Βελγιστάν από το 2030 και μετά

Το να απαριθμήσει κάποιος την ισλαμική κτηνωδία (αποκεφαλισμοί "απίστων", φάγωμα ζωτικών οργάνων όπως η καρδιά, λιθοβολισμοί, απαγχονισμοί κ.λ.π) δεν τον φθάνει το διαθέσιμο χαρτί όλου του πλανήτου. Αυτό που θα πρέπει να τύχει ιδαιτέρου προσοχής είναι η δημογραφική έκρηξη αυτών των πρωτόγονων πληθυσμιακών ομάδων σε μία Ευρώπη που σαπίζει κυριολεκτικά κάτω από τον αστερισμό του νεοταξικού φιλελευθερισμού καθώς και του νεοαριστερισμού του πολιτικώς ορθού.

Ο παρακάτω σύνδεσμος συμπεριλαμβάνει ένα περιεκτικό βιντεάκι για το τι περιμένει την Ευρώπη από το 2030 και μετά. Τα λόγια του ισλαμιστή, πιθανότατα εξωμότη*, αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα όπως είναι και όπως θα εξελιχθεί, με μαθηματική ακρίβεια, έως τότε, δίχως φράσεις κλισέ και νεολογισμούς του τύπου: "ισλαμοφοβία", "ναι μεν αλλά", "εάν μεν και εάν δε", "να το εξετάσουμε", "δεν είναι ακριβώς έτσι", "όλοι το ίδιο είμαστε", "πρόκειται για δυστυχείς και αναξιοπαθούντες" κ.ο.κ, που συμπληρώνουν τις πάσης φύσεως political correct μπουρδολογίες ενδεδυμένες τον γνωστό "προοδευτικό" ψευδοφιλοσοφισμό.

Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Ολλανδού δημοσιογράφου στο βίντεο: "Islam is a fascist ideology with a religious sight". Μία φράση ολόκληρη η ουσία.

Το στοιχείο εκείνο που προσδίδει στον ισλαμισμό μία εξαιρετικά μεγάλη δυναμική είναι ο θρησκευτικός φανατισμός. Για να πούμε, όμως, την πάσα αλήθεια το Ισλάμ δεν είναι ακριβώς θρησκεία. Στην ουσία πρόκειται για ένα ιδιόρρυθμο πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικό σύστημα διακυβέρνησης, στα πλαίσια του οποίου όλες οι διακριτές εξουσίες (όπως τις παραθέτει ο Μοντεσκιέ) έχουν συγχωνευθεί υπό το ισλαμικό ιερατείο. Συγκεκριμένα η Νομοθετική, η Εκτελεστική και η Δικαστική αποτελούν απλώς εργαλεία που υπηρετούν τον υπέρτατο ισλαμικό νόμο. Κατά συνέπεια, μία ισλαμική κυβέρνηση ασκεί την εκτελεστική της εξουσία και νομοθετεί σύμφωνα με τις επιταγές του ισλαμικού εθιμικού δικαίου. Κατά τον ίδιο τρόπο τα ποινικά δικαστήρια είναι υποχρεωμένα να εφαρμόσουν τον ισλαμικό νόμο της Σαρία, ενώ τα αστικά έχουν υποκατασταθεί από τον ιεροδικαστή (Κατής), ο οποίος, επίσης, δικάζει με βάση τη Σαρία (για παράδειγμα στη Δυτική Θράκη το αστικό δίκαιο της μουσουλανικής μειονότητος το έχει επιφορτισθεί ο ιεροδικαστής, αντιθέτως στην Τουρκία, που είναι κοσμικό κράτος, η Σαρία δεν ισχύει, έως τώρα τουλάχιστον). 

Εν κατακλείδι, η θρησκεία δεν αποτελεί παρά έναν υμένα, ένα προσωπείο, βάσει του οποίου έχει οικοδομηθεί ένα ολόκληρο σύστημα για να ελέγχει τις μάζες των μουσουλμάνων. Πρόκειται για μία ιδιαίτερα επιτυχημένη συνταγή, αν κρίνουμε από το σφρίγος και τον φανατισμό των ισλαμιστών, οι οποίοι δεν ορρωδούν ακόμη και προ του κινδύνου να χάσουν τη ζωή των, αρκεί να μαρτυρήσουν για τον Αλλάχ και τον Προφήτη του. Υπάρχει, άλλωστε, για εκείνους το δέλεαρ των Ουρί και των βουνών από Πιλάφια. Διόλου ευκαταφρόνητο για τέτοιας υποστάθμης πληθυσμούς.

Εδώ το βίντεο: 

http://hellenicdailyreporter.blogspot.g ... st_19.html

* Εξωμότης = αρνησίθρησκος, αν και για την αλλοτριωμένη Δύση, και φυσικά για τη μήτρα αυτής την Ευρώπη, δεν θα έλεγα ότι θα ταίριαζε και απόλυτα ο όρος. Για την Ιστορία ένας γνωστός εξωμότης ήταν ο Λέων ο Τριπολίτης που άλωσε τη Θεσσαλονίκη το 904, σφάζοντας και μεταφέροντας χιλιάδες στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής.

 

Κτησίβιος Αλεξανδρεύς

Η αντίστροφη μέτρηση

Μετά τη ρήξη των κυβερνητικών εταίρων για το περιβόητο "αντιρατσιστικό" νομοσχέδιο έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τις επόμενες εκλογές. Είναι ηλίου φαεινότερον ότι τα δύο αποκόμματα που συναπαρτίζουν το καρτέλ ρημαδ-πασοκ Α.Ε δεν αντέχουν άλλο την αιμορραγία ψηφοφόρων, είτε προς τον συριζα είτε προς το κκε Α.Ε είτε, ακόμη, και προς τη Χρυσή Αυγή. Διστάζουν να έρθουν σε σύγκρουση με τους εναπομείναντες κομματικούς διορισμένους και κρύβονται πίσω από την αποφασιστικότητα του πρωθυπουργού. Η απόφαση της κυβέρνησης για το κλείσιμο της ΕΡΤ δεν αποτελεί παρά την αφορμή. Δε λέω, πιθανόν να έγιναν ορισμένα κυβερνητικά λάθη, κυρίως ως προς τον χειρισμό του θέματος αυτού, αλλά ως προς την ουσία ο Σαμαράς έχει απόλυτο δίκιο.

Η κυβέρνηση με αυτή την απόφαση (η οποία αποκτά και συμβολικό χαρακτήρα, εκτός του ουσιαστικού) χτύπησε τον σκληρό πυρήνα του αριστερισμού στην Ελλάδα. Μία απλή ματιά σε αυτούς που ξημεροβραδιάζονται έξω από το ραδιομέγαρο της ΕΡΤ αρκεί για να πείσει και τον πλέον δύσπιστο ή καλόπιστο, αναφορικά με τις προθέσεις αυτών των τύπων. Επιπρόσθετα, θα έλεγα να κυττάξουν οι καλόπιστοι τις ενέργειες του ανεκδιήγητου προέδρου της ΕΣΗΕΑ, του αναρχοκομμουνιστή Δημητρίου Τρίμμη. Ο «κύριος» αυτός αποφάσισε να κηρύξει απεργία με αφορμή το κλείσιμο του Εθνικού ραδιοτηλεοπτικού φορέα. Μέχρι εδώ καλά. Θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε την πράξη του ως μία πρώτη αντίδραση συμπαράστασης (λέμε τώρα) στους εργαζομένους της ΕΡΤ.

Όμως, η σταλινικού τύπου πραξικοπηματική συνέχιση της απεργίας στα ΜΜΕ φίμωνε το σύνολο των Μέσων Ενημέρωσης, ρίχνοντας ένα αντίστοιχο μαύρο στην ενημέρωση των πολιτών.  Αλλά αυτός ο δήθεν δημοκράτης δεν σταμάτησε εκεί. Με νέα Φετφά που εξέδωσε, ως άλλος Σουλτάνος, καθόριζε ποιες εφημερίδες θα κυκλοφορήσουν και ποιες όχι. Επρόκειτο, φυσικά, για τα φίλα προσκείμενα έντυπα μέσα (Αυγή, Ριζοσπάστης, Δρόμοι της Αριστεράς, το Χωνί κ.λ.π). Για να μην αναφερθούμε στις αθρόες διαγραφές δημοσιογράφων, στις οποίες προχώρησε εν είδει προγραφών όπως ο Σύλλας. Αυτό το παράδειγμα το έφερα ως ένα παράθυρο στο μέλλον του τι μας επιφυλάσσει τυχόν πολιτική κατίσχυσις  (εκτός της αντίστοιχης ιδεολογικής) της αριστεράς.

Ένα τέτοιο ενδεχόμενο φαντάζει αρκετά πιθανόν μετά και τα σημερινά γεγονότα στη Βουλή. Η σημερινή τροπολογία που κατετέθει από το κκε Α.Ε, όπως κατεδείχθει  περίτρανα, ήταν μία πρόβα για μία πιθανή αριστερή κοινοπραξία μετά τις επόμενες εκλογές, όποτε και αν αυτές διεξαχθούν. Όλα τα αριστερά κόμματα, συν τη τσόντα Καμμένου, ήταν αποφασισμένα να την ψηφίσουν, αποσκοπώντας σε μία πρώτη επίδειξη δύναμης. Πιστεύω να ήχησαν τα καμπανάκια. Όσο για αυτό το εξάμβλωμα των ανελ, είναι καιρός να αποτελέσει παρελθόν, μία δυσάρεστη ανάμνηση και παρένθεση για τους δεξιούς. Αναμένεται  μέχρι την επόμενη εκλογική αναμέτρηση να εξαφανιστεί. 

Βλέπετε οι επόμενες εκλογές θα διεξαχθούν επί τηι βάσει της ιδεολογίας. Με άλλα λόγια θα πρόκειται, καθαρά,  για ιδεολογική αναμέτρηση. Το δίλημμα μνημόνιο-αντιμνημόνιο έχει ξεφτίσει, δίνοντας, παράλληλα, τη θέση του στην ουσία που κρύβονταν από κάτω. Είναι καιρός πλέον να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους πριν από τη «Μητέρα των Μαχών» και να αποφασίσουν ποια Ελλάδα θέλουν. Τη χαμερπή παλαιοπασοκικού τύπου Ελλάδα του γιγαντωμένου αντιπαραγωγικού δημοσίου, εμπλουτισμένη με τα «νάματα» του μαυσωλίου του Περισσού και της ανόητης ριζοσπαστικής μεταμαρξιστικής νεοαριστεράς ή μία ισχυρή Ελλάδα που θα πάρει τις τύχες της στα χέρια της.

Μη γελιόμαστε. Δυστυχώς η σειρά των γεγονότων οδήγησε στο άνοιγμα μίας ιδιότυπης προεκλογικής αυλαίας. Να προσθέσουμε δε ότι υπάρχουν και τα γεωπολιτικά δρώμενα εν εξελίξει. Η Ανατολική Μεσόγειος φλέγεται, τα σύνορα επαναχαράσσονται  στα πλαίσια της Νέας Γιάλτας και θα πρέπει η χώρα μας να δηλώσει παρούσα, ποντάροντας, ταυτόχρονα, στο σωστό άλογο. Είθε να μη χρειαζόταν να διεξαχθούν εκλογές και να προχωρούσαμε όλοι μαζί ενωμένοι στις προκλήσεις της εποχής μας. Όπως φαίνεται, αυτό δεν δύναται να καταστεί εφικτό εξαιτίας μικροκομματικών σκοπιμοτήτων, οι οποίες πηγάζουν, αφενός μεν από ανόητες παρωχημένες στρατηγικές παρελθόντων ετών αφετέρου δε από την τελική εφόρμηση της αριστεράς για την κατάληψη της εξουσίας (βρήκαν την ώρα).

Κτησίβιος Αλεξανδρεύς

Audaces fortuna juvat - Η τύχη βοηθά τους τολμηρούς

Σχόλιο: Με αφορμή τη σθεναρή στάση της κυβέρνησης απέναντι σε ορισμένα ζητήματα ταμπού της μεταπολιτεύσεως, συνέγραψα το ακόλουθο μικρό δοκίμιο περί τόλμης (υπερεμφατικό και πομπώδες, το παραδέχομαι, αλλά έτσι αισθάνομαι). Είναι αλήθεια, ότι μας έχει εκπλήξει ευχάριστα αυτή η στροφή αποφασιστικότητος, που σε άλλες εποχές, όχι μακρινές, θα αποτελούσε αιτία κατάρρευσης του κυβερνητικού σχήματος. Δεν ισχυρίζομαι, φυσικά, ότι έχουμε ξεφύγει τελείως από το πρόσφατο μίζερο παρελθόν και πως όλα είναι καλά καμωμένα. Έχουν γίνει και λάθη, αλλά το σπουδαιότερο είναι η θέληση που διακρίνω να αλλάξει η νοσηρή μεταπολιτευτική κατάστασις. Η φράση του πρωθυπουργού: "Τα λάθη του παρελθόντος δεν θα ξαναγίνουν", αποτυπώνει ανεξίτηλα αυτή τη θέληση. Οψώμεθα.

Η συγκεκριμένη λατινική ρήσις τονίζει ότι τα μεγάλα κατορθούνται, ουχί διά των δισταγμών και υπολογισμών, αλλά με τόλμη. Η τύχη ευνοεί πάντοτε τους τολμηρούς και όχι εκείνους που θα δειλιάσουν. Ο Ανδρέας Κάλβος έγραφε στις Ωδές του: "Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία", αποδεικνύοντας το διαχρονικόν του Ελληνισμού, αφού τα ίδια έγραφε και ο μεγάλος Έλλην Ιστορικός Θουκυδίδης: "Εύδαιμον το Ελεύθερον, το δ' Ελεύθερον το Εύψυχον."

Ο Άγγλος φιλόσοφος Σπένσερ έγραψε επίσης το αξιομνημόνευτον εκείνο: "έσο τολμηρός και παντού έσο τολμηρός", υποννοώντας σαφώς ότι ο τολμηρός άνθρωπος παρασύρει και αυτή την τύχη προς το μέρος του ως σύμμαχο.

Άλλωστε, άνευ τόλμης, ουδέν επιτυγχάνεται εξ εκείνων, τα οποία χαρακτηρίζουμε ως ανώτερα πράγματα` διότι τα μεγάλα έργα δεν φυτρώνουν μόνα των, ούτε πραγματοποιούνται υπό ανθρώπων στους οποίους κυριαρχούν οι δισταγμοί και οι υπολογισμοί. Οι μεγάλοι σταθμοί στην Ιστορία του κόσμου αποτελούν δημιουργήματα θαραλλέων Ανδρών. Μία ματιά στα μεγάλα τεχνολογικά επιτεύγματα, στις εξερευνήσεις, στις ανακαλύψεις, αρκεί ίνα καταδείξει την πρωτοπορία αυτών των Ανδρών.

Εκείνοι οι οποίοι στερούνται της τόλμης και φοβούνται να εκτεθούν  σε περιπέτειες, ακόμη και να σταθούν απέναντι σε επικρίσεις του περιβάλλοντός των, είναι ανίκανοι να ανέλθουν υπεράνω του επιπέδου των κοινών ανθρώπων. Ήτοι να ξεχωρίσουν. Είναι αδύνατον να επιτύχουν ανώτερα πράγματα, εάν δεν τολμήσουν με γρανιτώδη θέληση και επιμονή να κυριεύσουν αυτά.

Εις, σύγχρονός μας έγραψε ό,τι "η αθανασία, ουδέν άλλον είναι, ει μη μόνον ζήτημα αποφάσεως προς γενναίαν τόλμην". Το ηρωικόν τρόπαιον, αποτέλεσμα αποφασιστικής τόλμης, είναι εκείνο που οδηγεί εις την αθανασίαν. Επομένως, ο ηρωισμός είναι τόλμη, και η νίκη, είτε εν ειρήνηι είτε εν πολέμωι, είναι το στεφάνωμα της τόλμης και ο καρπός αυτής. Ο Λεωνίδας, ο Αλέξανδρος, ο Παλαιολόγος, ο Κολοκοτρώνης και πολλοί άλλοι αποτελούν άριστα παραδείγματα πολεμικής ανδρείας, αυταπάρνησης και ηρωισμού.

Ορισμένες φορές, λαμβάνοντας μία τολμηρή απόφαση, είναι δυνατόν να μην αντικρίσουμε τη νίκη, διότι έτυχε να σφάλουμε` αλλά είναι προτιμότερον να διαπράξουμε σφάλματα, τολμώντες, παρά να απολεσθούμε εις τον κύκλο του φόβου προς τις ευθύνες και να συγκρατηθούμε εξ αυτού τούτου εις την ατολμίαν. Εξάλλου, τα σφάλματα μάς παρέχουν την πείρα προς την τελική επιτυχία (μαθαίνουμε μέσα από αυτά). Αρκεί να διατηρήσουμε το θάρρος και να σφυρηλατήσουμε έναν ισχυρό χαρακτήρα ο οποίος δύναται να τολμά και άπαξ και δις και πολλάκις, ώστε κάποια στιγμή να φέρουμε εις πέρας τα σχέδιά μας.

Τοις τολμώσιν η τύχη ξύμφορος  (Θουκυδίδης)

Τους πόνους γαρ οι αγαθοί τολμώσιν, δειλοί δε εισίν ουδέν ουδαμού  (Ευριπίδης)

 Alea jacta est - Ο κύβος ερρίφθη  (Ιούλιος Καίσαρ)

 

Κτησίβιος