Σοβιετική Ένωση και φτώχεια την δεκαετία του '50

   Ένα στοιχείο εγγενές  στους ανθρώπους είναι και η τάση εξιδανικεύσεως  του παρελθόντος .Οποιοδήποτε και αν είναι αυτό. Όσο πιο μακριά στον χρόνο τόσο καλύτερα αν θέλουμε να ωραιοποιήσουμε κάτι. Αυτό είναι κάτι που γινόταν πάντα και είναι δεδομένη και αυτονόητη  η ευκολία του.

Το βλέπουμε ιδίως σε οπαδούς και φίλους ολοκληρωτικών καθεστώτων και από τα δύο Άκρα. Εδώ θα ασχοληθούμε λίγο με τους κομμουνιστές και με μία τάση που αυτοί έχουν ,λόγω αδυναμίας στηρίξεως με την λογική των επιχειρημάτων τους, που δεν έχουν καμία σχέση με τον πραγματικό κόσμο, να καταφεύγουν εν είδη ιδεολογικού καταφυγίου σε ιστορικές αναδρομές και φυσικά που αλλού από την αγαπημένη τους Σοβιετική Ένωση για να υποστηρίξουν το…κομμουνιστικό θαύμα και τον «σοσιαλιστικό παράδεισο». Δεν ανατρέχουν όμως σε όλη την διάρκεια του βίου αυτής αλλά κυρίως στην εποχή της ακμής αυτής από την άνοδο στην ηγεσία του Κ.Κ.Σ.Ε του Στάλιν μέχρι και το θάνατο αυτού, αρχές δεκαετίας ’50, ή και ακόμα μία δεκαετία μετά ,αν και αρκετοί δεν το κάνουν ούτε αυτό.

Προσπαθούν να σου εξηγήσουν πόσο καλά περνούσαν οι πολίτες της Σοβιετικής Ενώσεως την δεκαετία του ’50 για παράδειγμα και έχουν και το απίστευτο θράσος να αντιπαραβάλουν την φτώχεια του ελληνικού κράτους τότε αλλά και του ελληνικού λαού με τις «εκπληκτικές επιτυχίες» της Σοβιετικής Ενώσεως όπου ο λαός ζούσε πολύ καλύτερα. Δεν θα αναλύσουμε τίποτα από αυτά διότι εκτός από θρασύτατα ,ανακριβή, ανόμοιες και αστοιχείωτες συγκρίσεις έχουν ένα πρόβλημα, βασικό: είναι λανθασμένα.

Και ναι τότε όντως ο λαός μας είχε φτώχεια ,τότε πείναγε πραγματικά ο κόσμος, η Ελλάς ήταν σε μία φάση ανασυγκρότησης από τα ερείπια ενός δεκαετούς πολέμου με τον συμμοριτόπολεμο των κομμουνιστών να δίνουν την χαριστική βολή σε μία χώρα που προσπαθούσε να μαζέψει τις στάχτες του πολέμου και της κατοχής. Όλοι άλλωστε είχαμε γονείς που ζούσαν τότε και μας έχουν περιγράψει σε τι κατάσταση ζούσε ο κόσμος τότε, που η σημερινή κρίση φαντάζει κάτι εντελώς γελοίο μπροστά σε εκείνη την περίοδο. Αυτό το εκμεταλλεύονται πολλάκις οι Έλληνες κομμουνιστές βασιζόμενοι σε μυθεύματα όμως. Αυτά τα μυθεύματα αναδεικνύονται με τα παρακάτω στοιχεία που είχε καταθέσει στην Βουλή το έτος 1958, ο βουλευτής Θεσσαλονίκης της Ε.Ρ.Ε , Α. Αηδονάς, σε αντιπαράθεσή του με τους βουλευτές της αριστερής Ε.Δ.Α, οι οποίοι προσπαθούσαν από τότε να φέρνουν ως πρότυπο επιτυχημένης χώρας την Σοβιετική Ένωση, μην κάνοντας ούτε ελάχιστες κινήσεις καλύψεως του ελέγχου τους από το ΚΚΕ που τότε είχε την έδρα του στην Ρουμανία:

« Δια να γίνη όμως η σύγκρισις αυτή κατανοητή πρέπει να θέσω υπ’όψιν σας τιμάς βασικών καταναλωτικών αγαθών, τας οποίας αυτοπροσώπως διεπίστωσα εις την Σοβιετική Ρωσίαν και αι οποίαι συμπίπτουν απολύτως με τας διαπιστωθείσας τιμάς ,υφ’όλων των επισκεφθέντων την Σοβιετικήν Ρωσίαν.

Έχω εις χείρας μου φύλλον της εφημερίδος «Μακεδονία» της 30-11-58 όπου ο επισκεφθείς την Σοβιετικήν Ρωσίαν Θεσσαλονικεύς συνδικααλιστής κ. Δημ. Σταυρίδης, παραθέτει τις ίδιες με εμέ τιμές των βασικών καταναλωτικών αγαθών. Να λοιπόν ποίαι είναι αι τιμαί των βασικών καταναλωτικών αγαθών ανα κιλόν εις την Σοβιετικήν Ένωσιν:

Ψωμί μαύρο σικάλινο 1,50 ρούβλια

Ψωμί σιταρένιο 3-5,50 ρούβλια

Κρέας από 15-23 ρούβλια

Ζάχαρις 10 ρούβλια

Λίπος φαγητού 28 ρούβλια

Σπορέλαιο 20-25 ρούβλια.

Μακαρόνια 4,50- 7 ρούβλια

Ρύζι 8,80 ρούβλια

Φάβα 3,80 ρούβλια.

1 πακέτο τσιγάρα χειρότερα και τα κατοχικά στούκας 3,50 ρούβλια.

Υποδήματα από 250-700 ρούβλια.

Κουστούμι έτοιμο , φθηνότερο το οποίον είδα εις Κοπερατίβα της Μόσχας και το οποίον εφωτογράφησα παρουσία των συναδέλφων κ.κ Παπαηλιού, Μπριλλάκη και αειμνήστου Σαράφη είχε…1011,70 ρούβλια.

Έχω εις χείρας μου εισιτήρια κινηματογράφου με την τιμήν των 20,25 ρουβλίων.

Εάν τώρα μετατρέψωμεν εις κιλά τας τιμάς των ειδών αυτών που ισχύουν εις την Ελλάδα θα έχωμεν:

Ψωμί άσπρο 4,35 το κιλό.

Κρέας 28 δραχμές το κιλό.

Ζάχαρις 11,70 το κιλό

Σπορέλαιον 12,50 δρχ το κιλό.

Ρύζι 7,80 δρχ το κιλό κλπ.

Δηλαδή ο Ρώσος εργάτης από 1 Ιανουαρίου 1957, με το ημερομίσθιον των 10 ρουβλίων , λαμβάνει 3 κιλά ψωμί, ο Έλλην εργάτης με το ημερομίσθιον των 40 δρχ 9 κιλά ψωμί.

Ο Ρώσος ένα κιλό ζάχαρη, ο Έλλην 3,50 κιλά ζάχαρη.

Ο Ρώσος 1/5 κιλό σπορέλαιον, ο Έλλην 3,30 κιλά σπορέλαιον.

Ο Ρώσος 750 γραμ.  κρέας, ο Έλλην 1,50 κιλό κρέας.

Ο Ρώσος 3 πακέτα τσιγάρα, ο Έλλην 10 πακέτα τσιγάρα.

Ο Ρώσος ένα ολόκληρον μισθόν δια κατωτάτης ποιότητος ζεύγος υποδημάτων,ο Έλλην πέντε ημερομίσθια δι’ εν ζεύγος παρομοίων υποδημάτων.

Ο Ρώσος 3,50 μισθούς δια το έτοιμο κοστούμι των 1011.70 ρουβλίων, ο Έλλην ένα μισθόν δια παρόμοιον κοστούμι.

Ο Ρώσος 2-2,50 ημερομίσθια δι’ εν εισιτήριον κινηματογράφου , ο Έλλην 1/3 ημερομίσθιου δι’ εν εισιτήριον κινηματογράφου.»

Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Γ. Λεονταρίτη , «Οι φίλοι και οι εχθροί της Δημοκρατίας» ,εκδ. «Πελασγός»

Αριστοτέλης Παλαιολόγος