Με αφορμή την ιστορία της Κύπρου και τα όσα διαδραματίστηκαν τις τελευταίες 10 ημέρες είναι χρήσιμες κάποιες πληροφορίες αλλά και συμπεράσματα προς γενική χρήση:
1. Οι καταθέσεις σε μία τράπεζα που κατέρρευσε είναι πλήρως διασφαλισμένες έως του ποσού των 100.000 ευρώ ανά λογαριασμό και ανά πρόσωπο. Δηλαδή ένας λογαριασμός 300.000 ευρώ με 3 δικαιούχους δεν υφίσταται οποιαδήποτε περικοπή.
2. Όταν μία χώρα χρεοκοπήσει και συμπαρασύρει το τραπεζικό σύστημα τότε δεν ισχύει η εγγύηση των 100.000 ευρώ. Αν η Κύπρος επέστρεφε στη λίρα τότε δεν θα υπήρχε καμία απολύτως εγγύηση με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται…
3. Το δέλεαρ του υψηλού επιτοκίου για μεγαλοκαταθέτες έχει πλέον υψηλό ρίσκο που μέχρι πρότινος δεν υπήρχε. Συνεπώς, από δω και πέρα το πρώτο πράγμα που θα απασχολεί έναν καταθέτη ανεξαρτήτως ποσού είναι η προστασία του κόπου του και όχι το δέλεαρ ενός υψηλού επιτοκίου. Ουσιαστικά μιλάμε δηλαδή για την αναζήτηση ασφάλειας, όσο μπορεί κάποιος να μιλάει για κάτι τέτοιο στις εποχές που ζούμε.
4. Η Κύπρος απέρριψε μία λύση που με εξαίρεση το ύψος των 100.000 ευρώ το οποίο ευθύς εξ΄ αρχής έπρεπε να μην μπει στο τραπέζι των συζητήσεων, εν τέλει απεδείχθη ότι ήταν εις βάρος της. Μπορεί για κάποιους η νέα «λύση» να είναι δίκαιη, ωστόσο, το κόστος της θα είναι πολύ πιο μεγάλο. Κι αυτό γιατί μέσα από τέτοιες λύσεις υπάρχει και ένα μήνυμα τιμωρίας, το οποίο εφόσον δεν το αποδέχεσαι, τότε επιστρέφεις στο νόμισμά σου. Μόνο που σε μια τέτοια περίπτωση θα υπάρξει χρεωκοπία και συνεπώς δεν ισχύει η εγγύηση των 100.000 ευρώ (μετατροπή στο νέο υποτιμημένο νόμισμα).
5. Η Κύπρος και συγκεκριμένα ο Χριστόφιας (δεν πρέπει να τον αδικούμε) είχε/είχαν την ατυχία να διαχειριστούν τις απώλειες από το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων (4,5 δισ. οι απώλειες για τις τράπεζες) κα από την έκρηξη στο Μαρί που οδήγησε στο διακρατικό δάνειο ύψους 2,5 δισ. ευρώ με την Ρωσία. Ωστόσο, δεν έκανε τίποτα για να περιορίσει την επεκτατική δημοσιονομική πολιτική (αυξήσεις μισθών, επιδομάτων κλπ.) τιμολογώντας τους πιθανούς κινδύνους για το τραπεζικό σύστημα της χώρας, μετά την κατάρρευση των τραπεζών το 2007 και 2008 σε ΗΠΑ και Ευρώπη.
6. Η Ρωσία δεν μπορεί να δανείσει την Κύπρο, γιατί πολύ απλά θέλει η λύση να είναι ευρωπαϊκή και συντεταγμένη. Προς το παρόν προτιμά τη χρηματοδότηση μέσω του προγράμματος της Τρόικας, καθώς συμμετέχει και συνεισφέρει στην Μεγαλόνησο μέσω του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
7. ΗΠΑ, Ρωσία, Γερμανία, Κίνα θεωρούν ότι το πρόγραμμα των 10 δισ. ευρώ της Τρόικας είναι υπεραρκετό για την κάλυψη των δημοσιονομικών κενών στην Κύπρο, ενώ τα υπόλοιπα 6 δισ. ευρώ πρέπει να βρεθούν από τους καταθέτες που ρισκάρισαν μεγάλα ποσά με επιτόκια που έφταναν έως 6%. Και αυτό επικράτησε ως «δίκαιη» λύση ταυτόχρονα με τη διάθεση τιμωρίας στο τελευταίο Eurogroup. Το κόστος πλέον για τις διασώσεις ένας και μόνο άνθρωπος μπορεί να το επωμιστεί ως φορολογούμενος, ως ασφαλισμένος, ως καταναλωτής, ως ομολογιούχος, ως επενδυτής και ως καταθέτης.
8. Σε σχέση με το γεωπολιτικό πλαίσιο, η συγγνώμη των Ισραηλινών στους Τούρκους με… κουμπάρα τις ΗΠΑ δημιουργεί νέα γεωπολιτικά δεδομένα στην περιοχή σε σχέση με την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου. Ένας εταίρος της Κύπρου, το Ισραήλ, ρίχνει γέφυρες και σχεδιάζει ευρύτερη συνεργασία με τον αιώνιο εχθρό, την Τουρκία.
9. Η κατάθεση των όπλων από το ΡΚΚ συνιστά άλλο ένα κλείσιμο μιας εκκρεμότητας δεκαετιών για την Τουρκία, άρα είναι ένα ακόμη μειονέκτημα για την ελληνική πλευρά.
10. Η λύση στην Κύπρο ήταν ομόφωνη απ΄ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Συνεπώς, αυτά τα περί ευρωπαϊκού Νότου που πρέπει να είναι αλληλέγγυος καταρρίφθηκαν, καθώς καμία χώρα (Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία) δεν στήριξε την Κύπρο. Άρα, απομόνωση και από εκεί.
11. Τα περί διοχέτευσης ύψους 2 δισ. ευρώ από την Ελλάδα στην Κύπρο δεν αντέχουν σε κριτική, καθώς η Ελλάδα είναι σε ειδικό πρόγραμμα δανειακής στήριξης. Δεν μπορεί να δανείσει γιατί απλά δεν έχει λεφτά, τα οποία βρίσκει αφού δανείζεται από τις χώρες του μηχανισμού (Ευρωπαϊκή Ένωση, ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα).
Λουκάς Γεωργιάδης
No comments:
Post a Comment