Το ξέσπασμα της βίας (βγάλτε τους τις κουκούλες).

Τον δεκέμβριο του 2008 ένας μαλάκας μπάτσος δολοφόνησε ένα 16χρονο παιδί. Τον δεκέμβριο του 2008 ένας κακός ''υπάλληλος'' μας, που του είχαμε αναθέσει (και τον πληρώναμε με τους φόρους μας) για να προστατεύει όλους εμάς, σκότωσε έναν από εμάς.

Την ίδια νύχτα συναντηθήκαμε στην κατάληψη, και λίγες ώρες μετά γεμίσαμε τους δρόμους διαδηλώνοντας κατά της δολοφονίας και κατά του κράτους(!). Εκεί όταν 200 οι μέσα αποφασίζαμε και για τους 6χιλιάδες ''χρήσιμους ηλίθιους'' που ήταν απέξω η Ν. φώναξε μοναχή να μην ρίξουν πέτρες, αλλά όποιος θέλει να ρίξει γιαούρτια. Την βία κάποιων κρατικών υπαλλήλων δεν την κυνηγάς με βία.

Αυτή η πρόταση δεν άρεσε στους υπόλοιπους. Μετά στην πορεία, κάποιοι από εμάς άρχισαν να σπάνε τράπεζες, να την πέφτουν στους αστυνομικούς να κρύβονται ανάμεσα μας στην πορεία και να ξαναβγαίνουν. Παρατηρούσα αξιοπερίεργα, πάρα πολλά παιδιά με παντελόνια και φούτερ των 170ευρώ, να κάνουν την επανάσταση τους ρίχνοντας πέτρες και βρίζοντας μπινελίκια στους μπάτσους και στους αστυνομικούς. Και μετά, το πλήθος, οι πολλοί, τα γυναικόπαιδα, οι χρήσιμοι ηλίθιοι, συνειδητοποιώντας τον άχαρο ρόλο τους και νιώθοντας ότι η πορεία δεν ήταν τελικά αυτή για την οποία είχαν έρθει, έφυγαν. Και οι υπόλοιποι να κατεβάζουμε τα κομματικά πανώ και να κάνουμε αλυσίδες για να βγουν τα παιδιά να κάνουν την δουλειά τους και να ξαναμπούν. (κομματικά πανώ σε διαδήλωση για την δολοφονία ενός παιδιού ;;; ξανασκέφτομαι τώρα!!!).

Μείναμε λίγοι, και τις επόμενες ημέρες ακόμα λιγότεροι. Τα ίδια έγιναν και στις υπόλοιπες πόλεις συν τους βανδαλισμούς και τα πλιάτσικα στην αθήνα. Δεν ξέρω αν από την δολοφονία του αλέξη δικαιολογείται να βγει ένα βουβό πλήθος στους δρόμους και να ξεσηκωθεί κατά της βίας (από οποιονδήποτε), αλλά κάποιοι προτίμησαν να αναλάβουν αυτοί τον δικό μας ρόλο και να μας υποκαταστήσουν. Αντί να βγει ένα εκατομμύριο κόσμος στους δρόμους,, βγήκαν στην θέση τους κάποιοι λίγοι, που ήθελαν να επιβάλλουν την δική τους βία.

Όταν εγώ και η Ν. προσπαθήσαμε να σταματήσουμε κάτι μαγκίτες κουκουλοφόρους που την είχαν πέσει σε μια τράπεζα, τα ρόπαλα τους γύρισαν καταπάνω μας. Δεν είστε στην ιδια πορεία με εμάς τους είπαμε και μ ας προπηλάκισαν υψώνοντας τα ρόπαλα και το μίσος τους προς τα κεφάλια μας. Οι γύρω μας γνωστοί και άγνωστοι, πολιτικά στελέχη και μη, χάζευαν, μέχρι 2 κοπέλες γνωστές τους να τους κατευνάσουν και να τους ζητήσουν να συνεχίσουν να ασχολούνται με το σπάσιμο της τράπεζας. Φίλος μας και υποψήφιος βουλευτής της ανταρσία είχε μείνει κάγκελο μετέωρος μαλάκας 4 βήματα πιο πίσω ανήμπορος να κάνει κάτι ενάντια σε αυτό που είχε ευλογήσει και εκείνη την στιγμή στρεφόταν εναντίον 2 φίλων του. Αν το ρόπαλο του γορίλλα είχε καταλήξει στα κεφάλια μας την επόμενη στιγμή θα γινόμασταν τα νέα θύματα της καταστολής των μπάτσων ή προβοκατόρων, πάντως όχι των χεριών των δικών μας παιδιών. Και αφορμή για νέους αγώνες και πλιάτσικα.

Πάντα για κάποιον άλλο λόγο από αυτόν που συντρέχει κάθε φορά βρίσκουμε την ευκαιρία να φωνάξουμε για ότι μας αδικεί και για ότι πιστεύουμε ότι μας αδικεί. Έτσι και τότε. Από την μια ήταν ελπιδοφόρο και ζωντανό να βλέπεις έστω και αυτόν τον κόσμο στους δρόμους στις πορείες το πρωί έστω και για άλλους λόγους (ή ακόμη και τις συγκεντρώσεις του γιωργάκη με κεριά στο περιστέρι), και από την άλλη τσαντιζόσουν ότι αυτή η δυναμική το μόνο που πυροδοτούσε, ήταν τις μολότωφ που έριχναν στο κράτος και στους πολίτες του οι μάγκες της μερέντας, οι φραπεδοτσεγκεβάρες, τις νύχτες.

Θυμάμαι ένα γνωστό μου απόφοιτο λογιστικής που αγόρασε κράνος (χωρίς να έχει μηχανή) και διαδήλωνε με όλους μας. Του έφταιγαν το κράτος και οι τράπεζες και είχε βρει την αφορμή για να ξεσπάσει εναντίον τους. Στην πραγματικότητα στην ώριμη ηλικία των είκοσι-τριαντα μπες βγες, είχε επιλέξει να κάνει την πρακτική του εξάσκηση σε ''σύντροφό'' του λογιστή που δεν τον πλήρωσε ποτέ για το εξάμηνο της εργασίας του. Αντί να σπάσει το γραφείο του ''συντρόφου'' του, του έφταιγε το κράτος και οι τράπεζες.

Την ίδια ώρα οι χειρότεροι ανευθυνοπεύθυνοι υπουργοί ''προκόπηδες'' αποφάσιζαν να αφήσουν τα πράγματα να εξελιχθούν, να κυλήσουν από μόνα τους. ''ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΑΛΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ''. Δηλαδή το κράτος σου επέτρεπε να βανδαλίσεις, σπάσεις, πλιατσικολογήσεις, να καταλύσεις γιατί σύμφωνα με τους ηλίθιους υπουργούς του φοβόταν ότι αν διατηρούσε την τάξη θα προκαλούσε νεκρούς!!!!. Η πολιτική της στρουθοκάμηλου. Κανένας μας πιστεύω δεν δέχεται ότι αυτοί που έχουν αποστολή να μας φυλάνε, ότι τον μοναδικό τρόπο που είχαν βρει για να μας επαναφέρουν στην τάξη ήταν το να σκότωναν μερικούς από εμάς. Απλά διάλεξαν ποιο πολιτικό κόστος προτιμούσαν να πληρώσουν.
Αυτό ήταν το χειρότερο που μπορούσαν να κάνουν. ''Νομιμοποίησαν'' την βία. Την κατάλυση των κανόνων, την μειοψηφική ανέξοδη αντίδραση των άκρων, και τον καταναγκασμό της μάζας στην εξουσία των νέων ''φυλάκων''. Των αναρχόμπατσων και των μπαχαλάκηδων. Νομιμοποίησαν το ΜΙΣΟΣ.

Φέτος δεν θα πάμε στην πορεία. Ο μπάτσος καταδικάστηκε. Κανένας από αυτούς που έκαιγαν και έσπαγαν στο όνομα του αλέξη, δεν πιστεύω ότι διάβασε την δικαστική απόφαση, εξάλλου είναι ένα σωρό σελίδες. Αν και η ουσία δεν είναι οι μαλακίες του κούγια, το πώς έγινε και γιατί. Το μόνο που μετράει είναι ότι ένας 16χρονος (ο γυιος μας, ο αδελφός μας, ο συμμαθητής ) μας δολοφονήθηκε από έναν ενήλικο (τον πατέρα μας, τον αδελφό μας, τον γείτονα μας), που καθήκον του ήταν να τον προστατεύει.

Και μετά στις 5 μαϊου 2010 τρεις άνθρωποι, υπάλληλοι σε μια τράπεζα, κάηκαν ζωντανοί από επαναστάτες με μολότωφ, (παρασκευή ζούλια, παπαθανασοπούλου αγγελική, επαμεινώνδας τσάκαλης), και οι δολοφόνοι τους κυκλοφορούν ακόμη ελεύθεροι και το παίζουν και αγωνιστές, και κάποιοι από εμάς τους ξέρουνε αλλά δεν τους δίνουνε (γιατί όπως είπαμε είναι ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ), και κάποιοι άλλοι αστυνομικοί (διαμαντής μαντζούνης) πρόπέρσι τον ιανουαριο γαζώθηκαν με πυροβόλα. Οι δρόμοι γέμισαν με αφίσες για τον ποιητή (;;;) λάμπρο φουντά που τον έφαγαν (!!!) οι κακοί αστυνομικοί, την ώρα του καθήκοντος και του αγώνα (με την βόμβα στα χέρια), και με άλλες αφίσες για άλλους αναρχικούς ληστές απαλλοτριωτές τραπεζών. (ευτυχώς, οι αφίσες τυπώνονται από τα κλεμμένα, για να κινηθεί και η αγορά). Και ο πανούσης και ο πουλικάκος έκαναν συναυλία συμπαράστασης στον σεισίδη!!!, αντε μπράβο παιδιά και μετά και στο κορκονέα, και τον ριζάι. Και μετά για τον πυρήνα θεοφίλου που έφαγε τον αθώο συμπολίτη μας στην ληστεία στην τράπεζα στην πάρο.

Στις 5 μαϊου η βλακεία είχε φτάσει στον υπέρτατο βαθμό. Στην αρχή οι φήμες έλεγαν ότι οι μπάτσοι σκότωσαν τρεις διαδηλωτές στην βουλή, μετά ότι τελικά κάηκαν τρεις από καπνογόνα σε τράπεζα, μετά ότι οι υπάλληλοι του εκαβ έλεγαν ότι όλα ήταν ψέματα και ότι δεν υπήρχαν νεκροί τελικά, και τέλος το σεκ (επειδή ''έτυχε'' οι μολότοφ να πέσουν την ώρα που πέρναγε έξω από την τράπεζα,) έβγαζε ανακοίνωση για 1 εκ. διαδηλωτές και ότι αστυνομία, πυρασφάλεια και βγενόπουλος έκαψαν τρεις εργαζόμενους. Να μην μπορείς να διανοηθείς το μέγεθος της μαλάκυνσης.

Και το αποκορύφωμα του παραλόγου, 28 μαρτίου 2010, ένα 15χρονο παιδί που έφυγε μαζί με τους γονείς του από την χώρα του για να γλιτώσει από τους ταλιμπάν, άνοιξε ένα εκρηκτικό πακέτο που προοριζόταν για κάποιον άλλο και κανένας μας κανένας δεν διαδήλωσε για αυτόν, ούτε και θυμάται το όνομα του. ΧΑΜΙ. Και στους γονείς του παιδιού, του έδωσε στέγη η εκκλησία (το μεγαλύτερο φασισταριό) γιατί η αριστερά του αλέξη είχε άλλες δουλειές εκείνη την περίοδο. Και κάποια ''υποψιασμένα'' άρρωστα αριστερίστικα μυαλά είδαν τον χρυσοχοίδη να σκοτώνει τον ΧΑΜΙ, και μετά αυτός για ξεκάρφωμα σκότωσε με άλλο πακέτο το πρωτοπαλλικαρο του(!!!!) Και όταν συλλάβουν τους δολοφόνους του χαμί (αν δεν είναι κάποιοι από αυτούς που έχουν ήδη συλληφθεί) θα διαδηλώσουν καμιά 200αριά για τους ήρωες αγωνιστές ποιητές που μάχονται την βία της εξουσίας. ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ. ας έρθει η επανάσταση έστω και έτσι. Μετά όλα θα διορθωθούν. Ρε ''τζιπάκο'' πανούση, εσύ και οι άλλοι δραστήριοι να κάνετε όσες συναυλίες θέλετε για το χειρουργείο του σεϊσίδη και καλά κάνατε, Εκείνη η φερστέ η αδελφή του χαμιντουλά που έχασε την όραση της δεν αξίζει μιας συναυλίας και της συμπαράστασης σας; Αν γίνεται με τους ίδιους καλλιτέχνες επί σκηνής και τους ίδιους ''ευαίσθητους'' θεατές από κάτω τιμής ενεκεν.

Και κάποια 24χρονα παλληκαράκια της οργής θα περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους στις φυλακές γιατί ταχυδρομούσαν εκρήξεις, γιατί ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο για το καλό μας, απλά ξέχασαν να μας ρωτήσουν. Αν έτσι είναι ο κόσμος που πρεσβεύετε, αν αυτό εννοείται ''τα θέλουμε όλα, και για όλους'' ευχαριστούμε, αλλά δεν τον χρειαζόμαστε , είναι χειρότερος από αυτόν που ζούμε.
Ήρθαν στην πόλη λοιπόν νέα αφεντικά που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς, γιατί εμείς δεν βλέπουμε και είμαστε δειλοί και φοβισμένοι.
Και κάθε φορά οι μαλάκες πολιτικοί της ''αριστεράς'' θα έχουν να πουν για το πογκρόμ των διώξεων, για τις κάμερες παρακολούθησης για τις τηλεφωνικές υποκλοπές, για όλα εκτός από την ταμπακιέρα. Για τους συντρόφους (;) που τους χαϊδεύουμε τα αυτιά, αλλά πήραν το μήνυμα στραβά.

Όποιος είναι εναντίον της βίας οφείλει να το φωνάζει ακόμη και όταν είναι μόνος του εναντίον όλων. Δεν μπορείς να λες παπαριές για τον βγενόπουλο και τους πυροσβεστήρες, όταν τα μαλακισμένα - δολοφόνοι με τα μολότωφ βγαίνουν μέσα από τις αλυσίδες που έχεις φτιάξει. Εκείνη την στιγμή, πρέπει να τους σταματήσεις.Ακόμη και αν σου έρχεται ο πίθηκας με το καδρόνι κατά πάνω σου.

Γιατί στην marfin και στην κάθε marfin μπορεί να δούλευε ο αλέξης γρηγορόπουλος και αυτοί που τον σκότωσαν αυτήν την φορά ήταν οι μαλάκες δολοφόνοι που έκρυβες στην πορεία σου.

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, Η ΜΟΛΟΤΟΦ ΕΙΝΑΙ ΟΠΛΟ, δεν είναι αντίδραση. Αντίδραση είναι οι φωνές, οι πορείες, τα συλλαλητήρια. Αυτός που κρύβει τους δολοφόνους, αυτός που ανέχεται την βία, δεν διαφέρει από τον συνάδελφο του κορκονέα.
Σε καμία περίπτωση δεν θα είναι καλύτερος από αυτούς που κατηγορεί τώρα.

Το να υποστηρίζεις μια ένοπλη επανάσταση, είναι σαν να γεμίζεις ένα ποτήρι με νερό στο σκοτάδι. Θα καταλάβεις ότι πρέπει να σταματήσεις μόνο όταν το νερό αρχίσει να ξεχειλίζει και χύνεται.

Αυτοί που ένοπλα αγωνίζονται για την μνήμη του γρηγορόπουλου ή του καλτεζά δεν κόβονται καθόλου για τον χαμί και τον αξαρλιάν.Το παιχνίδι τους να κάνουν οι επαναστάτες με τις μολοτοφ, οι κορκονέες της αντίστασης. Το παιχνίδι τους να κάνουν και οι πνευματικοί ταγοί τους , αυτοί που τους αφήνουν να κρύβονται στις πορείες τους.

Τους δολοφόνους της παπαθανασοπούλου, της ζούλια, του τσάκαλη κάποιοι τους ανέχτηκαν στην πορεία, κάποιοι τους έκρυβαν στις αλυσίδες τους και κάποιοι χαίρονταν όταν ''επαναστατούσαν΄΄ σπάζοντας την τράπεζα. Αυτοί που τους ανέχτηκαν τους ξέρουν και είναι και αυτοί ένοχοι εξίσου όσο και ο μπάτσος συνάδελφος του κορκονέα, που μπήκε μαζί του στο περιπολικό σαν να μην έγινε τίποτα. Και αυτοί που τους ανέχτηκαν ήταν οι ίδιοι αυτοί, που νωρίτερα είχαν εγκρίνει την άδεια πυρασφάλειας του κτιρίου, και είχαν κάνει τον τακτικό έλεγχο και τα είχαν βρει όλα κανονικά και νόμιμα. Τα ίδια πρόσωπα.Οι γονείς των πιτσιρικάδων που έκαψαν την τράπεζα.

Και η βία πια είναι αποενοχοποιημένη και εύκολη.

Στην καλύτερη πολιτική ταινία που θυμάμαι στο V FOR VENDETA ο ήρωας μάχεται με επαναστατική επιτυχία εναντίον της βίας της εξουσίας. Όμως ο εχθρός του αυτός, δεν είναι άλλος, από το δικτακτορικό-ολοκληρωτικό καθεστώς των προηγούμενων σωτήρων- επαναστατών που κατέλαβαν την εξουσία ενάντια στην βία της προγενέστερης δημοκρατικής εξουσίας.

Το indymedia είναι εδώ ενωμένο δυνατό, τα καλέσματα σε ένοπλη αντίδραση είναι παντού. Ο καθένας λέει και γράφει ότι θέλει, όπου θέλει. Ακόμη και ο ιφικράτης αμυράς γράφει εκεί, απλά ως γνωστόν στο διαδίκτυο κανείς δεν ξέρει ότι είσαι σκύλος. Σε ένα επαναστατικό καθεστώς που πρεσβεύουν τα παιδιά της βίας, μπορείς να σκεφτείς αν κείμενα σαν και αυτό που διαβάζεις τώρα θα μπορούσαν να δημοσιευθούν;;;; ή θα κάναμε ιαματικά λουτρά στην σιβηρία;;;

Ας κάνουμε μια υπόθεση. Εμείς και εσείς αποφασίζουμε να κάνουμε μια κατάληψη σε ένα δημόσιο κτίριο με στόχο να δουλέψει σαν κέντρο εκδηλώσεων, εκπαίδευσης, απεξάρτησης, σαν μια σπορά νέων καλλιτεχνών. Είμαστε σαράντα άτομα, και είμαστε ανοικτοί σε νέα πρόσωπα. Κάποια στιγμή η φάση έχει ξεφύγει από αυτό που είχαμε φανταστεί και σχεδιάσει και καταλήγει σε ένα κέντρο εξύμνησης του σταλινισμού ή του χιτλερισμού και της χρυσής αυγής. Οπότε αναγκαστικά την κάνουμε με ελαφρά πηδηματάκια. Ποιος φταίει για αυτήν την εξέλιξη; εμείς ; η φύση της κατάληψης; το ανοικτό της σχέσης; ο ρομαντισμός; Η γοητεία της μεγένθυσης και του πολλαπλασιασμού; η απουσία ελέγχου; Και αφού το βλέπαμε που ερχόταν γιατί δεν κάναμε τίποτα; Ή βάζουμε μετά κάτι πολιτικά ''πεθαμένους'' συνταγματολόγους να πούνε να βγεί εκτός νόμου; Το φασιστικό 7% (δυστυχώς) των ψήφων δεν κρύβεται κάτω από το χαλί. Είναι νομιμοποιημένο πια από τις κάλπες κε συνταγματολόγε.

Αλλά σήμερα λέμε ότι η βία είναι οι απολύσεις, τα κατεστημένα μμε, η περικοπή των συντάξεων, τα δάνεια, τα διόδια, τα μπλουζάκια της χρυσής αυγής. Γενικά πετάμε μια μαλακία και ξεμπερδέψαμε. Ε τότε βία είναι ο μπήχτης ο τατσόπουλος, βία είναι τα λευκά τιμολόγια παροχής υπηρεσιών που έκοβε για έξοδα ο πολιτικός ηγέτης στην εταιρία του μπαμπά και του θείου του για να πληρώσουν λιγότερα φόρο, βία είναι οι απολύτως μειοψηφικές καταλήψεις από φοιτητοπατέρες και καθηταράδες μυλόπουλους, βία είναι το κομμενο photoshop της αυγής στο σφυροδρέπανο της κοε, βία είναι οι τρελλοί φορολογικοί συντελεστές για να πληρωνονται μισθοί και συντάξεις σε αργόσχολους, βία είναι το 23% από το επίδομα στον άνεργο να ''αφαιρείται'' ως έμμεσοι φόροι φπα για να πληρώνονται βρώμικοι και διεθαρμένοι δυ., βία είναι η ανικανότητα των δυ να καθαρίσουν από τους βρώμικους συναδέλφους τους, και κυρίως βία είναι ότι αρνούνται να απομακρυνθούν από τις υπηρεσίες τους διεφθαρμένοι ''συνάδελφοι'' τους που έχουν κριθεί ένοχοι σε δικαστήρια και εδε, βία είναι τα καταπατημένα στρέμματα από κάθε μαλάκα αγροτή με το suv και αυθαίρετο.

Βία πια, δεν είναι μόνο οι λόγοι της χρυσής αυγής, βία είναι και οι λόγοι της αυγής : για πινοσέτ, προσκυνημένους, κατοχή, κρεμάλες, πλατεία ταχρίρ, ανυπακοή, δεν πληρώνω, για κουτσούς γερμανούς υπουργούς, για την τύχη του αμερικανού πρέσβη στην λιβύη, για τον ημίτρελλο φασίστα ζίζεκ και ιφικράτη αμυρά, για τους αγωνισταράδες τραμπούκους στον γερμανό πρέσβη στην δεθ. Ότι λέει η χρυσή αυγή, λέει και η αυγή πια. Για την χρυσή αυγή τα έχουμε πει σε προηγούμενα post, και θα χρειαστεί να τα ξαναπούμε δυστυχώς.

Αυτή την στιγμή η αντίδραση της βίας είναι ένα αυτόνομο εμπορικό προϊόν, με τους δικούς του αγοραστές, και το δικό του κέρδος. Κυριολεκτικά. Όσο πουλάει θα προστατεύεται. Το να ζητήσουμε από τους συνοδοιπόρους μας στην πορεία να βγάλουν τις κουκούλες τους είναι πολύ εύκολο. Αλλά δεν βολεύει, πως θα δικαιολογούμαστε μετά, ότι τα σπασίματα και τις λεηλασίες τις κάνουν μπατσόνια με κουκούλες σε υπηρεσία. Πως θα λέμε ότι τους 3 της marfin δεν τους έφαγαν τα δικά μας παιδιά, αλλά το παρακράτος. Για αυτό και δεχόμαστε τις κουκούλες. Να μας δίνουν το άλλοθι που χάσαμε.

Γιατί η βία δεν είναι η μαμή της ιστορίας. Η βία είναι η μαμή του φασισμού.
Ας επιστρέψουμε στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Όταν οι πορείες που θα κάνουμε θα έχουν αποβάλλει την χλωρίδα και πανίδα της βίας και τους συμπαραστάτες της, τότε, ίσως και περισσότεροι θα κατεβαίνουμε, και περισσότερα θα διεκδικούμε, και περισσότερα θα κερδίζουμε, ακόμα και αν χάσουμε τα πάντα.

sabotaz γιώργος δ.