγορές της Σικελίας, της Σαρδηνίας, και, ιδίως, της Αφρικής. Η εισαγωγή άφθονων σιτηρών από εκείνες τις περιοχές συνετέλεσε στην ελαχιστοποίηση έως την παύση της παραγωγής αυτών στην Ιταλική χερσόνησο, καθόσον η υπερπροσφορά αυτή έριξε τις τιμές. Οι εισαγωγείς σιτέμποροι κυριάρχησαν στη ρωμαϊκή αγορά, εκτοπίζοντας με αυτόν τον τρόπο τα προϊόντα των γηγενών μικροκαλλιεργητών, οι οποίοι, μετά από αυτή την εξέλιξη, αναγκάσθηκαν να πουλήσουν τα κτήματά τους, να εγκαταλείψουν την ύπαιθρο και να μεταναστεύσουν στη Ρώμη (μήπως σας θυμίζει αυτό το γεγονός τη σημερινή κατάσταση με την εξαθλίωση των αγροτών, την εγκατάλειψη της ελληνικής υπαίθρου, τον συνωστισμό αυτών στα μεγάλα αστικά κέντρα, με τον παράλληλο κατακλυσμό της ελληνικής αγοράς από πάμφθηνα εισαγόμενα αγροτικά είδη, όπως πατάτες, κρεμμύδια, στάρι, λεμόνια, σκόρδα, κ.ά τα οποία διακινούν επιτήδειοι εισαγωγείς;).

Στη συνέχεια, οι μεγάλοι γαιοκτήμονες αγόρασαν τους αγρούς των μικροϊδιοκτητών, τα ένωσαν και σχημάτισαν τις μεγάλες ιδιοκτησίες, τα λεγόμενα latifundia. Στα κτήματα αυτά εγκατέστησαν δούλους, σταμάτησαν την καλλιέργεια δημητριακών, φύτευσαν αμπέλια και ελιές, επειδή την εποχή εκείνη ήταν περισσότερο προσοδοφόρα και ανέπτυξαν την κτηνοτροφία. Το αποτέλεσμα ήταν, αφενός μεν να ελαττωθεί στο μέγιστο η ιταλική παραγωγή δημητριακών, αφετέρου δε να αλλάξει η δημογραφική σύνθεσις της υπαίθρου (παρόμοια αντιστοίχησις με την εποχή μας όπου η αγροτική παραγωγή έχει συρρικνωθεί, ενώ ταυτόχρονα εργάζονται στα χωράφια, ως επί το πλείστον λαθρομετανάστες), διότι τη θέση των ρωμαίων καλλιεργητών να λάβουν δούλοι από την Ασία. Κατά συνέπεια, είχαν δίκιο εκείνοι που υποστήριζαν ότι τα μεγάλα κτήματα κατέστρεψαν τη Ρώμη (αυτό θα συμβεί, πολλούς αιώνες μετά με τους Δυνατούς στο Βυζάντιο).

Ανάλογη εξέλιξη έλαβε χώρα και στις πόλεις. Ενώ το εμπόριο και η βιομηχανία γνώρισαν μεγάλη ανάπτυξη, ταυτόχρονα οι ελεύθεροι μικροτεχνίτες καταστράφηκαν, γιατί δεν άντεχαν το συναγωνισμό των μεγάλων εργαστηρίων τα οποία χρησιμοποιούσαν, κυρίως, δούλους (το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα, αλλά και στη Δυτική Ευρώπη, όπου χρησιμοποιούνται είτε αφγανοπακιστανοί με φθηνά ή και ανασφάλιστα ημερομίσθια, είτε φθηνοί ανατολικοευρωπαίοι εργάτες, μάλιστα, για να το προχωρήσουμε περισσότερο, οι μεγαλοβιομήχανοι μεταφέρουν τις βιομηχανικές τους μονάδες είτε στην Ανατολική Ευρώπη, είτε στην Ασία για περαιτέρω περιορισμό τόσο των εργατικών, όσο και εν γένει του λειτουργικού κόστους). Τοιουτοτρόπως, αυτοί οι μικροτεχνίτες, όπως και οι μικροκαλλιεργητές πιο πάνω, οι οποίοι συνέθεταν τη μεσαία τάξη, τη ραχοκοκαλιά δηλαδή της ρωμαϊκής κοινωνίας, περιήλθαν σε μεγάλη ένδεια και κατήντησαν πένητες. Αυτό είχε σοβαρότατες συνέπειες.

Η ανάδυσις των νέων κοινωνικών τάξεων

Τα παραπάνω φαινόμενα είχαν ως αποτέλεσμα η κοινωνική ειρήνη και η ισότης, οι οποίες είχαν επιτευχθεί στη Ρώμη μετά από πλείστους όσους αγώνες των Πληβείων, να διαταραχθούν και να δημιουργηθεί ένα τεράστιο κοινωνικό χάσμα που εγκυμονούσε μεγάλους κινδύνους για την ρωμαϊκή κοινωνική συνοχή. Κατά τον 2^ο π.Χ αιώνα στη Ρώμη υπήρχαν δύο κοινωνικές τάξεις` Μία μειοψηφία πλουσίων και ένα πλήθος ακτημόνων και νεοπτώχων. Στην πρώτη ανήκουν οι Συγκλητικοί και οι Ιππείς, ενώ στη δεύτερη ο λεγόμενος Αστικός όχλος.

Ι. Οι Συγκλητικοί, της οποίας ο πλούτος συνίστατο, κυρίως, στη μεγάλη γαιοκτησία, έχουν ως αποκλειστικό έργο τη διακυβέρνηση του ρωμαϊκού κράτους. Από εκείνους εκλέγονται οι άρχοντες, οι οποίοι πολλές φορές είναι ανίκανοι ή κάνουν κακή χρήση της δύναμής τους, περιφρονούν τους νόμους, διαφθείρουν τη συνείδηση των κατώτερων λαϊκών στρωμάτων και δεν κυβερνούν σωστά τις επαρχίες.

ΙΙ. Οι Ιππείς είναι οι πλούσιοι του χρήματος. Στην ουσία πρόκειται για τους νεόπλουτους αστούς, οι οποίοι αντί των πολιτικών αξιωμάτων προτιμούν το εμπόριο, τις τραπεζικές εργασίες και τις προμήθειες στο δημόσιο (σημερινή αντιστοίχισις των νεόπλουτων, αριστερής κοπής, αποκλειστικών δημοσίων εργολάβων οι οποίοι δήθεν κόπτονται για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα). Εμπορεύονται κυρίως τα σιτηρά, τα οποία εισάγουν σε μεγάλες ποσότητες από την Αίγυπτο και τη Σικελία, ενώ συγχρόνως επιδίδονται στην τοκογλυφία. Η βασικότερη, όμως, πηγή του πλούτου τους προέρχεται από τις προμήθειες του δημοσίου (αντιστοιχήστε τους σημερινούς διαγωνισμούς για τα μεγάλα δημόσια έργα και την τροφοδοσία των δημοσίων υπηρεσιών), καθώς και από την ενοικίασιν των φόρων. Είναι δηλαδή Δημοσιώναι (φέρτε στο νου σας την ανάθεσιν των χρονιζόντων φορολογικών υποθέσεων σε διεθνή και σε ελληνικά δικηγορικά γραφεία, σε διεθνείς ή ελληνικές ελεγκτικές και λογιστικές εταιρείες με αμοιβή επί των βεβαιωμένων). Οι ιππείς καταρτίζουν εταιρικά σχήματα, μέσω των οποίων αναλαμβάνουν την κατασκευή δημοσίων έργων. Επιπλέον, προμηθεύουν τον εξοπλισμό του ρωμαϊκού στρατού, και, το κυριώτερο, ενοικιάζουν τους φόρους. Αγοράζουν δηλαδή από την πολιτείαν τους φόρους μεγάλων περιφερειών, προκαταβάλλουν το αντίτιμο εις το δημόσιον και μετά τους πωλούν τμηματικώς στις επαρχίες σε μικρότερους ιδιώτες-επιχειρηματίες, τους λεγόμενους και Τελώνες. Εκείνοι, με τη σειρά τους, επιδίδονται στην είσπραξη αυτών των φόρων χρησιμοποιώντας σκληρά και απάνθρωπα μέσα. 

Συνεπώς, από τη μία μεριά τα μέλη της Συγκλήτου ως κυβερνήτες της Res publica, και από την άλλη οι Ιππείς είτε με την επιχειρηματική ιδιότητα, είτε, προπάντων, με την ιδιότητά τους ως δημοσιώνες, ρήμαξαν τις επαρχίες και κατήντησαν αληθινή πληγή.

ΙΙΙ. Εκτός, όμως, της τάξης των συγκλητικών και των ιππέων, το μεγαλύτερο κομμάτι της ρωμαϊκής κοινωνίας αποτελούσε ο Αστικός όχλος. Η θέσις όλων εκείνων που συγκροτούσαν αυτό το τεράστιο πλήθος είναι τραγική. Αδυνατούν να βρουν εργασία, διότι στα κτήματα και στα μεγάλα εργαστήρια προτιμώνται οι δούλοι (η σημερινή ανεργία των Ελλήνων, εκτός των τραγικών κυβερνητικών επιλογών και της διάχυσης μιας μεταλλαγμένης αντιπαραγωγικής νοοτροπίας, οφείλεται, σε μεγάλο ποσοστό, στην παράνομη απασχόληση φθηνών αλλοδαπών εργατικών χεριών). Ο κόσμος αυτός διαβιεί κάτω από δύσκολες συνθήκες σε μικρές και ανθυγιεινές κατοικίες, ενώ παράλληλα εξαρτώνται από τον οίκτο της πολιτείας και των πλουσίων, οι οποίοι, ενίοτε, προβαίνουν σε προσφορά ενδύσεως και τροφίμων, με σκοπό να τους πάρουν με το μέρος τους (όρα τις φιλανθρωπίες των σημερινών μεγιστάνων, οι οποίοι πετούν ορισμένα ψίχουλα με σκοπό να εξωραΐσουν την εικόνα τους στο ευρύ κοινό). 

Επιπρόσθετα, και αυτό είναι το μεγάλο δράμα, για ένα πιάτο φαγητό η μάζα των νεοπτώχων προβαίνει στην πώληση της ψήφου των στις εκλογές. Το μόνον που τους έχει απομείνει είναι ο τίτλος του Ρωμαίου Πολίτου, τα μεγάλα θεάματα και οι διάφορες γιορτές (ας αναλογιστούμε τη σημερινή κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας με την αγορά ψήφων μέσωι ρουσφετολογικών προσλήψεων στο δημόσιο ή διαφόρων διευκολύνσεων, την αποχαύνωση του φιλοθεάμονος κοινού με άξονα τη ρηχή διασκέδαση, την trash tv, την αποκτήνωση των νέων με το άφθονο αλκοόλ, τα ναρκωτικά και τον αχαλίνωτο και ανεξέλεγκτο ηδονισμό, απότοκο του οποίου είναι η εμφάνιση ιδιορρύθμων μειοψηφιών με ιδιαίτερους σεξουαλικούς προσανατολισμούς, την ασύδοτη δήθεν ελευθεριακή κουλτούρα και την αποδοχή του δυτικού μαζικού καταναλωτικού προτύπου υποπροϊόντων της δυτικής υποκουλτούρας).

 

Κτησίβιος Αλεξανδρεύς 

Τα βαθύτερα αίτια της ανεργίας και τα καίρια ερωτήματα!

Τα στοιχεία για την ανεργία τον Σεπτέμβριο είναι εφιαλτικά και θα συνεχίσουν να είναι… Το 56% των νέων (το ποσοστό αυτό είναι μικρότερο αν λάβουμε υπ΄ όψιν μας ότι πολλοί σπουδάζουν και κάποιοι άλλοι έχουν περιπέσει σε ανεργία τριβής…) αλλά και το 30% των γυναικών είναι χωρίς δουλειά.
Τι φταίει άραγε;
1. Προφανώς η κατάρρευση του προηγούμενου

 ψεύτικου μοντέλου της ανάπτυξης με δανεικά δημιούργησε μια «φούσκα» επαγγελμάτων.
2. Το αναχρονιστικό εκπαιδευτικό σύστημα δημιούργησε εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητές με πτυχία που βασίζονταν σε σχολές καθαρά… σοσιαλιστικού χαρακτήρα του πρώην ανατολικού μπλοκ (κλασσικές σπουδές, θεωρία, κουλτούρα κ.ο.κ.).
3. Η μέση ελληνική οικογένεια εκπαίδευσε τα τέκνα της να πάρουν ένα πτυχίο, (όποιο πτυχίο είναι αυτό…) για να έχουν να λένε στους συγγενείς και τους γείτονες ότι έχουν ένα παιδί που σπουδάζει. Από τη στιγμή μάλιστα που με βαθμολογία 0,5 μπορούσες να μπεις έστω και στο ΤΕΙ… Άνω Βλαχοκερασιάς ήταν ότι το καλύτερο. Σπουδαστής ή φοιτητής και όπου να ΄ναι.
4. Η νοοτροπία της συντριπτικής πλειονότητας των αστικών οικογενειών «πάρε ένα πτυχίο και μετά θα πάμε σε κανένα βουλευτή για να βολευτείς» διέφθειρε τις συνειδήσεις των περισσότερων νέων, με αποτέλεσμα να καταστρέψει και την τελευταία (πιθανώς… πιθανή) παραγωγική ικμάδα τους.
5. Στην Ελλάδα για τις λεγόμενες… βρωμοδουλειές, η ελληνική οικογένεια είχε εμπεδώσει την άποψη ότι πάντα θα βρίσκεται ένας Αλβανός, ένας Αφγανός, ένας Πακιστανός για να την κάνει…
6. Μεγάλο πρόβλημα για την Ελλάδα, τουλάχιστον έως το 2009 ήταν η λεγόμενη ανεργία τριβής. Τι σημαίνει αυτό; Ότι σε καμία περίπτωση δεν ψάχνω για δουλειές που έχουν… κόπο και περιμένω να προκηρυχθεί κανένας διαγωνισμός για το Δημόσιο, μπας και μπω. Ουσιαστικά, πρόκειται για συγκεκαλυμμένη αεργία. Άντε να μου κάτσει και καμιά δουλειά γραφείου…

Τα ερωτήματα
Α. Μπορεί σήμερα ένας νέος της πόλης να προσαρμοστεί σε ένα περιβάλλον απλής επιβίωσης (εξαθλίωση ονομάζεται αυτό σε σχέση με τα χρόνια της πλασματικής ευημερίας…) και να πάει να κάνει… βρωμοδουλειές, όπως η συμμετοχή στη συγκομιδή αγροτικών προϊόντων;
Β. Μπορούν χιλιάδες νέοι να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι τα πτυχία που πήραν μπορεί να είχαν αντίκρισμα κάποτε στη Σοβιετική Ένωση, αλλά όχι πλέον στη χρεωκοπημένη Ελλάδα;
Γ. Έχουν συνειδητοποιήσει οι εκατοντάδες χιλιάδες κυρίως νέες γυναίκες ότι ο τρόπος επιβίωσής τους περνάει μέσα από δουλειές που θα προκαλέσουν… ζημιά στο «γαλλικό νύχι» ή δεν θα… απαιτούν διπλό ντεκαπάζ στο κομμωτήριο και έντονες σκιάσεις άνω και κάτω των οφθαλμών τους; Απ΄ ότι έχω ακούσει αυτά πάνε πάνω από 50 ευρώ στην καλύτερη των περιπτώσεων.
Δ. Έχουν αντιληφθεί οι νέοι κυρίως των αστικών κέντρων (τουλάχιστον 80% της συνολικής επικράτειας) ότι οι διακοπές σε διάφορα κοσμοπολίτικα νησιά με γενικό… ξεσάλωμα, οι οποίες γίνονταν σε άλλες εποχές με το χαρτζιλίκι του μπαμπά ή με τις πιστωτικές κάρτες, έχουν παρέλθει ως τρόπος… σκέψης και μόνο;
Ε. Μπορεί κάποιος που έχει εκπαιδευτεί σε «καθαρές» δουλειές (άνω του 60%) να συμβιβαστεί με «πρόχειρες», «δεύτερες» ή άλλες δουλειές ως αποτέλεσμα της αδήριτης ανάγκης για επιβίωση, αλλά και για την απόκτηση εργασιακής νοοτροπίας;
Η εποχή άλλαξε. Όποιος έχει ζήσει σε δύσκολες καταστάσεις και έχει πάει στο χωράφι ή στη φάμπρικα, θα περάσει μια δοκιμασία που όμως, θα είναι παροδική.
ΟΣΟΙ ΠΙΣΤΕΨΑΝ ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΟΝ… ΕΚΤΟ ΟΡΟΦΟ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝ, ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΘΟΥΝ, ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΒΙΩΣΟΥΝ ΔΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ.

 Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΑΥΤΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΕ ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΩΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1980 ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΘΑ ΔΟΚΙΜΑΣΤΕΙ.

ΟΙ ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΨΑΝ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΝΑ… ΣΥΝΝΕΦΑΚΙ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΘΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ. ΟΣΟΙ ΕΜΑΘΑΝ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ…
ΚΑΛΩΣΗΡΘΑΜΕ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ…

 

Λουκάς Γεωργιάδης

Το ξέσπασμα της βίας (βγάλτε τους τις κουκούλες).

Τον δεκέμβριο του 2008 ένας μαλάκας μπάτσος δολοφόνησε ένα 16χρονο παιδί. Τον δεκέμβριο του 2008 ένας κακός ''υπάλληλος'' μας, που του είχαμε αναθέσει (και τον πληρώναμε με τους φόρους μας) για να προστατεύει όλους εμάς, σκότωσε έναν από εμάς.

Την ίδια νύχτα συναντηθήκαμε στην κατάληψη, και λίγες ώρες μετά γεμίσαμε τους δρόμους διαδηλώνοντας κατά της δολοφονίας και κατά του κράτους(!). Εκεί όταν 200 οι μέσα αποφασίζαμε και για τους 6χιλιάδες ''χρήσιμους ηλίθιους'' που ήταν απέξω η Ν. φώναξε μοναχή να μην ρίξουν πέτρες, αλλά όποιος θέλει να ρίξει γιαούρτια. Την βία κάποιων κρατικών υπαλλήλων δεν την κυνηγάς με βία.

Αυτή η πρόταση δεν άρεσε στους υπόλοιπους. Μετά στην πορεία, κάποιοι από εμάς άρχισαν να σπάνε τράπεζες, να την πέφτουν στους αστυνομικούς να κρύβονται ανάμεσα μας στην πορεία και να ξαναβγαίνουν. Παρατηρούσα αξιοπερίεργα, πάρα πολλά παιδιά με παντελόνια και φούτερ των 170ευρώ, να κάνουν την επανάσταση τους ρίχνοντας πέτρες και βρίζοντας μπινελίκια στους μπάτσους και στους αστυνομικούς. Και μετά, το πλήθος, οι πολλοί, τα γυναικόπαιδα, οι χρήσιμοι ηλίθιοι, συνειδητοποιώντας τον άχαρο ρόλο τους και νιώθοντας ότι η πορεία δεν ήταν τελικά αυτή για την οποία είχαν έρθει, έφυγαν. Και οι υπόλοιποι να κατεβάζουμε τα κομματικά πανώ και να κάνουμε αλυσίδες για να βγουν τα παιδιά να κάνουν την δουλειά τους και να ξαναμπούν. (κομματικά πανώ σε διαδήλωση για την δολοφονία ενός παιδιού ;;; ξανασκέφτομαι τώρα!!!).

Μείναμε λίγοι, και τις επόμενες ημέρες ακόμα λιγότεροι. Τα ίδια έγιναν και στις υπόλοιπες πόλεις συν τους βανδαλισμούς και τα πλιάτσικα στην αθήνα. Δεν ξέρω αν από την δολοφονία του αλέξη δικαιολογείται να βγει ένα βουβό πλήθος στους δρόμους και να ξεσηκωθεί κατά της βίας (από οποιονδήποτε), αλλά κάποιοι προτίμησαν να αναλάβουν αυτοί τον δικό μας ρόλο και να μας υποκαταστήσουν. Αντί να βγει ένα εκατομμύριο κόσμος στους δρόμους,, βγήκαν στην θέση τους κάποιοι λίγοι, που ήθελαν να επιβάλλουν την δική τους βία.

Όταν εγώ και η Ν. προσπαθήσαμε να σταματήσουμε κάτι μαγκίτες κουκουλοφόρους που την είχαν πέσει σε μια τράπεζα, τα ρόπαλα τους γύρισαν καταπάνω μας. Δεν είστε στην ιδια πορεία με εμάς τους είπαμε και μ ας προπηλάκισαν υψώνοντας τα ρόπαλα και το μίσος τους προς τα κεφάλια μας. Οι γύρω μας γνωστοί και άγνωστοι, πολιτικά στελέχη και μη, χάζευαν, μέχρι 2 κοπέλες γνωστές τους να τους κατευνάσουν και να τους ζητήσουν να συνεχίσουν να ασχολούνται με το σπάσιμο της τράπεζας. Φίλος μας και υποψήφιος βουλευτής της ανταρσία είχε μείνει κάγκελο μετέωρος μαλάκας 4 βήματα πιο πίσω ανήμπορος να κάνει κάτι ενάντια σε αυτό που είχε ευλογήσει και εκείνη την στιγμή στρεφόταν εναντίον 2 φίλων του. Αν το ρόπαλο του γορίλλα είχε καταλήξει στα κεφάλια μας την επόμενη στιγμή θα γινόμασταν τα νέα θύματα της καταστολής των μπάτσων ή προβοκατόρων, πάντως όχι των χεριών των δικών μας παιδιών. Και αφορμή για νέους αγώνες και πλιάτσικα.

Πάντα για κάποιον άλλο λόγο από αυτόν που συντρέχει κάθε φορά βρίσκουμε την ευκαιρία να φωνάξουμε για ότι μας αδικεί και για ότι πιστεύουμε ότι μας αδικεί. Έτσι και τότε. Από την μια ήταν ελπιδοφόρο και ζωντανό να βλέπεις έστω και αυτόν τον κόσμο στους δρόμους στις πορείες το πρωί έστω και για άλλους λόγους (ή ακόμη και τις συγκεντρώσεις του γιωργάκη με κεριά στο περιστέρι), και από την άλλη τσαντιζόσουν ότι αυτή η δυναμική το μόνο που πυροδοτούσε, ήταν τις μολότωφ που έριχναν στο κράτος και στους πολίτες του οι μάγκες της μερέντας, οι φραπεδοτσεγκεβάρες, τις νύχτες.

Θυμάμαι ένα γνωστό μου απόφοιτο λογιστικής που αγόρασε κράνος (χωρίς να έχει μηχανή) και διαδήλωνε με όλους μας. Του έφταιγαν το κράτος και οι τράπεζες και είχε βρει την αφορμή για να ξεσπάσει εναντίον τους. Στην πραγματικότητα στην ώριμη ηλικία των είκοσι-τριαντα μπες βγες, είχε επιλέξει να κάνει την πρακτική του εξάσκηση σε ''σύντροφό'' του λογιστή που δεν τον πλήρωσε ποτέ για το εξάμηνο της εργασίας του. Αντί να σπάσει το γραφείο του ''συντρόφου'' του, του έφταιγε το κράτος και οι τράπεζες.

Την ίδια ώρα οι χειρότεροι ανευθυνοπεύθυνοι υπουργοί ''προκόπηδες'' αποφάσιζαν να αφήσουν τα πράγματα να εξελιχθούν, να κυλήσουν από μόνα τους. ''ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΑΛΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ''. Δηλαδή το κράτος σου επέτρεπε να βανδαλίσεις, σπάσεις, πλιατσικολογήσεις, να καταλύσεις γιατί σύμφωνα με τους ηλίθιους υπουργούς του φοβόταν ότι αν διατηρούσε την τάξη θα προκαλούσε νεκρούς!!!!. Η πολιτική της στρουθοκάμηλου. Κανένας μας πιστεύω δεν δέχεται ότι αυτοί που έχουν αποστολή να μας φυλάνε, ότι τον μοναδικό τρόπο που είχαν βρει για να μας επαναφέρουν στην τάξη ήταν το να σκότωναν μερικούς από εμάς. Απλά διάλεξαν ποιο πολιτικό κόστος προτιμούσαν να πληρώσουν.
Αυτό ήταν το χειρότερο που μπορούσαν να κάνουν. ''Νομιμοποίησαν'' την βία. Την κατάλυση των κανόνων, την μειοψηφική ανέξοδη αντίδραση των άκρων, και τον καταναγκασμό της μάζας στην εξουσία των νέων ''φυλάκων''. Των αναρχόμπατσων και των μπαχαλάκηδων. Νομιμοποίησαν το ΜΙΣΟΣ.

Φέτος δεν θα πάμε στην πορεία. Ο μπάτσος καταδικάστηκε. Κανένας από αυτούς που έκαιγαν και έσπαγαν στο όνομα του αλέξη, δεν πιστεύω ότι διάβασε την δικαστική απόφαση, εξάλλου είναι ένα σωρό σελίδες. Αν και η ουσία δεν είναι οι μαλακίες του κούγια, το πώς έγινε και γιατί. Το μόνο που μετράει είναι ότι ένας 16χρονος (ο γυιος μας, ο αδελφός μας, ο συμμαθητής ) μας δολοφονήθηκε από έναν ενήλικο (τον πατέρα μας, τον αδελφό μας, τον γείτονα μας), που καθήκον του ήταν να τον προστατεύει.

Και μετά στις 5 μαϊου 2010 τρεις άνθρωποι, υπάλληλοι σε μια τράπεζα, κάηκαν ζωντανοί από επαναστάτες με μολότωφ, (παρασκευή ζούλια, παπαθανασοπούλου αγγελική, επαμεινώνδας τσάκαλης), και οι δολοφόνοι τους κυκλοφορούν ακόμη ελεύθεροι και το παίζουν και αγωνιστές, και κάποιοι από εμάς τους ξέρουνε αλλά δεν τους δίνουνε (γιατί όπως είπαμε είναι ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ), και κάποιοι άλλοι αστυνομικοί (διαμαντής μαντζούνης) πρόπέρσι τον ιανουαριο γαζώθηκαν με πυροβόλα. Οι δρόμοι γέμισαν με αφίσες για τον ποιητή (;;;) λάμπρο φουντά που τον έφαγαν (!!!) οι κακοί αστυνομικοί, την ώρα του καθήκοντος και του αγώνα (με την βόμβα στα χέρια), και με άλλες αφίσες για άλλους αναρχικούς ληστές απαλλοτριωτές τραπεζών. (ευτυχώς, οι αφίσες τυπώνονται από τα κλεμμένα, για να κινηθεί και η αγορά). Και ο πανούσης και ο πουλικάκος έκαναν συναυλία συμπαράστασης στον σεισίδη!!!, αντε μπράβο παιδιά και μετά και στο κορκονέα, και τον ριζάι. Και μετά για τον πυρήνα θεοφίλου που έφαγε τον αθώο συμπολίτη μας στην ληστεία στην τράπεζα στην πάρο.

Στις 5 μαϊου η βλακεία είχε φτάσει στον υπέρτατο βαθμό. Στην αρχή οι φήμες έλεγαν ότι οι μπάτσοι σκότωσαν τρεις διαδηλωτές στην βουλή, μετά ότι τελικά κάηκαν τρεις από καπνογόνα σε τράπεζα, μετά ότι οι υπάλληλοι του εκαβ έλεγαν ότι όλα ήταν ψέματα και ότι δεν υπήρχαν νεκροί τελικά, και τέλος το σεκ (επειδή ''έτυχε'' οι μολότοφ να πέσουν την ώρα που πέρναγε έξω από την τράπεζα,) έβγαζε ανακοίνωση για 1 εκ. διαδηλωτές και ότι αστυνομία, πυρασφάλεια και βγενόπουλος έκαψαν τρεις εργαζόμενους. Να μην μπορείς να διανοηθείς το μέγεθος της μαλάκυνσης.

Και το αποκορύφωμα του παραλόγου, 28 μαρτίου 2010, ένα 15χρονο παιδί που έφυγε μαζί με τους γονείς του από την χώρα του για να γλιτώσει από τους ταλιμπάν, άνοιξε ένα εκρηκτικό πακέτο που προοριζόταν για κάποιον άλλο και κανένας μας κανένας δεν διαδήλωσε για αυτόν, ούτε και θυμάται το όνομα του. ΧΑΜΙ. Και στους γονείς του παιδιού, του έδωσε στέγη η εκκλησία (το μεγαλύτερο φασισταριό) γιατί η αριστερά του αλέξη είχε άλλες δουλειές εκείνη την περίοδο. Και κάποια ''υποψιασμένα'' άρρωστα αριστερίστικα μυαλά είδαν τον χρυσοχοίδη να σκοτώνει τον ΧΑΜΙ, και μετά αυτός για ξεκάρφωμα σκότωσε με άλλο πακέτο το πρωτοπαλλικαρο του(!!!!) Και όταν συλλάβουν τους δολοφόνους του χαμί (αν δεν είναι κάποιοι από αυτούς που έχουν ήδη συλληφθεί) θα διαδηλώσουν καμιά 200αριά για τους ήρωες αγωνιστές ποιητές που μάχονται την βία της εξουσίας. ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ. ας έρθει η επανάσταση έστω και έτσι. Μετά όλα θα διορθωθούν. Ρε ''τζιπάκο'' πανούση, εσύ και οι άλλοι δραστήριοι να κάνετε όσες συναυλίες θέλετε για το χειρουργείο του σεϊσίδη και καλά κάνατε, Εκείνη η φερστέ η αδελφή του χαμιντουλά που έχασε την όραση της δεν αξίζει μιας συναυλίας και της συμπαράστασης σας; Αν γίνεται με τους ίδιους καλλιτέχνες επί σκηνής και τους ίδιους ''ευαίσθητους'' θεατές από κάτω τιμής ενεκεν.

Και κάποια 24χρονα παλληκαράκια της οργής θα περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους στις φυλακές γιατί ταχυδρομούσαν εκρήξεις, γιατί ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο για το καλό μας, απλά ξέχασαν να μας ρωτήσουν. Αν έτσι είναι ο κόσμος που πρεσβεύετε, αν αυτό εννοείται ''τα θέλουμε όλα, και για όλους'' ευχαριστούμε, αλλά δεν τον χρειαζόμαστε , είναι χειρότερος από αυτόν που ζούμε.
Ήρθαν στην πόλη λοιπόν νέα αφεντικά που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς, γιατί εμείς δεν βλέπουμε και είμαστε δειλοί και φοβισμένοι.
Και κάθε φορά οι μαλάκες πολιτικοί της ''αριστεράς'' θα έχουν να πουν για το πογκρόμ των διώξεων, για τις κάμερες παρακολούθησης για τις τηλεφωνικές υποκλοπές, για όλα εκτός από την ταμπακιέρα. Για τους συντρόφους (;) που τους χαϊδεύουμε τα αυτιά, αλλά πήραν το μήνυμα στραβά.

Όποιος είναι εναντίον της βίας οφείλει να το φωνάζει ακόμη και όταν είναι μόνος του εναντίον όλων. Δεν μπορείς να λες παπαριές για τον βγενόπουλο και τους πυροσβεστήρες, όταν τα μαλακισμένα - δολοφόνοι με τα μολότωφ βγαίνουν μέσα από τις αλυσίδες που έχεις φτιάξει. Εκείνη την στιγμή, πρέπει να τους σταματήσεις.Ακόμη και αν σου έρχεται ο πίθηκας με το καδρόνι κατά πάνω σου.

Γιατί στην marfin και στην κάθε marfin μπορεί να δούλευε ο αλέξης γρηγορόπουλος και αυτοί που τον σκότωσαν αυτήν την φορά ήταν οι μαλάκες δολοφόνοι που έκρυβες στην πορεία σου.

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, Η ΜΟΛΟΤΟΦ ΕΙΝΑΙ ΟΠΛΟ, δεν είναι αντίδραση. Αντίδραση είναι οι φωνές, οι πορείες, τα συλλαλητήρια. Αυτός που κρύβει τους δολοφόνους, αυτός που ανέχεται την βία, δεν διαφέρει από τον συνάδελφο του κορκονέα.
Σε καμία περίπτωση δεν θα είναι καλύτερος από αυτούς που κατηγορεί τώρα.

Το να υποστηρίζεις μια ένοπλη επανάσταση, είναι σαν να γεμίζεις ένα ποτήρι με νερό στο σκοτάδι. Θα καταλάβεις ότι πρέπει να σταματήσεις μόνο όταν το νερό αρχίσει να ξεχειλίζει και χύνεται.

Αυτοί που ένοπλα αγωνίζονται για την μνήμη του γρηγορόπουλου ή του καλτεζά δεν κόβονται καθόλου για τον χαμί και τον αξαρλιάν.Το παιχνίδι τους να κάνουν οι επαναστάτες με τις μολοτοφ, οι κορκονέες της αντίστασης. Το παιχνίδι τους να κάνουν και οι πνευματικοί ταγοί τους , αυτοί που τους αφήνουν να κρύβονται στις πορείες τους.

Τους δολοφόνους της παπαθανασοπούλου, της ζούλια, του τσάκαλη κάποιοι τους ανέχτηκαν στην πορεία, κάποιοι τους έκρυβαν στις αλυσίδες τους και κάποιοι χαίρονταν όταν ''επαναστατούσαν΄΄ σπάζοντας την τράπεζα. Αυτοί που τους ανέχτηκαν τους ξέρουν και είναι και αυτοί ένοχοι εξίσου όσο και ο μπάτσος συνάδελφος του κορκονέα, που μπήκε μαζί του στο περιπολικό σαν να μην έγινε τίποτα. Και αυτοί που τους ανέχτηκαν ήταν οι ίδιοι αυτοί, που νωρίτερα είχαν εγκρίνει την άδεια πυρασφάλειας του κτιρίου, και είχαν κάνει τον τακτικό έλεγχο και τα είχαν βρει όλα κανονικά και νόμιμα. Τα ίδια πρόσωπα.Οι γονείς των πιτσιρικάδων που έκαψαν την τράπεζα.

Και η βία πια είναι αποενοχοποιημένη και εύκολη.

Στην καλύτερη πολιτική ταινία που θυμάμαι στο V FOR VENDETA ο ήρωας μάχεται με επαναστατική επιτυχία εναντίον της βίας της εξουσίας. Όμως ο εχθρός του αυτός, δεν είναι άλλος, από το δικτακτορικό-ολοκληρωτικό καθεστώς των προηγούμενων σωτήρων- επαναστατών που κατέλαβαν την εξουσία ενάντια στην βία της προγενέστερης δημοκρατικής εξουσίας.

Το indymedia είναι εδώ ενωμένο δυνατό, τα καλέσματα σε ένοπλη αντίδραση είναι παντού. Ο καθένας λέει και γράφει ότι θέλει, όπου θέλει. Ακόμη και ο ιφικράτης αμυράς γράφει εκεί, απλά ως γνωστόν στο διαδίκτυο κανείς δεν ξέρει ότι είσαι σκύλος. Σε ένα επαναστατικό καθεστώς που πρεσβεύουν τα παιδιά της βίας, μπορείς να σκεφτείς αν κείμενα σαν και αυτό που διαβάζεις τώρα θα μπορούσαν να δημοσιευθούν;;;; ή θα κάναμε ιαματικά λουτρά στην σιβηρία;;;

Ας κάνουμε μια υπόθεση. Εμείς και εσείς αποφασίζουμε να κάνουμε μια κατάληψη σε ένα δημόσιο κτίριο με στόχο να δουλέψει σαν κέντρο εκδηλώσεων, εκπαίδευσης, απεξάρτησης, σαν μια σπορά νέων καλλιτεχνών. Είμαστε σαράντα άτομα, και είμαστε ανοικτοί σε νέα πρόσωπα. Κάποια στιγμή η φάση έχει ξεφύγει από αυτό που είχαμε φανταστεί και σχεδιάσει και καταλήγει σε ένα κέντρο εξύμνησης του σταλινισμού ή του χιτλερισμού και της χρυσής αυγής. Οπότε αναγκαστικά την κάνουμε με ελαφρά πηδηματάκια. Ποιος φταίει για αυτήν την εξέλιξη; εμείς ; η φύση της κατάληψης; το ανοικτό της σχέσης; ο ρομαντισμός; Η γοητεία της μεγένθυσης και του πολλαπλασιασμού; η απουσία ελέγχου; Και αφού το βλέπαμε που ερχόταν γιατί δεν κάναμε τίποτα; Ή βάζουμε μετά κάτι πολιτικά ''πεθαμένους'' συνταγματολόγους να πούνε να βγεί εκτός νόμου; Το φασιστικό 7% (δυστυχώς) των ψήφων δεν κρύβεται κάτω από το χαλί. Είναι νομιμοποιημένο πια από τις κάλπες κε συνταγματολόγε.

Αλλά σήμερα λέμε ότι η βία είναι οι απολύσεις, τα κατεστημένα μμε, η περικοπή των συντάξεων, τα δάνεια, τα διόδια, τα μπλουζάκια της χρυσής αυγής. Γενικά πετάμε μια μαλακία και ξεμπερδέψαμε. Ε τότε βία είναι ο μπήχτης ο τατσόπουλος, βία είναι τα λευκά τιμολόγια παροχής υπηρεσιών που έκοβε για έξοδα ο πολιτικός ηγέτης στην εταιρία του μπαμπά και του θείου του για να πληρώσουν λιγότερα φόρο, βία είναι οι απολύτως μειοψηφικές καταλήψεις από φοιτητοπατέρες και καθηταράδες μυλόπουλους, βία είναι το κομμενο photoshop της αυγής στο σφυροδρέπανο της κοε, βία είναι οι τρελλοί φορολογικοί συντελεστές για να πληρωνονται μισθοί και συντάξεις σε αργόσχολους, βία είναι το 23% από το επίδομα στον άνεργο να ''αφαιρείται'' ως έμμεσοι φόροι φπα για να πληρώνονται βρώμικοι και διεθαρμένοι δυ., βία είναι η ανικανότητα των δυ να καθαρίσουν από τους βρώμικους συναδέλφους τους, και κυρίως βία είναι ότι αρνούνται να απομακρυνθούν από τις υπηρεσίες τους διεφθαρμένοι ''συνάδελφοι'' τους που έχουν κριθεί ένοχοι σε δικαστήρια και εδε, βία είναι τα καταπατημένα στρέμματα από κάθε μαλάκα αγροτή με το suv και αυθαίρετο.

Βία πια, δεν είναι μόνο οι λόγοι της χρυσής αυγής, βία είναι και οι λόγοι της αυγής : για πινοσέτ, προσκυνημένους, κατοχή, κρεμάλες, πλατεία ταχρίρ, ανυπακοή, δεν πληρώνω, για κουτσούς γερμανούς υπουργούς, για την τύχη του αμερικανού πρέσβη στην λιβύη, για τον ημίτρελλο φασίστα ζίζεκ και ιφικράτη αμυρά, για τους αγωνισταράδες τραμπούκους στον γερμανό πρέσβη στην δεθ. Ότι λέει η χρυσή αυγή, λέει και η αυγή πια. Για την χρυσή αυγή τα έχουμε πει σε προηγούμενα post, και θα χρειαστεί να τα ξαναπούμε δυστυχώς.

Αυτή την στιγμή η αντίδραση της βίας είναι ένα αυτόνομο εμπορικό προϊόν, με τους δικούς του αγοραστές, και το δικό του κέρδος. Κυριολεκτικά. Όσο πουλάει θα προστατεύεται. Το να ζητήσουμε από τους συνοδοιπόρους μας στην πορεία να βγάλουν τις κουκούλες τους είναι πολύ εύκολο. Αλλά δεν βολεύει, πως θα δικαιολογούμαστε μετά, ότι τα σπασίματα και τις λεηλασίες τις κάνουν μπατσόνια με κουκούλες σε υπηρεσία. Πως θα λέμε ότι τους 3 της marfin δεν τους έφαγαν τα δικά μας παιδιά, αλλά το παρακράτος. Για αυτό και δεχόμαστε τις κουκούλες. Να μας δίνουν το άλλοθι που χάσαμε.

Γιατί η βία δεν είναι η μαμή της ιστορίας. Η βία είναι η μαμή του φασισμού.
Ας επιστρέψουμε στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Όταν οι πορείες που θα κάνουμε θα έχουν αποβάλλει την χλωρίδα και πανίδα της βίας και τους συμπαραστάτες της, τότε, ίσως και περισσότεροι θα κατεβαίνουμε, και περισσότερα θα διεκδικούμε, και περισσότερα θα κερδίζουμε, ακόμα και αν χάσουμε τα πάντα.

sabotaz γιώργος δ.

ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ

Τον τελευταίο καιρό έχουμε γίνει μάρτυρες ενός πρωτοφανούς κύματος ανυπακοής των αιρετών της τοπικής αυτοδιοίκησης. Δεν αποτελεί σημερινό φαινόμενο, δυστυχώς η αυθαιρεσία αποτελούσε ανέκαθεν χαρακτηριστικό του Έλληνα, ένα από τα διαχρονικά αρνητικά του σημεία. Αυτό αφορά τόσο τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας όσο και τα άτομα που κατέχουν κάποια θέση ευθύνης και ξεχωρίζουν από το πλήθος. Οι γνωστοί Φωτόπουλοι που επί χρόνια έκαναν τους αντάρτες απέναντι σε κάθε κρατική πρωτοβουλία που έθιγε τα συμφέροντά τους, πρυτάνεις που αντιμετώπιζαν τα πανεπιστήμια ως τσιφλίκι και αρνούνταν να εφαρμόσουν τους νόμους, ακόμα και υπουργοί που συμπεριφέρονταν [και συμπεριφέρονται] ως συνδικαλιστές του υπουργείου τους και ενδιαφέρονταν μόνο για το πώς θα εξαιρούσαν το χώρο τους από κάθε δυσάρεστο μέτρο και πώς θα τα είχαν καλά με τους κάθε είδους παράγοντες [επιχειρηματικούς, συνδικαλιστικούς κτλ] που συναναστρέφονταν με το υπουργείο. Σήμερα λόγω των εξελίξεων που έχουν θέσει τους δήμους στο επίκεντρο της επικαιρότητας οι διάφοροι αιρετοί της τοπικής αυτοδιοίκησης πήραν θέση στην κούρσα της ανυπακοής.

Το πιο πρόσφατο φαινόμενο είναι των τελευταίων ημερών. Πρόκειται για την άρνηση του δήμαρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη να εφαρμόσει εγκύκλιο του υπουργείου Εσωτερικών σχετικά με την παροχή ιθαγένειας σε αλλοδαπούς. Ο αναπληρωτής υπουργός Χαράλαμπος Αθανασίου, ενόψει της δημοσίευσης της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας για την αντισυνταγματικότητα του νόμου για την ιθαγένεια, γνωστού ως νόμου Ραγκούση, έδωσε εντολή, μετά από προσωπική οδηγία του πρωθυπουργού, να σταματήσουν οι διαδικασίες παροχής ιθαγένειας, διαδικασίες που αναμενόταν να κριθούν αντισυνταγματικές, δηλαδή μη εφαρμοστέες. Φαίνεται όμως πως ούτε η εγκύκλιος του υπουργού, ούτε η οδηγία του πρωθυπουργού ούτε η αντισυνταγματικότητα του νόμου ήταν αρκετές για το δήμαρχο Αθηναίων, που έκρινε ότι δεν υπήρχε λόγος να συμμορφωθεί και αρνήθηκε ευθέως να ακολουθήσει την κυβερνητική πολιτική.

Αυτό το περιστατικό ήρθε μόλις λίγο καιρό μετά από ένα άλλο κύμα άρνησης δημάρχων να συμμορφωθούν. Στο πλαίσιο του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής η κυβέρνηση αποφάσισε [και η Βουλή ενέκρινε] σε συμφωνία με τους δανειστές τη μείωση του αριθμού των εργαζομένων στο δημόσιο, μέσω διαθεσιμότητας και μετατάξεων. Ο κυριότερος χώρος που επρόκειτο να πληγεί ήταν η τοπική αυτοδιοίκηση. Αυτό αποφασίστηκε όχι μόνο για λόγους πρακτικούς, ότι δηλαδή το πρότυπο που τέθηκε ανταποκρινόταν στο μέσο εργαζόμενο του δήμου, αλλά και συμβολικούς, δεδομένου ότι η τοπική αυτοδιοίκηση έχει ουκ ολίγες φορές αποτελέσει πεδίο ανάπτυξης <<ρουσφετιών>> από αιρετούς. Άλλωστε, έγινε προσπάθεια να θιγούν ακριβώς αυτά τα <<ρουσφέτια>>, δεδομένου ότι θα συμπεριλαμβάνονταν μόνο υπάλληλοι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που διορίστηκαν εκτός ΑΣΕΠ και απασχολούνταν σε δουλειές γραφείου. Δηλαδή άτομα που βρέθηκαν στη θέση με αδιαφανείς διαδικασίες και πολύ πιθανό να μην ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της. Στην απόφαση αυτή της κυβέρνησης μεγάλος αριθμός δημάρχων, συμπεριλαμβανομένων των δήμαρχων Θεσσαλονίκης Ιωάννη Μπουτάρη και Πειραιώς Βασίλη Μιχαλολιάκου, αρνήθηκαν να συνεργαστούν και διακήρυξαν ότι δε θα επιτρέψουν την εφαρμογή της. Μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις συνεργάστηκαν ευθέως με τους συνδικαλιστές του δήμου, που είχαν τον ίδιο στόχο, δίνοντας το μήνυμα στην κοινωνία ότι η ανυπακοή μόνο καταδικαστέα δεν είναι.

Μια τρίτη περίπτωση είναι η αντίδραση των τοπικών κοινωνιών στην προσπάθεια της κυβέρνησης να δημιουργήσει κέντρα υποδοχής και επαναπροώθησης λαθρομεταναστών στη θέση εγκαταλελειμμένων στρατοπέδων. Το είδαμε σε πολλές περιοχές, και δυστυχώς είδαμε και τους δήμαρχους να πρωτοστατούν στην αντίσταση, και μάλιστα να μην περιορίζονται στις διαμαρτυρίες, αλλά να απειλούν ότι θα εκμεταλλευτούν τις εξουσίες τους για να το εμποδίσουν [πχ κόβοντας την παροχή νερού]. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο δήμαρχος Κορίνθου Αλέξανδρος Πνευματικός. Για άλλη μια φορά πολλοί δήμαρχοι επέλεξαν την ανυπακοή σε κάτι που δεν ευνοούσε την περιοχή τους, και μάλιστα για ένα από τα κρισιμότερα θέματα της χώρας.

Τέλος, στο πιο μακρινό παρελθόν υπήρξαν δήμαρχοι που κυρίως με αφορμή διάφορα οικονομικά μέτρα της εκάστοτε κυβέρνησης ενθάρρυναν τον κόσμο σε ανυπακοή και έδωσαν το παράδειγμα μη ακολουθώντας τις οδηγίες της κυβέρνησης. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της προτροπής εκ μέρους πολλών δημάρχων να μην πληρωθεί το ειδικό τέλος ακινήτων της ΔΕΗ από τους δημότες τους.

Τα παραδείγματα ανυπακοής είναι πολλά, και όσο κοιτάμε στο παρελθόν και εντοπίζουμε και περισσότερα. Δυστυχώς πολλές φορές οι αιρετοί της τοπικής αυτοδιοίκησης ξεχνάνε το ρόλο τους. Ξεχνάνε ότι πάνω απ’ όλα εξελέγησαν για να ακολουθούν τις οδηγίες και τις πολιτικές του κράτους, ακόμα κι αν διαφωνούν με αυτές, και συμπεριφέρονται σαν ο δήμος να τους ανήκει, μαζί με το δικαίωμα να ανεξαρτητοποιούνται όποτε το επιθυμούν από την κεντρική κυβέρνηση.

Το ζήτημα με την ανυπακοή των δημάρχων δεν είναι τόσο πρακτικό όσο συμβολικό. Άλλωστε αν εξετάσει κανείς τα παραπάνω παραδείγματα θα διαπιστώσει ότι οι δήμαρχοι δε φτάνουν στα άκρα συνήθως. Και τα κέντρα υποδοχής δημιουργήθηκαν, και οι λίστες με τους υπαλλήλους προς διαθεσιμότητα απεστάλησαν από τους περισσότερους δήμους, και το τέλος ακινήτων πληρώθηκε, κτλ. Ευτυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις οι δήμαρχοι περιορίζονται στη διαμαρτυρία, και δε θέτουν έμπρακτα εμπόδια στην άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής. Όμως ακόμα και η διαμαρτυρία τους, ιδιαίτερα όταν συνοδεύεται από διατύπωση άρνησης εφαρμογής του νόμου [άσχετο αν η άρνηση αυτή τελικά πάει περίπατο] έχει μεγάλη αρνητική σημασία για την κοινωνία, και ιδιαίτερα για το δήμο που εκπροσωπείται. Όταν ένας αιρετός που κατέχει δημόσιο αξίωμα μεγάλης σπουδαιότητας δηλώνει ξεκάθαρα ότι δε σκοπεύει να εφαρμόσει ένα νόμο τι πρότυπο δίνεται στους πολίτες; Τι λόγο έχει πχ ένας καταστηματάρχης να πληρώνει τα δημοτικά τέλη όταν ο δήμαρχος που ψήφισε δηλώνει πως δεν πρέπει να πληρωθεί το ειδικό τέλος ακινήτων; Με λίγα λόγια, αν άτομα με ευθύνες, και μάλιστα εκλεγμένα, αρνούνται να συμμορφωθούν με τους νόμους του κράτους, γιατί πρέπει να το κάνει ένας πολίτης; Και άμα δεν το κάνει ο πολίτης τι νόημα έχει η ύπαρξη ενός κράτους όπου οι νόμοι δεν εφαρμόζονται; Και αν η ύπαρξη ενός κράτους δεν έχει νόημα τελικά τι νόημα έχει η ίδια η ύπαρξη του δημάρχου;

Ακόμα, πέραν της γενικής σημασίας που αφορά την ανάγκη εφαρμογής των νόμων υπάρχει και η ειδική για κάθε ζήτημα σημασία. Ας το δούμε σε σχέση με τα παραπάνω παραδείγματα. Όταν ένας δήμαρχος αρνείται να παραδώσει τη λίστα για διαθεσιμότητα είναι σαν να απορρίπτει την ανάγκη της χώρας για δημοσιονομική προσαρμογή και εξορθολογισμό του δημοσίου. Όταν πάλι αρνείται τη δημιουργία κέντρων κράτησης είναι σαν να αρνείται την ανάγκη αντιμετώπισης της λαθρομετανάστευσης, ενώ όταν προτρέπει τους πολίτες να μην πληρώσουν το χαράτσι ουσιαστικά τους προτρέπει να επιλέξουν τη μη πληρωμή των υποχρεώσεων του κράτους προς τους άλλους πολίτες αλλά και προς τους ίδιους. Στην ουσία κάθε άρνηση εφαρμογής του νόμου σημαίνει και απόρριψη του στόχου που θέτει ο νόμος, έως και απαξίωση του γενικότερου ζητήματος που καλύπτει. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα όχι μόνο την απαξίωση-αδράνεια απέναντι στα μεγάλα ζητήματα της κοινωνίας, αλλά και την απαξίωση προς το ίδιο το κράτος, που δίνει την εντύπωση ότι αρνείται να τα αντιμετωπίσει. Και η απαξίωση αυτή στο κάτω-κάτω επηρεάζει και τον αξιωματούχο-αντάρτη.

Συνεπώς, ως συμπέρασμα από τα παραπάνω, αλλά και από την κοινή λογική, προκύπτει ένα: Οι νόμοι πρέπει να εφαρμόζονται, είτε μας αρέσουν είτε όχι, και ιδιαίτερα τα πρόσωπα που έχουν αναλάβει κάποιες ευθύνες πρέπει να δίνουν το καλό παράδειγμα. Αυτό δεν περιλαμβάνει μόνο τους δημάρχους, αλλά και τους πρυτάνεις, συνδικαλιστές, συνδικαλιστές-υπουργούς κτλ. Ίσως η νοοτροπία του Έλληνα να ρέπει λίγο προς την αυθαιρεσία και την ανυπακοή, σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει η ελίτ της χώρας να ακολουθεί αυτό το δρόμο. Δεν οδηγεί πουθενά, το μόνο που μπορεί να προκαλέσει είναι χάος, και για κάθε λογικά σκεπτόμενο άνθρωπο το χάος δεν είναι μια ωραία κατάσταση. Για όποιον επιθυμεί το χάος για τους δικούς του σκοπούς η συζήτηση είναι διαφορετική, και προφανώς τα παραπάνω δεν τον αφορούν.

ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ

ΠΕΡΙ ΥΠΟΣΙΤΙΣΜΟΥ ΜΑΘΗΤΩΝ!

Τον παραπάνω τίτλο σίγουρα θα τον έχετε δει σε  αρκετές παραλλαγές σε διάφορα ρεπορταζ του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου που περιγράφει το γεγονός της υπο-σιτίσεως κάποιων μαθητών στα σχολεία της  χώρας μας στην περίοδο αυτήν ,της οικονομικής Κρίσεως!
Ειδικά η τηλεόραση και οι δημοσιο-καφρίσκοι του αντιμνημονίου έχουν πάρει ένα θέμα που ακουμπάει σε πολύ ευαίσθητες χορδές του κόσμου και το αναπαράγουν συνεχώς μεγαλοποιώντας το και διαστρεβλώνοντας το  φυσικά ,προκειμένου να δημιουργήσουν θέματα ,διότι ξέροντας πως να χειρίζονται την προπαγάνδα και την ενημέρωση χτυπάνε στο θυμικό των ανθρώπων για πετύχουν τον σκοπό τους....Είναι όμως τόσο τραγικά τα πράγματα όπως τα παρουσιάζουν!
Εδώ φυσικά θα καταθέσω την δική μου γνώμη η οποία μπορεί να φανεί αιρετική και λίγο έως πολύ ενοχλητική αλλά πρέπει να την αναφέρω επειδή έχω διαβάσει και και έχω δει  τα ανάλογα στοιχεία των διαφόρων ρεπορταζ...

Καταρχάς είναι δεδομένο ότι οι μαθητές του Δημοτικού στους οποίους εντοπίζεται το πρόβλημα υποσίτισεως είναι σε αριθμούς ελάχιστοι την στιγμή που μιλάμε για  εκατοντάδες χιλιάδες απο αυτούς και φυσικά μπορούν να εντοπιστούν σε όλη την χώρα με περισσότερο ποσοστό συχνότητας τα πολύ μεγάλα αστικά κέντρα...
Όταν λέμε όμως - υποσιτισμός- εννοούμαι όχι ότι δεν τρέφονται καθόλου όπως πολλοί προβάλουν αν και υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις....αλλά ότι τρέφονται πολύ λίγο....Είναι βέβαια άσχημο να μην έχουν τα παιδάκια κάποιο κανονικό κολατσιό για την διάρκεια της ημέρας που κρατάει το σχολείο ,αλλά μπορούμε να το αποφύγουμε  σε μια εποχή που έχει στερέψει η οικονομία, που η ύφεση βαράει κόκκινο και γενικώς το κράτος έχει πτωχεύσει ουσιαστικώς;; Μπορούμε να το αποφύγουμε σε αυτήν την εποχή που η ανεργία πλήττει τα πάντα; Και φυσικά μπορούμε να ρίξουμε ευθύνες στο Μνημόνιο που κρατάει στην ζωή αυτήν την χώρα και αυτό το κράτος; Μα φυσικά και οχι διότι υπο άλλες συνθήκες αυτό το φαινόμενο θα έπαιρνε στο δεκαπλάσιο έκταση και ένταση αφού πλέον η ίδια η οικογένεια θα αγωνιούσε να εξασφαλίσει πως και πως ένα πιάτο φαγητό.Πόσο μάλλον να υπάρχει ενδιαφέρον για μάθηση που τώρα υφίσταται γιατί υπάρχει κράτος και φυσικά να κοιτάζει το ίδιο το κράτος μαζί με την Εκκλησία όπου αυτά τα φαινόμενα υπάρχουν σε κάποια έκταση να τα περιορίζει...
Το τελευταίο όμως μην μας κάνει και τόσο μεγάλη εντύπωση διότι σε εποχές άλλες ,ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΕΣ, όπου οι μεγαλύτεροι απο εμάς θα θυμούνται και πάλι για αρκετά χρόνια  υπήρχαν στα αρκετά σχολεία συσσίτια και μετά όταν αυτά καταργήθηκαν, έπρεπε ο κάθε μαθητης να κοιτάξει να εξασφαλίσει φαγητό απο την οικογένειά του....Και τότε μάλιστα ,δεκαετία του '60 δηλαδή , οι συνθηκες διαβίωσης ήταν πολύ χειρότερες απο τώρα και ακόμα και ΤΟΤΕ λοιπόν υπήρχαν πολλά παιδιά σε πολύ μεγάλο ποσοστό που όχι απλά έπαιρναν μια φέτα ψωμί ή ένα κουλούρι αλλά δεν έπαιρναν και τίποτα στα διαλείμματα για να τρώνε λόγω της ένδειας που υπήρχε... Και φυσικά έζησε και πρόκοψε η γενιά εκείνη...και όχι όπως τώρα ,που είναι πολύ λίγο το ποσοστό αυτών των παιδιών. Που παρ'όλα αυτά ,επαναλαμβάνω, τα περισσότερα και απο αυτά τα παιδιά έχουν κάτι τις να φάνε απλά δεν ήταν αυτά που έπαιρναν παλαιότερα.Την εποχή των "παχέων αγελάδων"!!

Δεν είναι δυνατόν κάποιες δασκάλες , με συγκεκριμένα πολιτικά φρονήματα ( όλοι γνωρίζουμε τι βρώμικο ρόλο παίζει η Αριστερά σε αυτόν τον κλάδο και πως κυριαρχεί) να ουρλιάζουν μπροστά στις κάμερες ότι τα παιδιά υποσιτίζονται διότι βρίσκουν σαν κολατσιό να έχουν ..."δύο φέτες ψωμί"...και αυτό "αν δεν είναι υποσιτισμός ,τότε τι είναι..;"  Ενω προ τεσσάρων δεκαετιών που ο κόσμος στην Ελλάδα ήταν φτωχός τότε αλήθεια δεν υπήρχαν τέτοια φαινόμενα; Έπαθαν τίποτα εκείνες οι γενιές;

Οι εποχές είναι αναμφίβολα δύσκολες αλλά δεν έχουν συνειδητοποιήσει πολλοί ότι το επίπλαστο υπερ-καταναλωτικό μοντέλο οικονομίας ΤΕΛΕΙΩΣΕ ανεπιστρεπτί και περνάμε σταδιακά σε παραγωγικό μοντέλο οικονομίας...Αυτό σημαίνει κάποια χρόνια ΕΠΩΔΥΝΗΣ δημοσιονομικής πειθαρχίας άρα προσαρμογής θέλοντας και μη...με την σειρά του αυτό φθάνει στην κοινωνία  προβάλοντας τέτοια προβλήματα...Δεν λέμε ότι είναι καλό αλλά δεν ανεχόμαστε άλλο αυτήν την διαρκή κλαψούρα και γκρίνια και συνέχεια ότι φταίει το "κακό" Μνημόνιο και άλλα φαιδρά...Θεωρούμε περισσότερο ότι όλα αυτά είναι και λιγάκι υπερβολικά και εξηγήσαμε παραπάνω...Ο νεοέλληνας είχε καλομάθει και το παιδι του στο σχολείο όχι μόνο να αγοράζει απο το κυλικείο αυτού το κάθε "σκουπίδι" αλλά και να αγοράζει και δύο και τρεις φορές κολατσιό τις ώρες του σχολείου ...όλοι θυμόμαστε  που περάσαμε απο τα θρανία την περίοδο της ευμάρειας ότι φαινόταν κάπως αυτό το παιδί που δεν αγόραζε απο κυλικείο και έφερνε κολατσιό απο το σπίτι του...Όλοι θυμόμαστε τα στοιχεία της Eurostat που έβγαζε στις πρώτες θέσεις τα ελληνόπουλα στην παχυσαρκία λόγω της ευζωίας και των κακών καταναλωτικών προτύπων.

Καλύτερα που τέλειωσε αυτό το "παραμύθι"λίγο απότομα και μας προσγείωσε κανονικά γιατί είχαμε ξεφύγει .Και αφού θυμίσω στους "φίλους" αντιμνημονιακούς ότι επειδή υπάρχει και κράτος λόγω Μνημονίου ,έχει εξαγγείλει αυτό την δημιουργία συσσιτίων στα σχολεία ,σε περιοχές που εντοπίζεται το πρόβλημα σε συνεργασία με την Εκκλησία ,την οποία αρκετοί κατηγορούν αλλά στα δύσκολα συμπαρίσταται στον χειμαζόμενο λαό, ας πούμε μεταξύ μας την αλήθεια :
 ότι την κανονική και λιτή κατανάλωση στα σχολεία την βαπτίσαμε -"υποσιτισμό" γιατί το προηγούμενο πρότυπο της υπερκατανάλωσης μας είχε καλομάθει!!

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ