Οι νέες συντεταγμένες της (Κεντρο)Δεξιάς

Ευχάριστη έκπληξη ήταν η δήλωση του Γραμματέα της Νέας Δημοκρατίας κ.Μανώλη Κεφαλογιάννη κατά την επίσκεψή του στο Ίδρυμα και τον τάφο του Ελευθερίου Βενιζέλου. Είπε λοιπόν ο κ. Κεφαλογιάννης: «Ο εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος (με την πολιτική του) μας άφησε παρακαταθήκες που κρατούν ακόμα και σήμερα. Η πολιτική του ήταν Εθνική, ήταν Κοινωνική, ήταν Φιλελεύθερη και Δημοκρατική. Ήταν μια πολιτική στον αντίποδα της Μαρξιστικής, της Κομουνιστικής, της Λενινιστικής Θεωρίας. Ήταν μια πολιτική ενάντια στα άκρα και τις ακρότητες. Μια πολιτική, που σήμερα μπορεί να εκφραστεί μόνο από τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου και, κυρίως, τη Νέα Δημοκρατία».

Η δήλωση αυτή ήταν έκπληξη γιατί είναι έξω από τα πλαίσια στα οποία έχουμε συνηθίσει τόσο την Νέα Δημοκρατία γενικά, όσο και τον Μ.Κεφαλογιάννη ειδικότερα. Η ΝΔ, ως η μείζων κομματική έκφραση της ελληνικής Κεντροδεξιάς στα μεταπολιτευτικά χρόνια, συστηματικά απέφευγε παραδοσιακά κάθε αναφορά αντίστιξης και εναντίωσης στην Αριστερά. Εκδηλώνοντας φανερά ένα ισχυρό φοβικό σύνδρομο, αποσιωπούσε τους όρους "Δεξιά" και "δεξιός" κάνοντας μόνο λελογισμένη χρήση της "Κεντροδεξιάς" και δεν χρησιμοποιούσε πολιτικό λόγο με ιδεολογικοπολιτικές αιχμές και γωνίες.
Η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς μετά το 1974 είχε κατωρθώσει εύκολα να προκαλεί μια μόνιμη ενοχικότητα στον ευρύτερο χώρο της ελληνικής Κεντροδεξιάς, που εκδηλωνόταν με σιωπηρή ανοχή ή και αποδοχή του κυρίαρχου ρόλου της μαρξιστικής ιδεολογίας και διαλεκτικής στον δημόσιο και τον πνευματικό βίο της χώρας, στις διάφορες φυσικά εκφάνσεις κι αποχρώσεις της.
Ο ίδιος, μάλιστα, ο Μ. Κεφαλογιάννης -χαρακτηριστική φιγούρα νεοδημοκράτη πολιτικού της άχρωμης ιδεολογικά καραμανλικής πλατφόρμας- σε δημόσια συζήτηση στην οποία συμμετείχε από κοινού με τον γράφοντα προ διετίας περίπου (ημερίδα "Προϋπολογισμός 2011, Πορεία της Ελληνικής Οικονομίας, οργάν. Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδος, Ηράκλειο) δεν είχε παραλείψει να θωπεύσει γενναιόδωρα το ΚΚΕ, ως το μόνο κόμμα που έχει ιδεολογική συνέπεια και ταυτότητα. Δήλωσε μάλιστα πως ο ίδιος αν δεν πολιτευόταν από παιδί με την ΝΔ, θα βρισκόταν στις τάξεις του ΚΚΕ. Τα λόγια αυτά θα ήταν σεβαστά, κι ευχάριστα ίσως ως πολιτική αβρότης, αν δεν ήταν απολύτως ενδεικτικά του παντελούς ιδεολογικού αποπροσανατολισμού της ΝΔ, ως και πολύ πρόσφατα.

Πρώτα η ΕΡΕ από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 κι έπειτα πολύ συστηματικότερα ο πολιτικός της επίγονος, η ΝΔ, από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, απεκδύθησαν πάσης ιδεολογικής περιβολής, με αποτέλεσμα να γίνουν ένα κόμματα χωρίς πολιτική παράδοση και ιδεολογικό πρόσημο, έπαψαν να δίνουν ιδεολογικές μάχες, έπαψαν να μάχονται για τις ιδέες και με τις ιδέες. Όμως όταν οικειοθελώς αποσύρεσαι από ένα πεδίο αντιπαράθεσης, τότε ο αντίπαλος κυριαρχεί επ' αυτού αμαχητί και ολοκληρωτικά. Γιαυτό και ήταν ευχάριστη η έκπληξη της παραπάνω δήλωσης, γιατί σηματοδοτεί ένα αναπροσανατολισμό, ένα επανακαθορισμό των συντεταγμένων της ευρύτερης παράταξης πάνω στον πολιτικό χάρτη, κυρίως από θεωρητική/ιδεολογική άποψη. Πολλοί το λένε αυτό τον τελευταίο καιρό, με ένα λάθος κομβικό όμως κατά την κρίση μας. Λέγεται κατά κόρον ότι η ΝΔ και ο ευρύτερος χώρος της μετατοπίζονται δεξιότερα στην διάταξη της πολιτικής γεωγραφίας. Στην πραγματικότητα συμβαίνει κάτι άλλο, πολύ σπουδαιότερο. Η ΝΔ, δηλαδή οι κινητήριοι ηγετικοί της θύλακες, επανευρίσκουν την ιδεολογική ταυτότητα που είχαν ξεχάσει σε κάποιο καταχωνιασμένο κουτί. Ανακαλύπτουν ξανά ότι η παράταξη διαθέτει πλούσιο θεωρητικό και ιδεολογικό οπλοστάσιο. Σαφώς σε αυτή την διαδικασία βοήθησε πολύ η φαινομενική επέλαση μιας δυναμικής ριζοσπαστικης Αριστεράς. Η ευρύτερη παράταξη σήμερα γίνεται και πάλι φορέας και πομπός των ιδεών της, συντάσσεται και καταλαμβάνει εμφανώς ζωτικό χώρο στο πεδίο της αντιπαράθεσης των ιδεών, κάτι που ξαφνιάζει και ξεβολεύει την Αριστερά.
Η αντίδραση της καθεστωτικής Αριστεράς σε όλους τους χώρους προνομιακής νομής της, στα μέσα ενημέρωσης, στα πανεπιστήμια, στον πνευματικό βίο και την κοινωνική ζωή είναι θυμωμένη και σπασμωδική, είναι αντίδραση σύγχυσης και θυμού για μια μάχη που νόμιζε κερδισμένη και ξαφνικά βλέπει να χάνεται. Η διαδικασία αυτή της ιδεολογικής αφύπνισης και του πολιτικού επανεξοπλισμού της παράταξης θα συνεχιστεί. Τα αποτελέσματα είναι ήδη ορατά στις μετρήσεις της κοινής γνώμης και στο μέλλον θα γίνουν πολύ πιο απτά, με συνέπεια οι ιδεολογικοί συσχετισμοί στο κοινωνικό πεδίο να μεταστραφούν και να ακολουθήσει μια περίοδος κυριαρχίας της πολιτικής θεματολογίας και θεωρίας ιδεών της Δεξιάς.


Και ένα ιστορικό επίμετρο, αναγκαίο νομίζω, καθώς τα αριστερόστροφα παραμορφωτικά γυαλιά της μεταπολίτευσης έχουν μεταλλάξει και τις ιστορικές προσωπικότητες στην συνείδησή μας. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία, ως πολιτικός στην αυτόνομη Κρητική Πολιτεία (1898-1913), όπου αναδείχθηκε σε επικεφαλής της ριζοσπαστικής "εθνικιστικής" παράταξης και συγκρούστηκε σφοδρά με τον Ύπατο Αρμοστή πρίγκηπα Γεώργιο. Αίτημα της παράταξης Βενιζέλου ήταν η τολμηρότερη εξωτερική πολιτική και η έντονη πίεση για ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Το 1910 ήλθε στην Αθήνα ως πολιτικός σύμβουλος των κινηματιών αξιωματικών του Στρατιωτικού Συνδέσμου, τους οποίους επέκρινε γιατί δεν είχαν κάνει δικτατορία μετά την επανάσταση του 1909. Έγινε πρωθυπουργός με την εύνοια του βασιλέως Γεωργίου Α', πραξικοπηματικά στην ουσία, και με την σειρά του εστήριξε την μοναρχία επιβεβαιώνοντας την θέση της στο πολίτευμα και το στράτευμα. Διεμόρφωσε από νωρίς μια ελληνική realpolitik με παράλληλη υιοθέτηση του λαϊκού μεγαλοϊδεατισμού και του αστικού μεταρρυθμιστικού αιτήματος, επεκτείνοντας τα εθνικά σύνορα και εκσυγχρονίζοντας το κράτος. Συγκρούστηκε θυελλωδώς με τον βασιλέα Κωνσταντίνο Α' για την θέση της χώρας στον Α' ΠΠ και υπήρξε ο αυτουργός της κατάδυσης στον Εθνικό Διχασμό (όπως ο ίδιος παραδέχθηκε αργότερα), όμως και της αναλαμπής της πραγμάτωσης των εθνικών πόθων με την κατάληψη της Μικρασίας. Στην τελευταία του περίοδο (1928-1932) έθεσε τις βάσεις του πρώτου ουσιαστικά κοινωνικού κράτους στην Ελλάδα, στήριξε την συγκρότηση μιας μέσης τάξης και άλλαξε τις βάσεις της εξωτερικής πολιτικής με άξονα την διαβαλκανική συνεννόηση με σαφή ωστόσο παραμονή στην γραμμή της Μ.Βρετανίας. Αυτοί υπήρξαν, περιέργως ίσως για κάποιους, και οι κύριοι άξονες πολιτικής του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου. Ο μεγάλος αυτός πολιτικός δεν δίστασε ποτέ να συνεργαστεί με ή να υποθάλψει στρατιωτικά κινήματα και στρατιωτικές κυβερνήσεις. Δεν δίστασε ποτέ να χρησιμοποιήσει σκληρά έως και αδίστακτα πολιτικά μέσα για να επιτευχθούν οι σκοποί της πολιτικής του. Υπήρξε απηνής και άτεγκτος αντίπαλος του κομμουνισμού, ο πρώτος Έλληνας ηγέτης που θέσπισε νόμους πολιτικών διώξεων και αποκλεισμών. Υπήρξε επίσης ξεκάθαρα αμύντορας της αστικής κοινωνικής οργάνωσης και της ελεύθερης οικονομίας. Ετελεύτησε τον δημόσιο βίο του με τον επίλογο: "Ζήτω ο Βασιλεύς!". Αυτή η πολιτική προσωπικότητα δύσκολα συμβιβάζεται με την λαϊκοδημοκρατική αγιογραφία που μας έχει πλασάρει η αριστερόστροφη διανόηση τις τελευταίες δεκαετίες. Η επιλογή να τονιστούν τα αστικά και φιλελεύθερα φρονήματα αλλά και ο αντικομμουνιστικός προσανατολισμός του Ελ.Βενιζέλου ήταν σαφώς ξεκάθαρη σημειολογικά και ευτυχής ιδεολογικά επιλογή του Γραμματέα της ΝΔ.

Γιάννης Χαραλαμπίδης

Audaces fortuna juvat - Η τύχη βοηθά τους τολμηρούς

Σχόλιο: Με αφορμή τη σθεναρή στάση της κυβέρνησης απέναντι σε ορισμένα ζητήματα ταμπού της μεταπολιτεύσεως, συνέγραψα το ακόλουθο μικρό δοκίμιο περί τόλμης (υπερεμφατικό και πομπώδες, το παραδέχομαι, αλλά έτσι αισθάνομαι). Είναι αλήθεια, ότι μας έχει εκπλήξει ευχάριστα αυτή η στροφή αποφασιστικότητος, που σε άλλες εποχές, όχι μακρινές, θα αποτελούσε αιτία κατάρρευσης του κυβερνητικού σχήματος. Δεν ισχυρίζομαι, φυσικά, ότι έχουμε ξεφύγει τελείως από το πρόσφατο μίζερο παρελθόν και πως όλα είναι καλά καμωμένα. Έχουν γίνει και λάθη, αλλά το σπουδαιότερο είναι η θέληση που διακρίνω να αλλάξει η νοσηρή μεταπολιτευτική κατάστασις. Η φράση του πρωθυπουργού: "Τα λάθη του παρελθόντος δεν θα ξαναγίνουν", αποτυπώνει ανεξίτηλα αυτή τη θέληση. Οψώμεθα.

Η συγκεκριμένη λατινική ρήσις τονίζει ότι τα μεγάλα κατορθούνται, ουχί διά των δισταγμών και υπολογισμών, αλλά με τόλμη. Η τύχη ευνοεί πάντοτε τους τολμηρούς και όχι εκείνους που θα δειλιάσουν. Ο Ανδρέας Κάλβος έγραφε στις Ωδές του: "Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία", αποδεικνύοντας το διαχρονικόν του Ελληνισμού, αφού τα ίδια έγραφε και ο μεγάλος Έλλην Ιστορικός Θουκυδίδης: "Εύδαιμον το Ελεύθερον, το δ' Ελεύθερον το Εύψυχον."

Ο Άγγλος φιλόσοφος Σπένσερ έγραψε επίσης το αξιομνημόνευτον εκείνο: "έσο τολμηρός και παντού έσο τολμηρός", υποννοώντας σαφώς ότι ο τολμηρός άνθρωπος παρασύρει και αυτή την τύχη προς το μέρος του ως σύμμαχο.

Άλλωστε, άνευ τόλμης, ουδέν επιτυγχάνεται εξ εκείνων, τα οποία χαρακτηρίζουμε ως ανώτερα πράγματα` διότι τα μεγάλα έργα δεν φυτρώνουν μόνα των, ούτε πραγματοποιούνται υπό ανθρώπων στους οποίους κυριαρχούν οι δισταγμοί και οι υπολογισμοί. Οι μεγάλοι σταθμοί στην Ιστορία του κόσμου αποτελούν δημιουργήματα θαραλλέων Ανδρών. Μία ματιά στα μεγάλα τεχνολογικά επιτεύγματα, στις εξερευνήσεις, στις ανακαλύψεις, αρκεί ίνα καταδείξει την πρωτοπορία αυτών των Ανδρών.

Εκείνοι οι οποίοι στερούνται της τόλμης και φοβούνται να εκτεθούν  σε περιπέτειες, ακόμη και να σταθούν απέναντι σε επικρίσεις του περιβάλλοντός των, είναι ανίκανοι να ανέλθουν υπεράνω του επιπέδου των κοινών ανθρώπων. Ήτοι να ξεχωρίσουν. Είναι αδύνατον να επιτύχουν ανώτερα πράγματα, εάν δεν τολμήσουν με γρανιτώδη θέληση και επιμονή να κυριεύσουν αυτά.

Εις, σύγχρονός μας έγραψε ό,τι "η αθανασία, ουδέν άλλον είναι, ει μη μόνον ζήτημα αποφάσεως προς γενναίαν τόλμην". Το ηρωικόν τρόπαιον, αποτέλεσμα αποφασιστικής τόλμης, είναι εκείνο που οδηγεί εις την αθανασίαν. Επομένως, ο ηρωισμός είναι τόλμη, και η νίκη, είτε εν ειρήνηι είτε εν πολέμωι, είναι το στεφάνωμα της τόλμης και ο καρπός αυτής. Ο Λεωνίδας, ο Αλέξανδρος, ο Παλαιολόγος, ο Κολοκοτρώνης και πολλοί άλλοι αποτελούν άριστα παραδείγματα πολεμικής ανδρείας, αυταπάρνησης και ηρωισμού.

Ορισμένες φορές, λαμβάνοντας μία τολμηρή απόφαση, είναι δυνατόν να μην αντικρίσουμε τη νίκη, διότι έτυχε να σφάλουμε` αλλά είναι προτιμότερον να διαπράξουμε σφάλματα, τολμώντες, παρά να απολεσθούμε εις τον κύκλο του φόβου προς τις ευθύνες και να συγκρατηθούμε εξ αυτού τούτου εις την ατολμίαν. Εξάλλου, τα σφάλματα μάς παρέχουν την πείρα προς την τελική επιτυχία (μαθαίνουμε μέσα από αυτά). Αρκεί να διατηρήσουμε το θάρρος και να σφυρηλατήσουμε έναν ισχυρό χαρακτήρα ο οποίος δύναται να τολμά και άπαξ και δις και πολλάκις, ώστε κάποια στιγμή να φέρουμε εις πέρας τα σχέδιά μας.

Τοις τολμώσιν η τύχη ξύμφορος  (Θουκυδίδης)

Τους πόνους γαρ οι αγαθοί τολμώσιν, δειλοί δε εισίν ουδέν ουδαμού  (Ευριπίδης)

 Alea jacta est - Ο κύβος ερρίφθη  (Ιούλιος Καίσαρ)

 

Κτησίβιος

Επιχειρηματικότητα κ εθνικότητα κεφαλαίων - Πολύς θόρυβος για τα αυτονόητα!

Το να παραχωρήσεις εκτάσεις από όλα τα νησιά του Αιγαίου είναι ένα extreme case .Οσους περισσότερους επιχειρηματίες φέρεις στο Αιγαίο,Τούρκους και μη, δεν έχει απολύτως καμία σημασία η εθνικότητα,τόσο καλύτερες θα είναι οι σχέσεις των δυο λαών.
Το άρθρο,για όσους αντιλαμβάνονται απο οικονομία,δεν είναι για να δώσει τόσο λύσεις στα προβλήματα των δυο λαων,οι οποίες σίγουρα θα καλυτερεύσουν,αλλά για να εξηγήσει με αυτό το παράδειγμα,οτι δεν θίγεις τα εθνικά ζητήματα όταν κάνεις business.Δεν υπάρχει κανένα παράδειγμα στον κόσμο όπου κάποιος να κάνει δουλειές και να ζημιωθεί (στα δικά του λεφτά)για να ενισχύσει πολιτικά έναν πολιτικο που θέλει να το παίξει εθνικιστής στους ψηφοφόρους του.
Τρανό παράδειγμα οι ΗΠΑ.Μην μου πείτε οτι οι ΗΠΑ δεν ειναι ισχυρό κράτος!!!Οποιος θέλει ,απο όποια πλευρά του κόσμου μπορεί να επενδύσει στις ΗΠΑ και κανείς δεν τον ρωτάει για πατριωτικούς λόγους απο που κατάγεται.Κανείς πολιτικός που ήρθε σε σύγκρουση συμφερόντων (conflict of interests) με μεγιστάνες της οικονομίας δεν επιβίωσε.Αυτή είναι η πραγματικότητα.Τρανό παράδειγμα και εδώ οι Ελληνες εφοπλιστές.Αν δεν τους δώσεις τα απαραίτητα κίνητρα,θα αφαιρέσουν την σημαία της Ελλάδας απο τα καράβια τους και θα βάλουν την σημαία της Μάλτας ή του Μαρόκου.Δεν ειναι πατριώτης μήπως ο Ελληνας εφοπλιστής?Δεν εχει σχέση με τον πατριωτισμό του όμως αυτό ,αλλά με ενα μαλάκα γραφειοκράτη Ελληνα μπολσεβίκο που αποφάσισε να τον ζημιώσει.Οι εθνικιστικές αντιπαλότητες μεταξύ των κρατών ειναι ζητήματα που αφορούν τους πολιτικούς αμφοτέρων των κρατών.Κανείς επιχειρηματίας και καμιά εταιρία δεν ανταγωνίζεται κάποια άλλη για λόγους εθνικότητας ,αλλά για λόγους αγοράς.

Αν κάποια αμερικάνικη εταιρία για παράδειγμα πετάξει εκτός αμερικάνικης αγοράς μια ιαπωνική εταιρία που επιχειρήσε οικονομική διείσδυση,δεν θα το κάνει για εθνικιστικούς-πατριωτικούς λόγους(για το κουνέρι πχ που τους έκαναν στο Πέρλ Χάρμπορ),αλλά για να επανακτήσει το κομμάτι της αγοράς που έχασε.Υπενθυμίζω την οικονομική διείσδυση(market penetration) που έκανε στις αρχές της δεκαετίας του 80 η Νισάν και η Χόντα.Υπήρχε τότε η πεποίθηση στην αμερικάνικη αγορά αυτοκινήτου,οτι τα αυτοκίνητα μικρού κυβισμού ήταν ενα μη κερδοφόρο business,ήταν δηλαδή ενα μικρό κομμάτι της αγοράς που δεν άξιζε η general motors, η Ford,η Volvo κτλπ να ασχοληθούν,δεδομένη η γενικότερη αντίληψη του μέσου Αμερικανού περι του μεγάλου κυβισμού και μήκους των αυτοκινήτων.Βρήκε λοιπόν έδαφος η Νισάν και η Χόντα και επένδυσαν εκει μέσα και τώρα ειναι Leaders στην αγορά αυτοκινήτου, επεκτεινόμενες και στην αγορά αυτοκινήτων μεγάλου κυβισμού επανεπενδύοντας τα κέρδη τους απο το business αυτοκινήτων μικρού κυβισμού πόλης.Οι managers των αμερικάνικων αυτοκινητοβιομηχανιών κοιμόντουσαν όρθιοι.Ερώτηση:Πριν 40 χρονια απο την οικονομική διείσδυση στις αμερικάνικες αγορές,οι ΗΠΑ <<έκαψαν>> με τις Χιροσίμα Ναγκασάκι την Ιαπωνία.Πως η Ιαπωνία με την πειθαρχία και το κύρος που την διακρίνει επέτρεψε στους ''προδότες'' της Νισάν και της Χόντα να κάνουν δουλειές με τις ''βρωμερές Εβραιοσιωνιστικές'' ΗΠΑ?Γιατί η Αμερικάνικη κυβέρνηση δεν έκλεισε τα σύνορα της και δεν απέκλεισε τους Ιάπωνες μετά απο τους τόσους νεκρούς που είχαν στο β` παγκόσμιο πόλεμο πριν 40 χρόνια και την καταστροφή που υπέστησαν στο Περλ Χαρμπορ?Μάλλον θα ήταν <<δοσίλογοι και ΝΑΙνέκοι>>.

Οι εθνικές διαφορές μεταξύ των κρατών είναι ζητήματα που τροφοδοτούνται και υφίστανται μεταξύ των πολιτικών ηγεσιών και των αντίστοιχων ψηφοφόρων των αντίπαλων κρατών.Ειναι πεδία δράσης πολιτικής αντιπαλότητας και πολιτικής κατανάλωσης.Αυτού του είδους τις αντιλήψεις δεν τις συμμερίζεται και δεν τις ενσωματώνει στην δράση του το επιχειρείν.Το επιχειρείν ειναι straight business με γνώμονα το κέρδος και με στρατηγικό στόχο την απόκτηση ενος μεριδίου της αγοράς μέσω της ανάπτυξης και διατήρησης κάποιου ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος ,σε μια αγορά που είναι πλέον παγκοσμιοποιημένη.Το οικονομικό περιβάλλον δηλαδή επεκτάθηκε σε όλη την υφήλιο.

Ολα αυτά που εξηγώ εδώ έχουν λυθεί εδω και δεκαετίες σε όλα τα σύγχρονα κράτη.Εμείς στο Ελλαδιστάν του ζεμπεκιστάν, ακόμα συγχέουμε, άνευ ορθών επιχειρημάτων πάντα,τα εθνικά ζητήματα με την επιχειρηματικότητα.Είναι δυό διαφορετικές διαστάσεις που δύσκολα τέμνονται.Η ικανότητα του πολιτικού και η διαφορά του με τον πολιτικάντη που το μόνο που ξέρει ειναι να κάνει προσλήψεις στο δημόσιο και πελατειακές σχέσεις,έγκεται στο να μπορέσει βρεί την χρυσή τομή μεταξύ των δυό αυτών διαστάσεων,και να καταφέρει να στρέψει το επιχειρηματικό κεφάλαιο(ασχέτως εθνικής προέλευσης…ναι ΜΑΛΑΚΑ Ελληνα μπολσεβίκε ακόμα και το τούρκικο) προς όφελος και των εθνικών ζητημάτων.
Αντε τώρα αυτά να τα εξηγήσεις στο αντιμπεριαλιστικό ΚΚΕ,στους μονολιθικούς εθνικομπολσεβίκους της ΧΑ και στους μεσοαστούς πατριώτες και μικροεπιχειρηματίες του εθνικού μετώπου που δεν βλέπουν πέρα από την μύτη τους.
Φυσικά και δεν έχουμε τόσο υψηλές προσδοκίες και η ιατρική επιστήμη περι των λοβοτομών δεν έχει αγγίξει ακόμα τέτοια επίπεδα HI-TEC.
Michalis Delta


 

O "εθνικά κυρίαρχος" νεοέλληνας προ του Μνημονίου!

Πώς ήταν ο εθνικά κυρίαρχος και περήφανος Έλληνας προ Μνημονίου…

18 παράγοντες που μας έκαναν να αισθανόμαστε… εθνικά υπερήφανοι πριν το Μνημόνιο

Προδότες, Δοσίλογοι, Προσκυνημένοι, Πουλημένοι, Τσολάκογλου, ΦΕΚ 240. Και πόσα δεν ακούστηκαν τις τελευταίες ημέρες για την περιβόητη εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, η οποία ως προς το τυπικό μέρος της δανειακής σύμβασης συνετελέσθη τον Μάιο του 2010 και... από κει και πέρα η διάταξη για τις εγγυήσεις προς τους δανειστές περνάνε από σύμβαση σε σύμβαση με τη διαδικασία του… COPY-PASTE.
Λοιπόν, ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΝΕΙΑΤΑ και ΤΙΜΗΜΕΝΑ ΓΗΡΑΤΕΙΑ της Ελλάδας είναι χρήσιμο να δούμε πως ήταν ο εθνικά κυρίαρχος και υπερήφανος Έλληνας λίγο πριν μπει η χώρα μας στο Μνημόνιο.
1. Το πετρέλαιο είναι από τη Σαουδική Αραβία και το Ιράκ και το φυσικό αέριο κυρίως από τη Ρωσία και σε περιορισμένες ποσότητες από την Αλγερία. Αντιστοίχως η ΔΕΗ παράγει την ηλεκτρική ενέργεια κατά περίπου 50% από λιγνίτη, υδροηλεκτρικά και ΑΠΕ, ενώ το υπόλοιπο 50 είναι πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Αν δεν είχαμε το… δεύτερο 50% προφανώς θα θέλαμε δελτίο στο ρεύμα.
2. Το σπίτι του πλην του τσιμέντου ΤΙΤΑΝΑ, των τούβλων Κεραμείων Αλλατίνη και του σιδήρου και των κουφωμάτων από την ΕΤΕΜ, τον Τζιρακιάν ή την ΑΛΟΥΜΥΛ φτιάχτηκε με μηχανήματα (μπουλντόζες, μπετονιέρες κλπ.) που είχαν μάρκες Mercedes, Volvo, SCANIA. Τα πλακάκια και τα είδη υγιεινής ήταν κυρίως ιταλικά και ισπανικά.
3. Οι ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές ήταν κυρίως γερμανικές (Siemens, AEG, Bosch, Singer), αγγλικές, αμερικανικές ή ιαπωνικές. Ψυγεία, κουζίνες, κλιματιστικά, φούρνοι μικροκυμάτων, όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω… Κάποιοι… καθυστερημένοι έχουν ακόμη συσκευές ΙΖΟΛΑ! Και οι αγορές γίνονται σε ΜΕDIA MARKT, Dixons και άλλες εταιρείες των… κατακτητών.
4. Τα περίπου 5.500.000 οχήματα που κυκλοφορούν στην Ελλάδα προέρχονται από Γερμανία, Ιαπωνία, ΗΠΑ, Γαλλία, Ιταλία, Σουηδία, Ισπανία κλπ. Δεν χρειάζονται περισσότερες συστάσεις, απλά κοιτάξτε γύρω σας…
5. Τα κινητά τηλέφωνα είναι γερμανικά, σουηδικά, αγγλικά ή ιαπωνικά (ERICSSON, LG, Motorola, NOKIA) οι δε εταιρείες κινητής τηλεφωνίας είναι όλες ξένες (Vodafone, Wind και η… γερμανική Cosmote λόγω Deutsche Bank). Η Ελλάδα είναι χώρα 10 εκατ. πολιτών όπου υπάρχουν 11,5 εκατ. τηλέφωνα.
6. Χωρίς ξένες γλώσσες δεν μπορείς να προχωρήσεις, τουτέστιν Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Γερμανικά, Ισπανικά και εσχάτως Κινέζικα, Τουρκικά, Ρωσικά, Αραβικά.
7. Οι… περήφανοι αγρότες διαθέτουν τρακτέρ MAGIRUS DEUTSCHE, FORD, EBRO, MASSEY FERCUSON, FIAT για να σπείρουν τα χωράφια τους με γαλλικούς, αμερικανικούς, γερμανικούς, ολλανδικούς, ισπανικούς κ.ά. σπόρους. Ενίοτε έκλειναν τους εθνικούς δρόμους καταγγέλλοντας την πολιτική των μονοπωλίων και των Βρυξελλών, φωτογραφιζόμενοι μπροστά από τα τρακτέρ τους…
8. Ο εθνικά κυρίαρχος και υπερήφανος Έλληνας έπινε ουίσκι, βότκα, τζιν, ρούμι, Bacardi, Μαρτίνι, μπίρες (Carslberg, Heineken, Amstel ενώ με τα άδεια μπουκάλια μπορούσε να κάνει… πάσης φύσεως ανακύκλωση) ενώ οι… καθυστερημένοι και λιγότερο… υπερήφανοι έπιναν κρασάκι, τσίπουρο και τσικουδιά από το αμπέλι
9. Ο εθνικά κυρίαρχος και υπερήφανος Έλληνας καπνίζει κατά 70% εισαγόμενα τσιγάρα, ήτοι Marlboro, Camel, Winston, Cooper, Silk Cut κλπ.
10. Ο εθνικά υπερήφανος Έλληνας ψωνίζει από τα Carrefour, LIDL και Βασιλόπουλο (ανήκει στον βελγικό όμιλο Delhaize). Ως προς την γκάμα των προϊόντων ψωνίζει από Αργεντινή, Βραζιλία, Τουρκία, Αίγυπτο κ.ο.κ.
11. Τα είδη σπιτιού αγοράζονται από τα ΙΚΕΑ και τα Leroy Merlin.
12. Τα ρούχα-παπούτσια κλπ. είναι Gucci, Prada, Valentino, Adidas, PUMA, Asics, NIKE, Reebok, X, και λόγω… φτώχειας τα κινέζικα από τους πάγκους της λαϊκής.
13. Τα είδη κομμωτηρίου και βαφής είναι γαλλικά, γερμανικά, αγγλικά, ενώ οι κολώνιες είναι Gucci, Prada, Play, Escada κλπ.
14. Τα ρολόγια είναι Vogue, Orient, SEIKO, αλλά και ROLEX για λίγους.
15. Με εθνική υπερηφάνεια ο Νεοέλληνας είναι λάτρης της ποπ, ροκ, ραπ, house, heavy metal μουσικής κ.ο.κ.
16. Τα πολεμικά αεροσκάφη είναι αμερικανικά και γαλλικά, τα τεθωρακισμένα γερμανικά, οι πύραυλοι και τα αντιαεροπορικά από τη Ρωσία. Ευτυχώς που τις μισές σφαίρες τις παράγουμε εδώ στην εθνικά υπερήφανη Ελλάδα…
17. Οι μηχανές σε εργοστάσια, επαγγελματικούς χώρους κλπ. είναι από γερμανικές, αμερικανικές, ιταλικές, γαλλικές, αμερικανικές και άλλες μάρκες.
18. Το Greek souvlaki είναι από αραβική πίτα, αιγυπτιακή πατάτα, κυπριακή ντομάτα, τουρκικό κρεμμύδι, ολλανδικό χοιρινό.

Λουκάς Γεωργιάδης

Μαρίνες και Τούρκοι επιχειρηματίες.

Σάλος έχει προκληθεί τώρα τελευταία με την ενδεχόμενη παραχώρηση μαρίνων σε Τούρκους κροίσους,για το κατά πόσο αυτό αποτελεί πράξη εσχάτης προδοσίας.

Μιλάνε επίσης για πρακτορική διείσδυση της Τουρκίας στα ελληνικά θέματα μέσω των Τούρκων επιχειρηματιών.
Αν εγώ ήμουν υπουργός ανάπτυξης ή υπουργός ναυτιλίας ,θα παραχωρούσα μεγάλες εκτάσεις από όλα τα ξερονήσια του Αιγαίου,από την Λήμνο μέχρι την Κάρπαθο,αποκλειστικά και μόνο σε Τούρκους επιχειρηματίες που θα επιθυμούσαν να κάνουν οικονομική διείσδυση στην χώρα μας.Ολα τα νησιά του Αιγαίου,πλην των κοσμοπολίτικων νησιών των Κυκλάδων,θα τα παραχωρούσα στους γείτονες να φτιάξουν μαρίνες,ξενοδοχεία και ότι αλλου είδους business επιθυμούν να κάνουν ,υπο δυο βασικές προυποθέσεις:

Α)Οι κατασκευαστικές εταιρίες που θα φτιάξουν τις εγκαταστάσεις να είναι ελληνικές και οι οικοδόμοι που θα εργάζονται να είναι Ελληνες και όχι τιποτα λαθρομετανάστες.

Β)Στις εγκαταστάσεις το προσωπικό να είναι ως επι το πλείστον Ελληνες ,πλην των managers που εύλογο είναι να είναι Τούρκοι.
Ακόμα και τζαμιά θα τους έχτιζα αν μου το ζητούσαν,σε όλα τα νησια του Αιγαίου,και θα έδινα και βίζα σε όλους τους Τούρκους που θα επιθυμούσαν να κάνουν διακοπές στα νησιά μας.Ξεκινάμε να εξηγησούμε τα παραπάνω πριν πάθουν εγκεφαλικό μερικοί  μερικοί.

Πολλοί  όταν ακούνε για παραχωρήσεις σπεύδουν να προεξοφλήσουν ότι επρόκειτο περι ξεπουλήματος.Τα νησιά δεν αποτελούν αντικείμενο πωλητηρίου συμβολαίου,είναι δημόσια αγαθά,δεν πωλούνται.Ομως ,μπορούν να παραχωρηθούν μέσω κάποιας ειδικής σύμβασης μεταξύ του δημοσίου και ιδιωτών,για την αξιοποίηση τους προς όφελος και των δυό συμβαλλόμενων. Στα πλαίσια αυτά το Δημόσιο έχει την ευχέρεια να προβεί, υπό τις προϋποθέσεις που θέτουν οι κείμενες διατάξεις της νομοθεσίας, στη σύναψη συμβάσεων  με ιδιώτες, φυσικά ή νομικά πρόσωπα, εγχώρια ή αλλοδαπά,με σκοπό την άμεση ή έμμεση εξυπηρέτηση συγκεκριμένων σκοπών δημοσίου συμφέροντος.

Το δημόσιο συμφέρον έγκειται στο ότι θα μειωθεί η ανεργία,εφόσον θέσαμε σαν βασική προυπόθεση ότι θα απασχοληθούν Ελληνες  πολίτες,και στην είσπραξη φόρων από την οικονομική δραστηριότητα  των τούρκικων επιχειρήσεων(ΦΠΑ,φόρος εισοδήματος,φόρος στα διανεμούμενα κέρδη,έσοδα από μισθωσεις ακινήτων κτλπ).

Πάμε να εξετάσουμε το ενδεχέμενο της πιθανής άσκησης μισελληνικής δράσης από πλευράς των Τούρκων επιχειρηματιών.Το κεφάλαιο δεν εχει εθνική σημαία.Το κεφάλαιο κινείται βάσει κινήτρων με γνώμονα αποκλειστικά το κέρδος. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι όλοι οι υποψήφιοι επιχειρηματίες είναι φιλικά προσκείμενοι στο κομμα του Ερντογάν-Νταβούτογλου και ότι δέχονται εκκλήσεις-πιέσεις από αυτούς  να ασκήσουν συμπεριφορές που θίγουν τα ελληνικά συμφέροντα.Τα κεφάλαια προς επένδυση δεν τα βάζει το τουρκικό δημόσιο,ουτε είναι του Ερντογάν ή του Νταβούτογλου,είναι των Τούρκων επιχειρηματιών,και κανείς επιχειρηματίας δεν επενδύει κεφάλαια για να εγγράψει χασούρες.Σε αυτό τον πλανήτη,και σε αυτό το παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε,ουδείς είναι <<χασοσκόπος>> και καμιά  εταιρία δεν είναι <<ζημιοσκοπική>>.Ο επιχειρηματίας λοιπόν που σέβεται τον εαυτό  του,θα πρέπει να κάνει μια ανάλυση κόστους-όφελους και να ζυγιάσει :από την μια την εικοσαετή σύμβαση που θα έχει με το ελληνικό δημόσιο και με την δυνατότητα να επεκτείνει τις business στην ελληνική επικράτεια επανεπενδύοντας τα κέρδη του ……και από την άλλη τις ενδεχόμενες  πολιτικάντικες πιέσεις ενδοτουρκικής κατανάλωσης των Νταβούτογλου-Ερντογάν .
Από την μια δηλαδή έχεις ένα εικοσαετές business plan και από την άλλη εχεις τα προσδοκόμενα οφέλη που σου τάζουν οι Ερντογάν-Νταβούτογλου,οι οποίοι θα παραμείνουν στην εξουσία ακόμα για δυό ή τέσσερα ή οκτώ το πολύ χρόνια.
Από την άλλη η ΕΥΠ θα παρακολουθεί τις κινήσεις του επιχειρηματία και αν αυτός ασκήσει οποιάδηποτε δράση που ζημιώνει τα εθνικά μας συμφέροντα θα υπάρχει πάντοτε το ενδεχόμενο το ελληνικό δημόσιο να λύσει την σύμβαση κρατικοποιώντας τον φορέα.

Τόσα χρόνια προσπαθούσαμε να φτιάξουμε τις σχέσεις των δυο λαών με μονομερείς άκαρπες προσπάθειες από δικής μας πλευράς,ενίοτε με κουμπαριές,με ζεμπεκιές,με χλιαρές πολιτιστικές κινήσεις και με απομείωση της δικής μας  ιστορίας  για λόγους καλής γειτονίας(συνωστισμός στην προκυμαία της Σμύρνης,Σκαι 1821 κτλπ),ενώ αυτοί ασκούσαν ανένδοτοι των αλυτρωτισμό τους.Επίσης τόσα χρόνια κάναμε τιτανοτεράστιες  αμυντικές δαπάνες επιβαρύνοντας τον προυπολογισμό, με μεγάλα περιθώρια διαφθοράς από πλευράς όλων των υπουργών εθνικής άμυνας(Τσοχατζόπουλε και Παπαντωνίου τα μεγαλεία σας!!)
Όλα τα παραπάνω προβλήματα θα τα επιλύσει το επιχειρείν.Με ένα σμπάρο δυό τριγόνια.Αντι λοιπόν να αγοράζουμε φρεγάτες,πολεμικά  αεροπλάνα και βόμβες από τους Γάλλους,Γερμανούς,Αμερικάνους και να ενισχύουμε το δικό τους ΑΕΠ,μπορούμε κάλλιστα να εξοικονομίσουμε αυτά τα χρήματα για την παιδεία,την υγεία ,τον πολιτισμό μας,χρησιμοποιώντας ως ‘’φρεγάτες’’ τους Τούρκους επιχειρηματίες να κρατάνε αυτοί  για εμας τις ‘’θερμοπύλες’’.Θα δείτε ότι αν γίνουν σώστα και πάντα προς αμοιβαίο όφελος τα παραπάνω,θα κοπούν μαχαίρι και οι παραβιάσεις στο Αιγαίο και τα πρακτοριλίκια πάνω στην Θράκη .Το κεφάλαιο απαιτεί  κοινωνική γαλήνη και όχι εχθροπραξίες, και οι ίδιοι οι επιχειρηματίες θα ασκήσουν τις κατάλληλες πιέσεις στους πολιτικάντηδες της απέναντι όχθης ώστε να κοπούν μαχαίρι οι εχθροπραξίες.Τότε θα δείτε τους Τούρκους πολιτικάντηδες να παίρνουν αυτοί την πρωτοβουλία για κουμπαριές,συμπόσια  και ζεμπεκιές.Ετσι,το επιχειρείν και το αμοιβαίο συμφέρον θα φέρει τους δυό λαούς πιο κοντά. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος άλλωστε για να γινει αυτό,δυστυχώς για τους φίλους τους μπολσεβίκους και τους ενθουσιώδεις εθνικομπολσεβίκους.
Αν οι επιχειρηματίες για τους δικούς τους πελάτες θελήσουν να τους παραχωρηθεί και κάποιος χώρος ώστε να χτίσουν και τζαμί,γιατί  εμείς θα πρέπει να τους το αρνηθούμε?Σοκάρει σαν πρώτη ιδέα.Κάποιοι θα μιλήσουν για εκτουρκισμό του Αιγαίου,για υποχώρηση της Ελληνορθοδοξίας  στο Ισλάμ και άλλες τέτοιες κουταμάρες.Εν έτει 2010 επι ΓΑΠ,σύσσωμες οι πολιτικές δυνάμεις και κυρίως οι δυνάμεις της αριστεράς(και της καθόδου) ,ηταν πρόθυμες να χτίσουν Τέμενος στην Αθήνα για τους ισλαμοφασίστες τριτοκοσμικούς Αφγανούς,Πακιστανούς λαθρομετανάστες που διώχνουν μέσω εμβασμάτων ρευστότητα από το οικονομικό μας σύστημα…… και δεν θα φτιάχναμε τζαμί  σε αυτούς που θα φέρουν κεφάλαιο απ`έξω?Τόσους χιλιάδες ναούς χριστιανικούς έχουμε,σε τι θα μας βλάψει αν σε κάποια νησιά  κάνουμε και μια δεκαριά μικρα τζαμιά για τους επιχειρηματίες και τους πελάτες τους?Υπ`οψιν,άλλο τέμενος και άλλο τζαμί,καμιά σχέση το ένα με το άλλο.Το Τέμενος είναι μνημείο και σημάδι ισχύος ,σημείο αναφοράς,του Ισλάμ.Το τζαμί είναι ενας απλός θρησκευτικός ναός όπως όλες οι εκκλησίες μας.
Το 2010 ζήσαμε το φιάσκο με τον τιτανοτεράστιο καραγκιόζη Σαρκοζί ,που ήρθε στο ελληνικό κοινοβούλιο να μας πει πόσο αγαπάει την Ελλάδα και ότι κατάγεται από την Θεσσαλονίκη(Je suis Salonikien)…και από πίσω μας πωλούσε πανάκριβα τις φρεγάτες και τα Μιράζ  του.Τα ίδια και με τους Γερμαναράδες με τα υποβρύχια που γέρνουν και με τα σκάνδαλα Ζίμενς.Πολύ πιο πολύ πιστεύω στην ελληνοτουρκική  φιλία,και πολύ πιο πολύ έχουμε να επενδύσουμε στις σχέσεις μας με τους Τούρκους  και να κερδίσουμε από αυτές  παρά με αυτά τα καθάρματα.Ανέκαθεν η δύση μας έκαιγε και ακόμα και σήμερα μας καίει με τα μνημόνια και τις μερκελικές πολιτικές λιτότητας.Στο διαίρει το δικό μας επικρατεί το βασίλευε του <<je suis salonikien>> και της παρέας του.

ΑΝΑΓΚΗ  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ

Ζούμε σε ένα απόλυτα παγκοσμιοποιημένο οικονομικό περιβάλλον.Η παγκοσμιοποίηση είναι η επέκταση του επιχειρείν πέρα των εθνικών συνόρων.Δηλαδή η απόλυτη ελευθερία μετακίνησης κεφαλαίων σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.Η παγκοσμιοποίηση τελείται με δυο τρόπους:Με το διεθνές εμπόριο(εισαγωγές-εξαγωγές) και με τις επενδύσεις σε μονάδες παραγωγής στο εξωτερικό.Οι επενδύσεις στο εξωτερικό  γίνονται κυρίως είτε με ειδικές συμβάσεις με το δημόσιο,είτε με την απόκτηση μετοχικών πακέτων,με συγχωνεύσεις εταιριών,με την σύσταση  joint ventures στο εξωτερικό .
Μας ενόχλησε η είδηση ότι το δημόσιο προτίθεται να συνάψει συμβάσεις  με Τούρκους κρίσους.Πριν πέντε ημέρες συνέβη το εξής: Η τουρκική εταιρία D-Marine που ανήκει στον τουρκικό όμιλο Dogus απέκτησε Το 51% του μετοχικού κεφαλαίου της ελληνικής εταιρείας MedMarinas του ομίλου Κυριακούλη,γεγονός που σημαίνει ότι πλέον περνούν στα χέρια του γνωστές μαρίνες στην Ελλάδα, όπως των Γουβιών στην Κέρκυρα, και της Λευκάδας.Ο εν λόγω  όμιλος διαθέτει μάλιστα ποσοστό και στη μαρίνα της Ζέας, ενώ έχει αποκτήσει και το 50% της μαρίνας του Φλοίσβου.Με αυτή την εξαγορα,η τουρκική εταιρεία αυξάνει το δυναμικό της από 5.143 σε 8.489 σκάφη σε μαρίνες στην Τουρκία, την Ελλάδα και την Κροατία.
Ποιά η διαφορά μεταξύ της οικονομικής διείσδυσης μέσω σύμβασης με το δημόσιο και αυτής μέσω απόκτησης του πακέτου μετοχών του 51%?Απάντηση:Καμία!
Αλλωστε ο Ερντογάν με κάτι τέτοιες κινήσεις έβγαλε την Τουρκία από την κρίση.Πριν δέκα χρόνια ήταν και αυτοί στα μνημόνια και στο ΔΝΤ,και με κατι τέτοιες έξυπνες κινήσεις κατάφερε να προσελκύσει όλο το διεθνές  κεφάλαιο στην Τουρκία ,η οικονομία έτρεχε και τρέχει με παλαβούς ρυθμούς ανάπτυξης(με 8% το 2008-2009 και σήμερα με 3% ,ενώ εμεις έχουμε αρνητική  ανάπτυξη -7%),απέκτησαν τεχνογνωσία(know-how) και πλέον παράγουν τα πάντα,εκσυγχρόνισαν το τουριστικό τους προιόν εν συγκρίσει με εμάς που χάσαμε πολύτιμο έδαφος σε αυτόν τον τομέα  κτλπ.
Εμείς εδώ στο Ελλαδιστάν ακόμα σκεφτόμαστε με βάση το κομμουνιστικό μανιφέστο του Μάρξ&Ενγκελς της εποχής της ατμομηχανής,ονειρευόμαστε ολημερής μπολσεβίκικες  επαναστάσεις και απαντάμε με <<προστατευτισμό>> στην παγκοσμιοποίηση των υπερσύγχρονων  <<ιμπεριαλιστικών>> κρατών για να μην δυσανασχετήσει η σταλινική Αλέκα και ο τροτσκιστής Τσίπρας  με τους κουκουλοφόρους του.

Μάλλον,όσοι σπεύδουν να παρεξηγήσουν ή να παρερμηνεύσουν τους παραπάνω συλλογισμούς, λησμονούν τι είναι ανάπτυξη και πως αυτή μετριέται.Την μετράμε με το ΑΕΠ(ακαθάριστο εγχώριο προιόν),το οποίο είναι: το σύνολο των αγαθών και υπηρεσιών, νέας παραγωγής, σε ευρώ ,που παράγεται εντός των γεωγραφικών συνόρων ενός κράτους,
εντός ενός συγκεκριμένου έτους,με παραγωγικούς συντελεστές(τεχνολογία,εργασία,κεφάλαιο)…ΑΠ`ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΟΙ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ!
Αρα,εφόσον εξ αρχής θέσαμε ως βασική προυπόθεση ότι οι εργαζόμενοι θα είναι Ελληνες και όχι λαθρομετανάστες,και ότι στην δύση δεν θα ανεχτούμε ειδικές οικονομικές ζώνες(ΕΟΖ) ,πλήν κάποιων ελαστικοποιήσεων στα θέματα εργασίας για λόγους παραγωγής κινήτρων,τότε………..το προς επένδυση κεφάλαιο δεν μας ενδιαφέρει από πού προέρχεται.
Δεδομένο ότι έχουμε 26% ανεργία,και μέσα σε τρία έτη καταστράφηκαν 350.000 θέσεις εργασίας ,όσες δηλαδή δημιουργήθηκαν από το 1995-2009,δεν έχουμε την πολυτέλεια να πούμε δεν μας αρέσει το κεφάλαιο άπαξ και αυτό προέρχεται από την Τουρκία ή από αλλού,με μοναδικό σκοπό και τεκμηρίωση  να πλέξουμε το εγκώμιο του κάθε Μιχαλολιάκου και της κάθε <<αντι-ιμπεριαλιστικής>> Αλέκας.

Πώς θα έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη?Με την αύξηση των δημοσίων και ιδιωτικών επενδύσεων.Δημόσιες επενδύσεις δεν μπορούν να γίνουν μιας και είναι ελλειμματογενείς και δεν υπάρχουν και χρήματα για να γίνουν(δυστυχώς πτωχεύσαμε σύντροφοι),πλήν των όποιων κονδυλίων ΕΣΠΑ κτλπ,τα οποία είναι ψίχουλα.Αρα,το παν επικεντρώνεται στις ιδιωτικές επενδύσεις .Γιατί αυτές να μην γίνουν εξ ολοκλήρου από το εγχώριο κεφάλαιο ώστε να μην έχουμε εκροές συναλλάγματος από την καταβολή μερισμάτων ή  royalties?Δυό είναι οι λόγοι:
 

Α)Επειδή το κράτος μας είναι ‘’not business friendly’’(σοβιετικός καπιταλισμός),οι μόνοι επιτυχημένοι επιχειρηματίες είναι οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες,τους οποίους τώρα έχουμε στο στόχαστρο με τις λίστες Λαγκάρντ και Λίχτενσταιν.Οπότε,δεν πρόκειται να ανοίξουν τα σεντούκια και να γίνουν βoρά στα αντικαπιταλιστικά κόμματα.

Β)Τα όποια νόμιμα και δηλωθέντα εισοδήματα έχουν,δεν φτάνουν για την επίτευξη του θεμιτού αποτελέσματος που είναι η καταπολέμηση της τεράστιας ανεργίας.
Αρα  η λύση βρίσκεται στην προσέλκυση των ξένων επενδύσεων.Ποιοί είναι οι υποψήφιοι ξένοι επενδυτές?Είναι όλες εκείνες οι πολυεθνικές εταιρίες,οι οποίες με την πολυετή οικονομική διείσδυση τους στις αγορές όλου του κόσμου(geographical diversification) απέκτησαν την απαραίτητη τεχνογνωσία και ικανότητες και συσσώρευσαν την απαραίτητη υπεραξία ,την οποία προτίθενται να επενδύσουν στην χώρα μας …ΑΠΑΞ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΚΙΝΗΤΡΑ.
Το ανταγωνιστικό περιβάλλον δεν έγκειται μόνο στην μείωση του εργατικού κόστους.Εγκειται σε όλες τις διαρθρωτικές αλλαγές του μνημονίου που είναι όλες στην σωστή κατεύθυνση,στις φορολογικές ελαφρύνσεις και στις διευκολύνσεις έναρξης επιχειρηματικής δραστηριότητας.Γιατί μας πειράζει άραγε αν ο επενδυτής είναι μια τουρκική πολυεθνική,όπως είναι ο όμιλος Dogus,εφόσον αυτός ταυτοχρόνως δραστηριοποιείται και σε άλλα δέκα κράτη?Οι Τούρκοι έπρεπε να εμποδίσουν την εξαγορά της Finansbank από την εθνική τράπεζα για ιστορικούς και εθνικιστικούς λόγους?

ΚΡΑΤΗ  LEADERS ΚΑΙ   FOLLOWERS

Εν Κατακλείδι,τα κράτη χωρίζονται σε δυό ομάδες :σε κράτη Leaders και σε κράτη  followers-satelites.Τα κράτη Leaders κινούν τα νήματα και αποφασίζουν τους όρους του παιχνιδιού.Τα κράτη followers κινούνται γύρω από τα πρώτα και κάνουν μπίζνες με αυτά ακολουθώντας τους κανόνες τους για να γευτούν και αυτά λίγη από την ευημερία τους,αυτές είναι οι λεγομενες  αναδυόμενες οικονομίες.Υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία που δεν επιτυγχάνει αυτή την σύγκλιση στα μοντέλα των leaders  και  είναι τα τριτοκοσμικά κράτη(Σουδάν,Μπαγκλαντές,Πακιστάν κτλπ…οι σύντροφοι της Αλέκας δηλαδή).Κάποτε οι οικονομίες ηταν κλειστές,τώρα είναι απόλυτα παγκοσμιοποιημένες και τα κράτη leaders δεν επιθυμούν φραγμούς  στο κεφάλαιο ,το οποίο μπορεί να μετακινείται και με υπεράκτιες εταιρίες και όπως γουστάρει.Εμεις επιτέλους πρέπει να αποφασίσουμε αν θα είμαστε followers,με στρατηγικό όραμα οι δικές μας πολυεθνικές να αξιοποιήσουν τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα και να  γίνουν leaders και να αλωνίζουν στην υδρόγειο,αν θα καλωσορίσουμε το κεφάλαιο απ`όπου και αν προέρχεται χωρίς εθνικιστικές κορώνες και φράγμους,………..ή αν θα γίνουμε ………..Β.Κορέα του Κιμ Γιόνγκ Ούν όπως επιθυμεί η Αλέκα.

Υ.Γ.:Αυτό το κείμενο τους περισσότερους από εσάς θα τους σοκάρει και θα τους βρεί αρνητικούς σε τέτοιες ‘’νεοφιλελεύθερες’’  σκέψεις.Κάποιοι θα πουν μα καλά τι γράφει ο προδότης,είναι πράκτορας των Τούρκων?Ισως η κοινωνία μας,ελέω πολυετούς άκρατου μπολσεβικισμού, δεν έχει ωριμάσει αρκούντως για να κατανοήσει το εύρος τέτοιων οικονομικών πολιτικών.Σε άλλα κράτη,όπου δεν επικρατεί η ηγεμονία της αριστεράς ,τέτοια ζητήματα εχουν λυθεί εδώ και δεκαετίες.Τα σύγχρονα κράτη έχουν μπεί στον στίβο του business friendly,εμεις ακόμα δεν έχουμε βάλει ούτε τα παπούτσια.

Michalis Delta

Η ΔΕΞΙΑ ΕΠΑΝΕΡΧΕΤΑΙ

Τους τελευταίους μήνες ένα ολόκληρο αριστεροκρατούμενο και δεξιοφοβικό σύστημα, το καθεστώς της Μεταπολίτευσης, φαίνεται να ανατρέπεται εκ των βάθρων του. Καθημερινά όλο και περισσότερα γεγονότα επιβεβαιώνουν ότι η κατάσταση αλλάζει. Θέματα που ήταν ταμπού για δεκαετίες ανοίγουν και πάλι, καταστάσεις που φαινόταν αδύνατο να αλλάξουν καθημερινά μεταβάλλονται. Τόσο οι πολίτες όσο και οι εκπρόσωποί τους δε φοβούνται πλέον να μιλήσουν για αυτά, να διεκδικήσουν τα αυτονόητα που για χρόνια τους αρνούνταν. Θέματα και πρακτικές που παλαιότερα θεωρούνταν ακραίες έως περιθωριακές εμφανίζονται και πάλι και παίρνουν θέση στην καθημερινή ατζέντα. Και το κυριότερο: Για πρώτη φορά οι δυνάμεις που επιθυμούσαν και προκάλεσαν αυτή την αλλαγή φαίνονται ισχυρότερες από αυτές που είχαν επιβάλει την προηγούμενη κατάσταση και επιθυμούν να μείνουν γαντζωμένες σε αυτή.

Από το 1974 και μετά, όταν συντελέστηκε η περίφημη Μεταπολίτευση, εγκαινιάστηκε για την Ελλάδα μια αμφιλεγόμενη περίοδος. Δυστυχώς η αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα που τη γέννησε συνέπεσε, λόγω διαφόρων λαθών και ιστορικών συγκυριών, με τη σταδιακή εγκαθίδρυση αυτού που σήμερα αποκαλούμε ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς. Παρόλο που η Μεταπολίτευση έφερε τη σφραγίδα ενός μεγάλου πολιτικού άνδρα, του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος μάλιστα στο παρελθόν με τις πράξεις του είχε τοποθετηθεί ξεκάθαρα στη δεξιά πλευρά του πολιτικού φάσματος, η επέλευσή της συνέπεσε με την εμφάνιση της αριστερής ιδεολογικής ηγεμονίας. Οι λόγοι πολλοί. Η ηγεμονία αυτή μπορεί να υποστηριχτεί ότι είχε τις ρίζες της στο μακρινό παρελθόν, στα χρόνια του Εμφυλίου, όταν, παρά τη νίκη του Εθνικού Στρατού που έσωσε τη χώρα από τον Κομμουνισμό και το σιδηρούν παραπέτασμα, η Ελλάδα διέψευσε έναν ιστορικό κανόνα: Ότι η ιστορία γράφεται πάντα από τους νικητές. Στην περίπτωση του Εμφυλίου η ιστορία γράφτηκε από τους ηττημένους, και αυτή η απρόβλεπτη εξέλιξη θα είχε συνέπειες στο μέλλον. Εκτός αυτού, τον Εμφύλιο πόλεμο ακολούθησε, μέχρι τη Μεταπολίτευση, μια περίοδος που η Αριστερά παρέμεινε ουσιαστικά απαγορευμένη. Παρόλο που υπήρξαν αριστερά κόμματα [πχ ΕΔΑ], και η απήχησή τους στον κόσμο δεν ήταν μικρή, λόγω του παρελθόντος τους πάντα βρίσκονταν σε έναν ιδιότυπο πόλεμο με το ελληνικό κράτος, που ενθυμούμενο τις καταστροφές που προκλήθηκαν από τον Εμφύλιο έκανε ό, τι μπορούσε για να αποτρέψει την επανάληψη των τραγικών του γεγονότων, και τους συμπεριφερόταν πάντα με εχθρότητα [όπως και μεγάλο μέρος του λαού άλλωστε]. Άλλωστε η πολιτική του κράτους απέναντί στην Αριστερά βρήκε και επίσημη έκφραση με την απαγόρευση λειτουργίας του κόμματος που προκάλεσε τον Εμφύλιο, του ΚΚΕ. Παρατηρούμε εν ολίγοις ότι το ελληνικό κράτος επέλεξε, τόσο επίσημα  να αντιμετωπίσει επιφυλακτικά έως εχθρικά την Αριστερά, και αυτή η στάση υπήρξε ακόμα πιο έντονη τα χρόνια της δικτατορίας. Ως αποτέλεσμα, η κατάρρευση του δικτατορικού καθεστώτος, που μάλιστα λόγω ιστορικής πλάνης αποδόθηκε στην Αριστερά, συνέπεσε με την αποκατάστασή της τόσο στα μάτια του κόσμου όσο και στην επίσημη πολιτική πρακτική, δηλαδή στην επαναφορά του ΚΚΕ στη νομιμότητα. Η Αριστερά λόγω της συμβολής της στην πτώση της δικτατορίας, που παρά την αρχική λαική της απήχηση είχε αφήσει αρνητικές μνήμες στο μεγαλύτερο μέρος του λαού, αλλά και της επίσημης επαναφοράς της στη νομιμότητα, αποκαταστάθηκε και εξαπλώθηκε στη λαική συνείδηση, ενώ εν πολλοίς θεωρήθηκε και αδικημένη. Εκτός αυτού, μεγάλο μέρος του κόσμου ξέχασε πολύ εύκολα τις καταστροφές που προκλήθηκαν στον Εμφύλιο και τη μέχρι τότε συμβολή της Αριστεράς στην ελληνική ιστορία. Ήταν ένα λάθος που δε μπορούσε πλέον να αποκατασταθεί.

Μερίδιο ευθύνης για την ηγεμονία της Αριστεράς κατέχουν, έστω και χωρίς να το επεδίωξαν, οι άνθρωποι της δικτατορίας. Η δικτατορία ήταν ένα καθαρά δεξιό καθεστώς, που όμως παρά την αρχική αποδοχή του για διάφορους λόγους κατέρρευσε στη συνείδηση του λαού, και μαζί παρέσυρε τις πολιτικές που εφήρμοζε, τις αξίες που εξέφραζε, τα ιδεώδη που επέβαλλε. Εν ολίγοις, δεν ήταν μόνο η συμμετοχή, αληθινή ή μη, της Αριστεράς στην κατάρρευσή του, ήταν και η ταυτόχρονη υποτίμηση της Δεξιάς που προκλήθηκε εξαιτίας της πτώσης του. Σε μεγάλο μέρος του κόσμου οτιδήποτε θύμιζε τη δικτατορία απαξιώθηκε πλήρως, κάτι που σήμαινε ότι η Δεξιά θα έμενε αποκλεισμένη από αυτό. Και ως αποτέλεσμα αυτού ήταν αναπόφευκτο ότι η Δεξιά, έστω και μελλοντικά, θα αναγκαζόταν να αλλάξει χαρακτήρα.

Πράγματι, έτσι ακριβώς έγινε. Δεν ήταν όμως μόνο οι ιστορικές συγκυρίες που δημιούργησαν τον τρίτο και βασικότερο λόγο της ιδεολογικής ηγεμονίας της Αριστεράς, δηλαδή την μετάλλαξη της ίδιας της Δεξιάς. Ήταν και οι επιλογές των ανθρώπων που κλήθηκαν τότε να την οδηγήσουν, και κυρίως του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ο Σερραίος πολιτικός σε δύσκολες συνθήκες, τόσο πολιτικο-ιδεολογικές [η ισχυρή λαική εντολή που πήρε στις εκλογές του 1974 περισσότερο ήταν εντολή αποκατάστασης της Δημοκρατίας παρά εφαρμογής δεξιών πολιτικών] όσο και πραγματικές επέλεξε να μην ακολουθήσει το δεξιό δρόμο. Η αρχή έγινε από τον τομέα της οικονομίας, με τη λεγόμενη περίοδο της σοσιαλμανίας, όταν ο άλλοτε δεξιός [δηλαδή φιλελεύθερος-συντηρητικός] Καραμανλής και το κόμμα της ΝΔ επέλεξαν να εφαρμόσουν αριστερές οικονομικές πολιτικές, με βασικότερο παράδειγμα την κρατικοποίηση της μέχρι τότε ιδιωτικής οικονομίας. Ήταν μόνο η αρχή μιας γενικότερης στροφής της ελληνικής Δεξιάς. Καθώς τα χρόνια περνούσαν η μετάλλαξη επεκτεινόταν όλο και περισσότερο. Η ΝΔ, το κόμμα-κληρονόμος της νικηφόρου πλευράς του Εμφυλίου, έχανε το δεξιό της χαρακτήρα, και αυτό αποτυπωνόταν και στον εκλογικό χάρτη. Η άνοδος του Ανδρέα Παπανδρέου το 1981 ήταν το γεγονός ορόσημο που οριστικοποίησε την ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς στην Ελλάδα. Συνέχισε τις αριστερές πολιτικές, τις οποίες μάλιστα επέκτεινε σε περισσότερους τομείς, ενώ η ΝΔ έχοντας χάσει την ταυτότητά της αδυνατούσε να τον αντιμετωπίσει. Όσο περνούσαν τα χρόνια η Δεξιά στην Ελλάδα έχανε το χαρακτήρα της σε περισσότερους τομείς, και η Αριστερά ισχυροποιούνταν, αν όχι πολιτικά, σίγουρα ιδεολογικά.

Ακόμα και η επαναφορά της Δεξιάς στη διακυβέρνηση το 1990 δε μπόρεσε να αποτρέψει το δρόμο που είχε πάρει από καιρό η ελληνική κοινωνία, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που έγιναν, κυρίως στο οικονομικό πεδίο, από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Η αριστερή ιδεολογία είχε πλέον ριζώσει στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου. Η απόπειρα δεξιάς διακυβέρνησης διήρκεσε μόλις τρία χρόνια, προτού η χώρα επανέλθει και πάλι στην Αριστερά. Και η Δεξιά έχανε όλο και περισσότερο το χαρακτήρα της. Ήταν αναπόφευκτο η μετάλλαξη να ολοκληρωνόταν. Και, τι ειρωνεία της τύχης, τη μετάλλαξη που ξεκίνησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα την ολοκλήρωνε ο ανιψιός του. Ο Κώστας Καραμανλής ήταν ο πολιτικός που επέλεξε, σε συνθήκες δεδομένες και αναλλοίωτες, να αλλάξει και επισήμως το χαρακτήρα της Δεξιάς [και πιο συγκεκριμένα του βασικότερου κόμματός της, της ΝΔ], με την πολιτική του μεσαίου χώρου και της εγκατάστασης στο Κέντρο. Επικύρωσε έτσι μια αλλαγή που είχε ξεκινήσει εδώ και χρόνια. Απόδειξη: Η πολιτική αυτή, παρά το φονικό χαρακτήρα που είχε για τη Δεξιά, τον βοήθησε να την επαναφέρει, έστω και αλλοιωμένη, στην εξουσία, και μάλιστα με μια ισχυρή εντολή αλλαγής. Όλως παραδόξως, μετά από χρόνια αριστερής κυριαρχίας ο ηγέτης της Δεξιάς είχε την ευκαιρία να κερδίσει πολύ από το χαμένο έδαφος για την παράταξή του. Δυστυχώς είχε κάνει την επιλογή του. Η απόφαση να μεταλλάξει τη Δεξιά σε Κέντρο δεν άλλαζε, και η εμμονή του σε αυτή σε εποχές που ο λαός ζητούσε δεξιά διακυβέρνηση οδήγησε τόσο τον ίδιο όσο και τη Δεξιά του σε αποτυχία. Το 2009 η κεντροποιημένη Δεξιά του Κώστα Καραμανλή έδωσε για άλλη μια φορά τη θέση της στο ΠΑΣΟΚ. Και πάλι ειρωνεία, ηγέτης του ΠΑΣΟΚ ο υιός του ανθρώπου που πρώτος έβαλε την Αριστερά στη διακυβέρνηση, ο Γιώργος Ανδρέως Παπανδρέου. Επί των ημερών του ουσιαστικά ολοκληρώθηκε ο καταστροφικός κύκλος που ξεκίνησε το 1974 με τη Μεταπολίτευση, και ολοκληρώθηκε με τη χώρα στο έσχατο σημείο. Οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά η Ελλάδα ήταν σε κρίσιμη κατάσταση. Ο κύκλος της Μεταπολίτευσης έκλεισε, και το αποτέλεσμά της ήταν ολοφάνερο: Απέτυχε. Ακόμα και τα δύο ύψιστα κατά πολλούς επιτεύγματά της, η εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας και η ένταξη της χώρας στην ΕΕ, τέθηκαν σε πολύ σοβαρό κίνδυνο, και μόνο ένα νέο σύστημα μπορούσε να αποκαταστήσει την εικόνα της χώρας.

Ως αποτέλεσμα αυτής της κατάρρευσης ήρθε η ανατροπή που προανέφερα. Μετά από δεκαετίες φοβικών συνδρόμων, αδυναμίας και απροθυμίας η Δεξιά φαίνεται να έχει αποφασίσει πως «Ως εδώ ήταν». Η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς κλονίζεται όλο και περισσότερο, ενώ πολύ σημαντικό είναι πως όλο και ευρύτερα αναγνωρίζεται ότι σε αυτήν ανήκει το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης για την κατάσταση που περιήλθε η χώρα. Ως αποτέλεσμα, θέματα για τα οποία παλιά έστω η αναφορά θεωρούνταν ακραία κίνηση που επέφερε κατηγορίες και χαρακτηρισμούς σήμερα όχι μόνο έχουν έρθει στο προσκήνιο, αλλά αντιμετωπίζονται. Με τη Δεξιά να έχει επιστρέψει στη διακυβέρνηση, και με φανερή διάθεση να ξαναβρεί τον εαυτό της, που χρειάστηκε δεκαετίες για να τον απολέσει εντελώς, η κατάσταση αλλάζει καθημερινά, και φαίνεται η διάθεση να αποκατασταθούν όσο το δυνατόν γρηγορότερα τα λάθη της Μεταπολίτευσης και να δημιουργηθεί η Νέα Ελλάδα. Ξεκινώντας από όσα βλέπουμε γύρω μας τι τελευταίες ημέρες, το δεξιό δόγμα «Νόμος και Τάξη» φαίνεται να επιστρέφει στις πόλεις. Περιοχές όπου το κράτος ουσιαστικά δεν υπήρχε και η ανομία επικρατούσε επανέρχονται στην τάξη η μία μετά την άλλη. Η Βίλα Αμαλία, η Βίλα Σκαραμαγκά, η δημοτική αγορά της Κυψέλης και πολλά άλλα μέρη όπου μέχρι πρόσφατα στους κατοίκους ήταν αδύνατη ακόμα και η πρόσβαση [πόσο μάλλον η εφαρμογή των νόμων] σταδιακά επανέρχονται, με την επέμβαση των κρατικών οργάνων, στο πεδίο της νομιμότητας, και η τάξη επιστρέφει προς ανακούφιση των πολιτών. Χώροι που από κοσμήματα για τις πόλεις είχαν μετατραπεί σε γιάφκες αναρχικών και αντιεξουσιαστών αρχίζουν να αποτελούν είδος προς εξαφάνιση. Ακόμα και σε μέρη που θεωρούνταν παραδοσιακά τα ισχυρότερα προπύργια της Αριστεράς, και κυρίως τα πανεπιστήμια όπου καλυπτόμενη πίσω από το πανεπιστημιακό άσυλο επί χρόνια δρούσε ανεξέλεγκτα και συνήθως όχι σύμφωνα με τα πλαίσια του νόμου, ο νόμος πλέον έχει αρχίσει να εφαρμόζεται. Η επέμβαση της αστυνομίας στην ΑΣΟΕΕ, που επί χρόνια κάλυπτε το παρεμπόριο, είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, ενώ αν κάτι ανάλογο συνέβαινε σε άλλες εποχές θα ήταν τουλάχιστον αιτία επανάστασης!

Ο τομέας της ασφάλειας ανέκαθεν αποτελούσε ένα από τα βασικά ατού της Δεξιάς ανά τον κόσμο, και η ελληνική Δεξιά δυστυχώς το είχε απολέσει ήδη από την προηγούμενη διακυβέρνησή της, ιδιαίτερα μετά τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008. Το γεγονός ότι η κατάσταση στον τομέα αυτό υφίσταται δραστικές αλλαγές είναι σίγουρα ενδεικτικό της γενικότερης αλλαγής που βιώνει η χώρα. Χαρακτηριστικό της αλλαγής αυτής είναι ότι οι βάσεις για την επέμβαση στα πανεπιστήμια επιβλήθηκαν από τη Δεξιά ήδη πριν έρθει στη διακυβέρνηση, με την κατάργηση του ασύλου.

Ένας τομέας που συνδέεται άμεσα με την ασφάλεια, αλλά λόγω διαστάσεων αναγκαστικά κατατάσσεται ως ξεχωριστός, είναι η λαθρομετανάστευση, και αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα της δεξιάς στροφής. Λόγω της επικράτησης αριστερών-διεθνιστικών ιδεολογιών στην ελληνική πολιτική σκηνή, ελέω της ιδεολογικής ηγεμονίας της Αριστεράς, όποιος άγγιζε στο παρελθόν το συγκεκριμένο ζήτημα θεωρούνταν αυτομάτως ακραίος και επικίνδυνος. Η Δεξιά αρνούνταν να το δεχτεί ως πρόβλημα και να το αντιμετωπίσει, με αποτέλεσμα να φτάσει σε τρομακτικά επίπεδα. Εν πολλοίς από το ζήτημα αυτό έγινε η αρχή για την αναγέννηση της Δεξιάς. Σήμερα όχι μόνο το έχει αποδεχτεί, αλλά μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα έχει πετύχει πολλά για την αντιμετώπισή του. Η επιχείρηση Ξένιος Ζεύς, που επανέφερε σε μεγάλο μέρος των ελληνικών πόλεων τη νομιμότητα, η απίστευτη μείωση των εισροών λαθρομεταναστών κατά 90%, η μεγάλη αύξηση των απελάσεων και η ανάληψη άλλων πολιτικών πρωτοβουλιών για τη διεθνή αντιμετώπιση του προβλήματος δείχνουν πως όχι μόνο η βούληση για λύση είναι αληθινή, αλλά έχουν επιτευχθεί και εξαιρετικά αποτελέσματα. Η Δεξιά επανήλθε δριμεία σε αυτό το θέμα, έστω και πολύ πιο αργά απ’ όταν έπρεπε. Πραγματικό σημείο πλήρους ανατροπής της μέχρι σήμερα στάσης για τη λαθρομετανάστευση θα είναι, όταν ολοκληρωθεί, η αλλαγή του νόμου Ραγκούση για την παροχή ιθαγένειας σε αλλοδαπούς, προς το αυστηρότερο και σύμφωνα με τα ευρωπαικά πρότυπα.

Μια ακόμα αλλαγή που διαφαίνεται και συμβάλλει στη γενικότερη δεξιά στροφή εντοπίζεται στην εξωτερική πολιτική και τα εθνικά θέματα. Τελευταίο καιρό έχει διακινηθεί πολύ το θέμα της ΑΟΖ, και κοινή αντίληψη είναι πως αναμένεται ανακήρυξη εντός των επομένων μηνών. Σε περίπτωση που ισχύει, και υπάρχουν δείγματα για αυτό πχ η κατάθεση συντεταγμένων υφαλοκρηπίδας στον ΟΗΕ], πρόκειται για σαφή αλλαγή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής από την αριστερή κατεύθυνση της συνεννόησης και της επιδίωξης κοινής λύσης στη δεξιά διεκδίκηση των συμφερόντων της χώρας με κάθε τρόπο. Εκτός της ΑΟΖ, διαφαίνεται η έναρξη μιας νέας πολιτικής στα θέματα της δυτικής Θράκης, των Σκοπίων και της Αλβανίας. Για τη δυτική Θράκη γίνεται για πρώτη φορά προσπάθεια περιορισμού της επιρροής της Τουρκίας στην περιοχή και προστασίας της ελληνικής μουσουλμανικής μειονότητας, ενώ για τα Σκόπια διαφαίνεται μια αλλαγή της ελληνικής πολιτικής από την αποδοχή της σύνθετης ονομασίας με χρήση του όρου Μακεδονία ως γεωγραφικού προσδιορισμού σε εξέταση άλλων ονομασιών. Με την Αλβανία οι εξελίξεις δεν είναι το ίδιο θετικές, καθώς στο μεγαλοιδεατικό παραλήρημα Αλβανών πολιτικών μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει ανάλογης έντασης απάντηση της ελληνικής πλευράς, πρέπει όμως να αναγνωριστεί ότι με τους κατάλληλους χειρισμούς επιτεύχθηκε η αντιμετώπιση-καταδίκη του αλβανικού μεγαλοιδεατισμού από τα διεθνή όργανα.

Ακόμα και στον πολύπαθο τομέα της οικονομίας, όπου από το 1974 μέχρι και σήμερα η ακολουθούμενη πολιτική ήταν στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της αριστερή [κρατικοποιημένες επιχειρήσεις, περιορισμένη αγορά, ποινικοποίηση της επιχειρηματικότητας, μεγάλο δημόσιο κτλ], και δυστυχώς συνεχίζει να είναι. Η οικονομία ήταν ο πρώτος τομέας όπου επικράτησε ιδεολογικά η Αριστερά, και πιθανόν να είναι ο τελευταίος που θα απαλλαγεί από αυτή. Ωστόσο, φαίνονται τα πρώτα σημάδια ότι ακόμα και σε μια δύσκολη περίοδο που ελάχιστη ευελιξία επιτρέπει μια αλλαγή είναι απόλυτα δυνατή. Γίνεται για πρώτη φορά μια προσπάθεια μείωσης-εκκαθάρισης του μεγάλου δημοσίου, έστω και με διστακτικότητα και μικρά βήματα, ενώ για πρώτη φορά φαίνεται πραγματικά να υπάρχει βούληση για την πραγματοποίηση δραστικών ιδιωτικοποιήσεων. Χωρίς δυστυχώς μέχρι στιγμής να έχουν φανεί σημαντικά αποτελέσματα. Ίσως να θεωρείται υπεραισιόδοξο, όμως έστω και αυτά τα δειλά βήματα όταν συνδυάζονται με πολύ ευρύτερες αλλαγές έχουν τη σημασία τους.

Τέλος, όλες οι παραπάνω αλλαγές αποκτούν επιπλέον σημασία αν ληφθεί υπόψη το εξής δεδομένο: Η κυβέρνηση που τις πραγματοποιεί δεν είναι καθαρή κυβέρνηση της Δεξιάς. Η τρικομματική κυβέρνηση ίσως να έχει ως πυρήνα το μεγάλο [αν και αμαρτωλό] κόμμα της ελληνικής Δεξιάς, τη ΝΔ, όμως για την ύπαρξή της εξαρτάται από δύο κόμματα του χώρου του Κέντρου και της Αριστεράς, του χώρου δηλαδή που κυβέρνηση την Ελλάδα στο μεγαλύτερο μέρος της Μεταπολίτευσης και οδήγησε στη σημερινή κατάσταση. Αν η παραπάνω δεξιά στροφή πραγματοποιείτο από μια καθαρή δεξιά κυβέρνηση έχοντας απέναντι όλους τους ιδεολογικούς αντιπάλους θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η στροφή δεν αφορά τη χώρα, απλά την κυβερνητική πολιτική. Όμως η δεξιά στροφή γίνεται με την ανοχή ή και την υποστήριξη δύο  μη δεξιών κομμάτων, και αυτό δείχνει ξεκάθαρα πως έχει γίνει αποδεκτό από ευρύτερο φάσμα του πολιτικού κόσμου της χώρας [ευρύτερο της Δεξιάς] ότι η δεξιά στροφή είναι αναγκαία και η αριστερή ηγεμονία απέτυχε. Η ιδεολογία που κυριάρχησε στη Μεταπολίτευση και συνέβαλε τα μέγιστα στη σημερινή κατάσταση αποδέχεται τον καταστροφικό της ρόλο και την ανάγκη αλλαγής. Δεν πρόκειται για προσωρινή εφαρμογή συγκεκριμένης πολιτικής από συγκεκριμένο ιδεολογικό-πολιτικό φορέα, πρόκειται για αλλαγή που πηγάζει από τη θέληση του λαού και του πολιτικού κόσμου. Είναι το βασικότερο σημάδι της κατάρρευσης της αριστερής ιδεολογικής ηγεμονίας.

Η κατάσταση αλλάζει, το σύστημα καταρρέει εκ των βάθρων του. Ο νόμος εφαρμόζεται, η στάση των πολιτών και του πολιτικού κόσμου μεταβάλλεται, απαγορευμένα θέματα ανοίγουν και άλλοτε αδιανόητες πρακτικές γίνονται καθημερινό φαινόμενο. Καθημερινά η Δεξιά ενισχύεται και επανέρχεται στους τομείς που έπρεπε να είναι ανέκαθεν δικοί της. Δίνεται παντού η αίσθηση ότι η χώρα και πάλι κυβερνάται, και κυβερνάται σωστά.

Είναι μια αλλαγή που κάθε Δεξιός πρέπει να διαφυλάξει και να ενισχύσει, γιατί είμαστε ακόμα μόνο στην αρχή. Όσα και να έγιναν τους τελευταίους μήνες είναι πολύ περισσότερα αυτά που πρέπει να γίνουν στους επόμενους. Ίσως η αρχή να είναι το ήμισυ του παντός, αν όμως δεν ακολουθήσει η μέση και το τέλος η αποστολή δεν ολοκληρώνεται. Και η αποστολή της Δεξιάς ανέκαθεν ήταν να οδηγεί αυτό τον τόπο στην πρόοδο και την ευημερία. Σήμερα ο προορισμός της είναι να απαλλάξει τον τόπο από τα φθαρμένα υπολείμματα της Μεταπολίτευσης, να αφήσει πίσω τα κακώς κείμενα αυτής της αμφιλεγόμενης περιόδου και να εγκαθιδρύσει στη χώρα τη Νέα Μεταπολίτευση. Η Ελλάδα που δημιουργήθηκε τα τελευταία 40 χρόνια δεν αρέσει σε κανένα, και στη Δεξιά έγκειται η αρμοδιότητα να την αλλάξει, να ανατρέψει την κατάσταση, να δημιουργήσει τη Νέα Ελλάδα. 

ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ

ΔΙΛΗΜΜΑ: ΕΥΡΩ Ή ΔΡΑΧΜΗ!

Για να μπορέσει ένα οικονομικό σύστημα να περάσει από το ένα νόμισμα στο άλλο ή να αποσυνδέσει το εθνικό του νόμισμα από την κλειδωμένη ισοτιμία που εχει συμφωνηθεί με ένα άλλο,τότε θα πρέπει να υφίστανται δυό βασικές προυποθέσεις, έτσι ώστε να μην υποστεί καταστροφικές διακυμάνσεις και υποτιμήσεις έναντι των υπολοίπων νομισμάτων:

1)Να έχει υψηλό βαθμό κάθετης ολοκλήρωσης σε επιπέδο οικονομικού συστήματος στην παραγωγή των βασικών ειδών (καύσιμα,φάρμακα,τρόφιμα)
2)Να έχει συναλλαγματικά αποθέματα για την πρώτη δύσκολη περίοδο μετάβασης από το ένα νόμισμα στο άλλο. Εδώ θα πρέπει να διαχωρήσουμε τα αγαθά και τις υπηρεσίες σε δυό βασικές κατηγορίες. Θα πούμε ότι ,κατά την περίοδο της νομισματικής μετάβασης και για τα πρώτα δυό με τρία χρόνια,όλα τα αγαθά και υπηρεσίες που δεν συσχετίζονται με την επιβίωση του έθνους θα χαρακτηριστούν ως αγαθά πολυτελείας. Επίσης, άλλο πράγμα είναι να έχεις συνδέσει το νόμισμα σου με ένα άλλο νόμισμα πιο ισχυρό από το δικο σου,όπου στην συγκεκριμένη περίπτωση η συναλλαγματική και νομισματική πολιτική καθορίζεται από την κεντρική τράπεζα του ισχυρού κράτους(βλέπε αργεντίνικο πέσος με το δολάριο ,όπου την κοινή νομισματική πολιτική την καθόριζε η FED)..και άλλο πράγμα είναι να υιοθετήσεις ένα νόμισμα το οποίο ουδείς έχει,ουδείς γνωρίζει ή θυμάται και ουδείς θα αναγνωρίσει σόνι και καλά ως μέσο διεθνών συναλλαγών.
Το κάθε νόμισμα έχει ως αντίκρυσμα και καθοριζέται η ισοτιμία του, έναντι των υπολοίπων νομισμάτων,σύμφωνα με την δυναμική της εθνικής παραγωγής.Δηλαδή καθρέφτης της ισχύος ενός νομίσματος είναι το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.
 
Επειδή διαχωρήσαμε τα αγαθά σε αγαθά πρώτης ανάγκης και αγαθά πολυτελείας,θα πρέπει να επικεντρωθούμε στο αγροτικό ισοζύγιο.Ακόμα και σήμερα που μιλάμε ,και μετά από δυό χρόνια σκληρής εσωτερικής υποτίμησης,το αγροτικό ισοζύγιο παραμένει ελλειμματικό κατά δυό δις.ευρώ περίπου.1,6δις.ευρώ είναι το έλλειμμα στο ισοζύγιο των κρεάτων. Πιο συγκεκριμένα,παράγουμε το 20% του χοιρινού κρέατος που καταναλώνουμε,το 45% του μοσχαρίσιου κρέατος και το 90% του αιγοπρόβιου. Το αγροτικό ισοζύγιο είναι θετικό σε μόλις τρία αγαθά:Στον καπνό,στο λάδι και στο μέλι. Εισάγουμε άκομα και το γάλα των παιδιών μας…ούτε εκεί δεν έχουμε αυτάρκεια.Εδώ θα πει κάποιος,δεν πειράζει,’’την Ελλάδα θέλομεν και ας τρώγωμεν και πέτρες’’.Θα επιβιώσουμε και με αυτά τα πενιχρά ποσοστά αυτάρκειας του κρέατος που πιο πάνω ανάλυσα. Αμ δε!Δυστυχώς για εμάς τα άνωθεν ποσοστά ισχύουν υπο την προυπόθεση ότι είμαστε στο ευρώ και μπορούμε να κάνουμε τις απαραίτητες εισαγωγές πρώτων υλών και εξοπλισμών ώστε να μπορούμε να τα παράγουμε.

Για να μπορέσεις δηλαδή να συνεχίζεις να παράγεις τα ποσοστά του 20%,45%,90% αντίστοιχα,θα πρέπει εντός του οικονομικού σου συστήματος να παράγεις όλα τα απαραίτητα inputs(λιπάσματα,φυτοφάρμακα,αρδευτικούς εξοπλισμούς,ζωοτροφές,αγροτικά εργαλεία κτλπ) και να παράγεις και όλες τις προς τα εμπρός κάθετες δραστηριότητες που έχουν να κάνουν με την διανομή των εν λόγω προιόντων στα μεγάλα αστικά κέντρα.Αυτό που ονομάζουν δηλαδή οι οικονομολόγοι ως κάθετη ολοκλήρωση, τόσο προς τα πίσω όσο και προς τα εμπρός.
Εδώ να σημειώσουμε ότι δεν έχουμε ακόμα χαράξει την ΑΟΖ και ακόμα δεν έχουμε προχωρήσει σε εξορύξεις υδρογονανθράκων.
Επίσης η Ελλάδα έχει υψηλό βαθμό αστυφιλίας με το 70% του πληθυσμού της να κατοικεί στις τρεις μεγάλες πόλεις ,Πάτρα,Αθήνα,Θεσσαλονίκη.Απο την άλλη,το μόνο κράτος που μας κάνει πίστωση στα καύσιμα είναι το Ιράν(αγοράζουμε επι πιστώσει πετρέλαιο με πληρωμή σε ΕΥΡΩ εντός 30 ημερών από την ημέρα παράδοσης). Μας εγγυάται κανείς ότι οι Ιρανοί θα δέχονται την δραχμούλα?Επαρκή συναλλαγματικά αποθέματα σε ευρώ και δολάριο από την άλλη δεν έχουμε ,ούτε στρατηγικό σχέδιο εξόδου από την ευρωζώνη. Οι ελληνικές εταιρίες που κάνουν εισαγωγές,εδώ και 2,5 χρόνια από την εποχή που ο ΓΑΠ μας έβαλε στο μνημόνιο και φωνασκούσαν περι Τιτανικού ,πληρώνουν μετρητοίς και προκαταβολικά όλο το ποσό, ακόμα και για την αγορά δειγμάτων για να δειγματίσουν στους πελάτες τους στις διάφορες εκθέσεις. Η δημοσιονομική κατάρρευση του κράτους κατέστησε αναξιόχρεους στα μάτια των ξένων και αυτούς τους Ελληνες επιχειρηματίες που μέχρι πρότινος ήσαν αξιόχρεοι και νοικοκύρηδες. Δεδομένη λοιπόν ολη αυτή η ζοφερή πραγματικότητα,τα παραπάνω ποσοστά αυτάρκειας θα πέσουν τουλάχιστον στο ήμισυ και δεν θα μπορούμε κιολας να τα παράσχουμε στους πολίτες που θα λιμοκτονούν στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Ένα νόμισμα,όπως όλα τα αγαθά και υπηρεσίες,η τιμή του,έναντι των άλλων νομισμάτων,καθορίζεται από τις δυνάμεις της ζήτησης και της προσφοράς.Οσο εσυ κόβεις νόμισμα για να τροφοδοτήσεις την οικονομία σου,τόσο αυτό θα υποτιμάται και θα ασκούνται ισχυρές πληθωριστικές τάσεις.Οι καταθέσεις ναι μεν θα έχουν μετατραπεί σε δραχμές, όμως ο εισαγώμενος πληθωρισμός θα ρίξει στα τάρταρα την αγοραστική δύναμη τους.Η δραχμή θα φαντάζει σαν μια’’καυτή πατάτα’’που κανείς δεν θα θέλει να την έχει στα χέρια του και θα σπεύδει ευθύς αμέσως να την ανταλλάξει με αγαθά πριν οι τιμές τους αυξηθούν περαιτέρω.Απο την άλλη, οι ξένοι γιατί να αγοράσουν δραχμούλα,τι ζήτηση θα έχει?   Κάποιος ανταλλάσσει το νόμισμα του με κάποιο άλλο για να το χρησιμοποιήσει κάνοντας χρηματοοικονομικές τοποθετήσεις,αγορές προιόντων και υπηρεσιών(πχ τουριστικά πακέτα).

Οι τράπεζες μας είναι στο κόκκινο και χρίζουν άμεσης ανακεφαλαιοποίησης.Αν χρεοκοπήσουμε-και επισήμως- και πάμε στην δραχμή θα είναι αναγκαστική η εθνικοποιήση και συγχώνευση όλων των τραπεζικών ιδρυμάτων.Αρα,τα προιόντα τους θα θεωρουνται ‘’τοξικά’’ και ουδείς θα τα αγοράζει.Οι περισσότερες επιχειρήσεις,από τον πανικό που θα επικρατήσει,θα μπουν σε καθεστώς αποεπένδυσης και εκκαθάρισης και θα έχουμε τρομερή εκροή κεφαλαίου από την χώρα άνευ προηγουμένου.Δεν παράγουμε από την άλλη τίποτα της προκοπής,δεν είμαστε ανταγωνιστικοί,και ετσι το marketing mix που διακρίνει τα ελληνικά προιόντα είναι υψηλές τιμές και μέτρια ποιότητα.Τα supermarket θα μετατραπούν σε minimarket,θα επικρατήσει πλιάτσικο και η εγκληματικότητα θα φτάσει στα ύψη.Οπότε η χώρα μας θα είναι κακός τουριστικός προορισμός για μερικά χρόνια, και κανείς δεν θα επιλέγει την χώρα μας για να κάνει τις διακοπές του φοβούμενος ότι θα πέσει θύμα ληστείας,βιασμού,δολοφονίας κτλπ.Πάει στράφι λοιπόν και ο τουρισμός που είναι το core business της ελληνικής οικονομίας και που θα μπορούσε να βάλει φρένο στην ολίσθηση του εθνικού μας νομίσματος.

Το μόνο θετικό που βλέπω από μια ενδεχόμενη επιστροφή στο εθνικό νόμισμα είναι η εξάλειψη του φαινομένου της λαθρομετανάστευσης.Τους λαθρομετανάστες τους προσελκύει εξ ολοκλήρου το ευρώ.Δεν αγάπησαν ξαφνικά όλοι αυτοί τον πολιτισμό μας,ουτε αποφάσισαν να μείνουν στην χώρα μας. Οταν στο Πακιστάν το μεροκάματο είναι 1$,όσα χρήματα σε ευρώ και αν κερδίζει-από το παρεμπόριο,τα ναρκωτικά,την πορνεία-κερδισμένος βγαίνει.
Εχουν ξεπηδήσει σαν τα ραπανάκια στην χώρα τα καταστήματα Western Union,μέσω των οποίων οι μετανάστες στέλνουν τα ωραία μας ευρώ στις χώρες τους,χωρις φορολογικό μητρώο,χωρίς να μπορούν οι υπάλληλοι των εν λόγω καταστημάτων να εξακριβώσουν την εγκυρότητα των ταξιδιωτικών εγγράφων (που οι μεταναστες αγοραζουν από την ομονοια με 100ευρω),παίρνοντας φυσικά τοκογλυφική προμήθεια που ξεπερνάει το 10% για τα εμβάσματα στις μουσουλμανικές χώρες. Ενας από τους βασικούς λόγους που η αγορά έχει στεγνώσει από ρευστότητα είναι τα εμβάσματα των λαθρομεταναστών στις ισλαμοχώρες τους. Εχουμε εκροή συναλλάγματος πάνω από 5 δις.€ σε ετήσια βαση.Οταν λοιπόν πάμε στην δραχμή,όχι μόνο θα σταματήσει μαχαίρι η εισροή-εισβολή των λαθρομεταναστών,αλλά έτσι όπως ήρθαν έτσι και θα φύγουν ,χωρίς εμείς να χρειαστεί να κινητοποιήσουμε ούτε ενα φαντάρο και χωρίς να κάνουμε καμία απέλαση. Απο μόνοι τους θαφύγουν και η δραχμή θα είναι το απόλυτο αντικίνητρο για την παραμονή τους στην χώρα.

  Οι παραπάνω είναι σε γενικές γραμμές οι συνέπειες της άτακτης χρεοκοπίας και της άνευ στρατηγικού σχεδιασμού εξόδου από την ευρωζώνη.Αυτό δεν σημαίνει ότι το ευρώ είναι μονόδρομος.Την πιο πάνω αναδειχθείσα καταστροφή μπορούμε κάλλιστα να την υποστούμε και μέσα στο ευρώ, αν συνεχιστεί για λίγο καιρό ακόμα αυτή η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης και γενικότερα οι μερκελικές πολιτικές λιτότητας.
Απλά, την μια καταστροφή θα την υποστείς επιτόπου στο τρέχον έτος εξόδου από το ευρώ ,και για τα επόμενα τρία με πέντε χρόνια,ενώ την άλλη καταστροφή θα την υποστείς σταδιακά και ολοκληρωτικά χωρίς να έχεις πια περιθώρια ανάτασης ποτέ των ποτών. Σύν τοις άλλοις,στην δεύτερη περίπτωση πάντα ,τίθεται και ο βιολογικός κίνδυνος εξαφάνισης της φυλής επι των ελληνικών εδαφών, με την διαρκή μετανάστευση των νέων και τον πρωτοφανή χαμηλό δείκτη γεννήσεων στο 1,6 και τον υψηλό αριθμό εκτρώσεων λόγω πενίας(υπ`όψιν για να διατηρηθεί σταθερός ο πληθυσμός από έτος σε έτος,ο δείκτης γεννήσεων πρέπει να είναι στο 2,2.Οι μουσουλμάνοι έχουν δείκτη 3,4).
Βιώνουμε το πέμπτο συνεχόμενο έτος βαθιάς ύφεσης (Greek great depression),έχοντας χάσει μέσα σε μόλις τρία χρόνια το 25% του εθνικού μας προιόντος(ΑΕΠ).Μια κρίση της τάξεως του -7% δεν μπορείς επουδενί να την αντιμετωπίσεις με σκληρή λιτότητα και με τροτσκική φορομπηχτική πολιτική(ο φόρος σκοτώνει το φόρο).Οσα βραχυπρόθεσμα οφέλη και αν έχεις από την απομείωση του πρωτογενούς ελλείμματος θα τα χάσεις από την γιγάντωση της ύφεσης ,η οποία θα αποσταθεροποιεί και θα απομακρύνει διαρκώς και την δημοσιονομική προσαρμογή.Φαύλος κύκλος!Μια τέτοια κρίση δεν την αντιμετωπίζεις ποτέ με ’’κυκλικά’’μέτρα.
Άλλο πράγμα είναι οι διαρθρωτικές αλλαγές του μνημονίου οι οποίες είναι όλες σωστές και έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και δεκαετίες(ηλεκτρονική συνταγογράφηση,πάταξη της φοροδιαφυγής,μείωση της διαφθοράς,πάταξη του λαθρεμπορίου με τα σκάνερ,μηχανογράφηση στο δημόσιο,εκσυγχρονισμός του εμπορικού δικαίου,κατάργηση του κώδικα βιβλίων και στοιχείων και απλοποίηση και σταθεροποιήση του φορολογικού δικαίου στις επιχειρήσεις,περιουσιολόγιο,ιδιωτικοποιήσεις κτλπ)…και άλλο πράγμα είναι οι σκληρές πολιτικές λιτότητας που καταστρέφουν τον οικονομικό ιστό της χώρας και οδηγούν και σε αυτοκτονίες.

Πολιτικές λιτότητας που δεν τις επιβάλει το ΔΝΤ(σταθερά ο μόνος σύμμαχος που είχε η Ελλάδα από τις 06/05/2010 και εντεύθεν),αλλά τις επιβάλει η τροικα,δηλαδά η Μέρκελ!Υπο ποιά κατατεθείσα μελέτη κύριε Τόμσεν και Φούχτελ,τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής θα πρέπει να είναι εννιά δις.€ και όχι έξι ή πέντε ή τρία?Υπο ποια κατατεθείσα μελέτη και μακροοικονομικά αιτιολογημένη, ο χρονικός ορίζοντας υλοποίησης τους θα πρέπει να είναι το 2014 και όχι το 2015 ή το 2018?Υπο ποια κατατεθείσα μελέτη το mix[ χρόνος-ποσό] πρέπει να είναι αυτό και όχι κάποιο άλλο?
Μου άρεσε δε, ότι φοβόντουσαν την έλευση του ΔΝΤ στην Ευρώπη και γιαυτό και επέλεξαν την σύσταση της Τροικας για να μην αλωνίζει το ΔΝΤ.Απεδείχθη περίτρανα ότι τα δεινά που επακολούθησαν οφείλονται εξ ολοκλήρου στην Τροικα,στην οποία το ΔΝΤ έχει περιθωριακό ρόλο εφόσον εκταμιεύει τα μικρότερα ποσά.
Αν οι Ευρωπαίοι δεν αλλάξουν γραμμή οικονομικής σκέψης, θα συμβούν τρία τινά: α)Οι λαοί της ΕΕ όχι μονο δεν θα έρθουν πιο κοντά,αλλά θα αποξενωθούν και θα γεννηθούν έχθρες μεταξύ των νοτίων και των βορείων.
β)θα γεμίσουν οι χώρες της ΕΕ με νοσταλγούς παλιών ολοκληρωτικών καθεστώτων ,οι οποίοι ξύπνησαν από τον λήθαργο και βγήκαν από το χρονοντούλαπο της ιστορίας.
γ)Η τρομοκρατία θα αντικαταστήσει τη δημοκρατία και τη δημόσια τάξη.
Το δίλημμα που τίθεται ,εν Κατακλείδι,δεν είναι ευρώ ή δραχμή,και δεν τίθεται σε εμάς αλλα στους Ευρωπαίους κυβερνώντες……και είναι :ΜΕΛΑΝΙ ή ΑΙΜΑ?

  Michalis Delta

Λαθρονόμος και Λαθρομετανάστευση: Δύο ανοιχτές πληγές της Ελλάδος

 

Η Ιθαγένεια είναι η ίδια η καταγωγή εκάστου ανθρώπου. Εμπεριέχει ζωντανό το συλλογικό «είναι» ως κομμάτι της αυτογνωσίας του. Δεν μοιράζεται απλόχερα στον οποιονδήποτε, ως «σημαία ευκαιρίας», όπως πολύ εύστοχα έχει αποκληθεί. Για την παροχή υπηκοότητος (επιμένω να την ξεχωρίζω και να μην την ταυτίζω), και κάτω από συγκεκριμένες και ιδιαιτέρως αυστηρές προϋποθέσεις (παρέλευση δεκαετίας, με παράλληλα την πιστοποιημένη πολύ καλή γνώση της Ελληνικής γλώσσης, Ιστορίας και της γενικότερης κουλτούρας του Ελληνικού Πολιτισμού, αλλά και της συνεξέτασης του ποινικού μητρώου), θα μπορούσαμε να το συζητήσουμε.

Ήδη, πλείστα των επιχειρημάτων εναντίον αυτού του βεβιασμένου εγχειρήματος με έχουν, κατά βάσηι, καλύψει. Με αυτή μου την παρέμβαση θα προβώ στην ανάλυση της σημαντικότερης παραμέτρου, η οποία, απ’ότι φαίνεται διέλαθε; της προσοχής των κυβερνώντων. Σίγουρα γνωρίζετε κύριοι, -εάν όχι είστε ανιστόρητοι, επομένως πάλι επικίνδυνοι- ότι το μοντέλο των λεγομένων και «πολυπολιτισμικών» κοινωνιών της ανθρωπίνου πανσπερμίας, αυτού του κοινωνικού χωνευτηρίου εθνοτήτων, φυλών και θρησκειών, εδράζεται εις την επί το αυταρχικότερον αντιμετώπιση της συνολικής κοινωνίας. Με άλλα λόγια, η συνύπαρξη αυτού του μωσαϊκού -του οποίου τα διάφορα κομμάτια, αναπόφευκτα, αναλώνονται σε ρήξη μεταξύ τους (ενδοϊσλαμικές διενέξεις σουνιτών-σιιτών, ενδοαφρικανικό μίσος μεταξύ των φυλών, συγκρούσεις Ινδών και Πακιστανών κ.ά)- απαιτεί τη συγκρότηση ενός δεσποτικού και ολοκληρωτικού καθεστώτος προκειμένου να επιβληθεί ο νόμος και η τάξις. Το παραπάνω, άλλωστε, το υποστηρίζει και ένα από τα «ιερά τοτέμ» που αναπαράγετε μηρυκάζοντας ακατάπαυστα, ο Γιούγκερ Χάμπερμας. Άρα, οι πολυεθνικές επικράτειες, στην ουσία, συνιστούν πρότυπα αυτοκρατορίας. Τα παραδείγματα πολλά (Βαβυλωνιακή, Ασσυριακή, Περσική, Ελληνιστική, Ρωμαϊκή, Οθωμανική, Αγγλική, Αμερικάνικη κ.λ.π).

Έτσι, όμως, Κύριοι δεν δυνάμεθα, επ’ουδενί, να ομιλούμε για Δημοκρατία. Και αυτό διότι, το Δημοκρατικόν Πολίτευμα, Κύριοι; της Κυβερνήσεως, δεν λειτουργεί μέσωι των παντός είδους αλλογενών ανθρωπομαζών, παρά μόνον ανάμεσα σε συνειδητοποιημένους ανθρώπους με κοινή συνείδηση της καταγωγής των. Εάν, φυσικά, είχατε διαβάσει προσεκτικά την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, την οποία σκοπίμως έχετε υποβαθμίσει από τη δημοσία εκπαίδευση, θα το είχατε ξεχωρίσει, όπως ο αξιότιμος καθηγητής κύριος Κωνσταντίνος Ρωμανός στον διαχρονικό Θουκυδίδη: "...πάντες τε ισόψηφοι όντες και ουχ ομόφυλοι το εφ'εαυτόν έκαστος σπεύδει" (Θουκυδίδου Ιστορία βιβλίο 1 141: "Όταν οι πολίτες είναι ισόψηφοι, αλλά χωρίς κοινή καταγωγή, ο καθένας δρα κατά το δικό του συμφέρον"). Βλέπετε, κύριοι, τα δήθεν προοδευτικά κελεύσματα για τις περιβόητες ανοιχτές κοινωνίες, σύμφωνα με τις επιταγές των διαφόρων Σόρος και Σία, καθώς και εκείνα του μέντορα των Κάρλ Πόπερ δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική. Ο περιβόητος «νέος πατριωτισμός», τον οποίο ευαγγελίζεσθε, αφορά στην πραγματικότητα τον λεγόμενο «πατριωτισμό του συντάγματος» που εξέφρασε κατά τη δεκαετία του ’70 ο Χάμπερμας, στην προσπάθειά του να δώσει ένα κάποιο ιδεολογικό υπόβαθρο στην επέλαση του νεοφιλελευθερισμού. Ο ίδιος που στη δεκαετία του ’90 παραδέχεται ότι: «μία δημοκρατική κοινωνία πρέπει να μπορεί να κάνει διάκριση μεταξύ μελών και μη μελών, μία κοσμοπολίτικη κοινότητα δεν μπορεί να είναι δημοκρατική, διότι μέσα σ’αυτή δεν λειτουργεί η αλληλεγγύη των πολιτών που λειτουργεί μέσα στην εθνοτική ταυτότητα του Έθνους.» Επομένως, οι δήθεν νέες ιδέες είναι ήδη παλιές, δοκιμασμένες και αποτυχημένες. Αρκεί να παρατηρήσει κάποιος την αντικοινωνική συμπεριφορά των μεταναστών 2ης και 3ης γενιάς στην Ευρώπη, ιδιαιτέρως των μουσουλμάνων, οι οποίοι αποτελούν την πλειοψηφία. Αυτοί δεν αφομοιώνονται κύριοι.

Ουδείς από τα μιλιούνια των αλλοδαπών που μας κατακλύζουν, πλην κάποιων φιλιπιννέζων νταντάδων, είναι νόμιμος. Νομιμοποιήθηκαν εκ των υστέρων καταστρατηγώντας το νόμο. Η Ελλάς, ως συντεταγμένη πολιτεία, ουδέποτε προσεκάλεσε εργατικά χέρια. Βεβαίως, όλοι αυτοί οι μισοκακόμοιροι (ή ορισμένοι όχι και τόσο) ήσαν ότι πρέπει, αρχικά για τους μεγαλο-εργολάβους και αργότερα για μεγαλο-αγρότες, βιομηχάνους και άλλους "επιχειρηματίες", οι οποίοι μάλιστα οργάνωναν τη λαθραία μεταφορά των από τα σύνορα. Εκείνοι, οι πρώτοι λαθρομετανάστες, προέρχονταν κατά βάσιν από την Ανατολική Ευρώπη, ήσαν χριστιανοί κατά ένα μέρος ή εδέχοντο να βαπτισθούν, απεχθάνοντο (και συνεχίζουν να απεχθάνονται) μετά βγδελυμίας τον κομμουνισμό, και ένα μέρος εξ αυτών έχει όντως ενσωματωθεί ως ένα βαθμό στην ελληνική κοινωνία. Φυσικά, δεν παραγνωρίζουμε ότι εισήλθαν εντός του ελληνικού εδάφους παράνομα, αλλά οι περιπτώσεις των θα μπορούσαν να εξεταστούν με τη δέουσα προσοχή. 

Ήταν το πρώτο κύμα.

Το δεύτερο κύμα ξεκίνησε το 2000, με βασικό σημείο αναφοράς τα ελληνοτουρκικά σύνορα, και αποτελείται από αφρικανο-ασιάτες -στην πλειονότητά των μουσουλμάνοι- οι οποίοι διαφέρουν από τους ανατολικοευρωπαίους, ενώ τα ήθη και τα έθιμα των είναι τελείως ασύμβατα με τα δικά μας. Ήδη, η Δυτική Ευρώπη έχοντας δεχθεί τα εκατομμύρια αυτών των υπανάπτυκτων (οι οποίοι αρνούνται ν’ απαγκιστρωθούν από την ισλαμική υπανάπτυξη) μετρά πικρή πείρα από την κατά γράμμα εφαρμογή του άξεστου φανατισμού των που αντανακλά τον πρωτογονισμό από τον οποίο διέπονται (δολοφονία δισεγγόνου του Βανγκ Γκογκ στην Ολλανδία, βομβιστικές επιθέσεις στην Αγγλία και την Ισπανία, απόπειρα δολοφονίας του Δανού σκιτσογράφου και άλλα πολλά), καίτοι μιλάμε για μετανάστες 2ης και 3ης γενιάς, και μάλιστα νόμιμους.

Κατά συνέπεια, η ώρα των αποφάσεων έφθασε και για την Ελλάδα. Στην Ευρώπη εφαρμόζονται τρία μοντέλα ως προς το μεταναστευτικό:

1. Το πρώτο είναι το "φιλελεύθερο" που διέπεται από την πολυπολιτισμικότητα. Το ακολουθούν έως σήμερα, με την επιφύλαξη επανεξετάσεώς του, η Αγγλία και η Ολλανδία. Σε αυτές τις χώρες η πολιτική κοινότητα βασίζεται στο Σύνταγμα, τους νόμους και την υπηκοότητα. Οι μετανάστες καλούνται να τηρούν τους πολιτικούς κανόνες, αλλά τους αναγνωρίζονται οι πολιτισμικές και εθνοτικές διαφορές. Η κρατική πολιτική, μάλιστα, ενεθάρρυνε την προσκόλλησή των στις εθνοτικές τους κοινότητες, λαμβάνοντας παράλληλα διάφορα μέτρα “θετικών διακρίσεων” υπέρ των.

2. Το δεύτερο είναι το "αφομοιωτικό" και το εφαρμόζει η Γαλλία, όπου το "Έθνος" ορίζεται με βάση την πίστη στο Σύνταγμα, τους νόμους και την υπηκοότητα. Οι μετανάστες έχουν τη δυνατότητα ν’αφομοιωθούν στην κοινωνία, υπό την προϋπόθεση ότι αποδέχονται τους πολιτικούς κανόνες και την εθνική κουλτούρα.

3. Τέλος, το τρίτο εχρησιμοποιείτο, μέχρι πρότινος, από τη Γερμανία και την Αυστρία και αφορούσε την πολιτική των "φιλοξενουμένων εργατών", των επονομαζομένων και "γκασταρμπάϊτερ". Η έννοια του "φιλοξενούμενου εργάτη", βασίζεται στην άποψη ότι ο μετανάστης είναι προσωρινός και κάποια στιγμή στο μέλλον θα επιστρέψει στην πατρίδα του.

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου ακολούθησε το πρώτο μοντέλο μεταναστευτικής πολιτικής` αφού, φυσικά, απέτυχε να καταστήσει τους λαθρομετανάστες και τα τέκνα των κοινωνούς της Ελληνικής Παιδείας, κατά τη συνήθη Ισοκρατική παράφραση που χρησιμοποιούν ορισμένοι δίχως να εξετάσουν το νόημά της. Το ελάχιστο που ελπίζουν και περιμένουν είναι η προσαρμογή αυτού του πλήθους στις επιταγές ενός συντάγματος -το οποίο φυσικά θα προσαρμοσθή στις νέες διαπολιτισμικές ανάγκες– κατά τα πρότυπα του ξεπερασμένου Habermas (συνταγματικός πατριωτισμός).

Δέον να επισημάνουμε ότι η Ελλάς στερείται, κυρίως, του δευτερογενούς τομέα ανάπτυξης, ενώ τα τελευταία χρόνια το έλλειμμα παραγωγής αγγίζει σοβαρά και τον πρωτογενή. Με άλλα λόγια, παράγουμε ελάχιστα, ενώ συντηρούμε έναν υπερδιογκωμένο τριτογενή τομέα πάσης φύσεως υπηρεσιών, οι περισσότερες των οποίων κινούνται είτε κρατικοδίαιτα είτε είναι παρασιτικές. Με τα παραπάνω δεδομένα δεν χρειαζόμαστε επιπλέον ανέργους, τους οποίους δεν δυνάμεθα να απορροφήσουμε. Αυτό θα έχει ως συνέπεια, αφενός μεν την ολοένα αυξανόμενη παραβατική συμπεριφορά των, αφετέρου δε τη διαβίωσή τους κάτω από άθλιες υγιειονομικά συνθήκες. Για να μην αναφερθώ σε μελλοντικές συγκρούσεις τύπου Ροζάρνο Ιταλίας.

Η απόφαση του Σ.τ.Ε είναι ένα πρώτο βήμα για τη ριζική ανατροπή μίας νοσηρής κατάστασης, μίας συντηρούμενης, εν πολλοίς, εθνοκτονικής πολιτικής τύπου «ανοιχτών συνόρων»  που τροφοδοτείται από την εθνομηδενιστική νεοαριστερά. Τέτοιου είδους «προοδευτικές» νοοτροπίες είναι που κατέστησαν την Ελλάδα Ελλαδιστάν και την Αθήνα Αθηναμαπάντ. Ήδη έχουν αυξηθεί οι επαναπροωθήσεις, και τα πράγματα δείχνουν ν’ αλλάζουν προς το καλλίτερο. Θα χρειαστούν, όμως, περισσότερες και συντονισμένες προσπάθειες ώστε να απαλλαγούμε από τον κύριο όγκο, ιδίως των μουσουλμάνων, λαθρομεταναστών. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να μετατραπεί η Ελλάς σε Κόσσοβο ή Συρία. Οι καιροί ου μενετοί.

Όπερ Έδει Δείξαι

ΚΤΗΣΙΒΙΟΣ