Η ΒΙΟΧΑΛΚΟ, ο μεγαλύτερος βιομηχανικός όμιλος της χώρας έφυγε γιατί δεν είχε γραμμές πίστωσης, ώστε να χρηματοδοτήσει το πολύ μεγάλο δανειακό χαρτοφυλάκιο, ήτοι 1,9 δισ. ευρώ σε μακροπρόθεσμη βάση, εκ των οποίων το 1,17 δισ. ευρώ βραχυπρόθεσμο. Οι τράπεζες δεν διαθέτουν ρευστότητα, γιατί τα λεφτά της ανακεφαλαιοποίησης πάνε για να ενισχύσουν τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας. Δηλαδή κάθε τράπεζα πρέπει να έχει ένα μίνιμουμ κεφαλαίων για να μην καταρρεύσει. Με "κόκκινα" δάνεια 70 δισ. ευρώ, συνολικές χορηγήσεις του τραπεζικού συστήματος 235 δισ. ευρώ και σύνολο καταθέσεων 162 δισ. ευρώ η εξίσωση δεν βγαίνει.
Η ισορροπία υπάρχει όταν το χαρτοφυλάκιο δανείων ισούται με τις καταθέσεις. Το 162 δεν είναι ίσο με το 235. Και το 235 έχει μέσα του τα "τοξικά" 70 δισ. ευρώ των επισφαλών ("κόκκινων") δανείων.
Συνεπώς, η ΒΙΟΧΑΛΚΟ μεταφέρει την έδρα γιατί οι γραμμές χρηματοδότησης αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να αποκατασταθούν στο τραπεζικό σύστημα εξαιτίας των προαναφερόμενων. Ο Όμιλος καίγεται για να χρηματοδοτήσει το πρόγραμμά του και να αποπληρώσει τα δάνεια με χαμηλότερα επιτόκια, που μόνο στο εξωτερικό μπορεί να βρει αυτή τη στιγμή.
Στον Όμιλο ΒΙΟΧΑΛΚΟ όπου δούλεψαν οι γονείς μου (27 χρόνια η μητέρα μου και 9 ο πατέρας μου) είναι το πρότυπο της εξαγωγικής εταιρείας της χώρας. Μακάρι να είχαμε 1.000 ΒΙΟΧΑΛΚΟ σε αυτήν τη χώρα. Αλλά η φάμπρικα είναι δύσκολη. Δεν πάνε τα νέα παιδιά τα οποία γαλουχήθηκαν με τις "καθαρές" δουλειές και το... όνειρο του Δημοσίου. Ως εκ τούτου, αυτά που διαβάζω ως σχόλια είναι παντελώς εκτός πραγματικότητας. Η εταιρεία μεταφέρει την έδρα γιατί δεν μπορεί να βρει αυτή τη στιγμή φθηνό χρήμα. Και δεν μπορεί να βρει γιατί η χώρα ακόμη βρίσκεται σε διαδικασία προσαρμογής. Και για να βρει πρέπει να έρθουν ξένες επενδύσεις και να αυξηθούν οι καταθέσεις, συν, ότι πρέπει να πληρωθούν τα δάνεια.
Εγώ θα έλεγα και κάτι άλλο. Ένας τέτοιος βιομηχανικός όμιλος μάλλον χαλάει το όνομά του όταν δραστηριοποιείται σε μια χώρα κάφρων όπως η Ελλάδα. Η οικογένεια Στασινόπουλου, πρότυπο επιχειρηματιών και ευεργετών, βλέποντας αυτό το θέατρο και για να ακριβολογώ, όλους τους επίδοξους... κυβερνήτε από διάφορα κόμματα,, πιθανόν να λαμβάνει τα μέτρα του...
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Στον Όμιλο ΒΙΟΧΑΛΚΟ όπου δούλεψαν οι γονείς μου (27 χρόνια η μητέρα μου και 9 ο πατέρας μου) είναι το πρότυπο της εξαγωγικής εταιρείας της χώρας. Μακάρι να είχαμε 1.000 ΒΙΟΧΑΛΚΟ σε αυτήν τη χώρα. Αλλά η φάμπρικα είναι δύσκολη. Δεν πάνε τα νέα παιδιά τα οποία γαλουχήθηκαν με τις "καθαρές" δουλειές και το... όνειρο του Δημοσίου. Ως εκ τούτου, αυτά που διαβάζω ως σχόλια είναι παντελώς εκτός πραγματικότητας. Η εταιρεία μεταφέρει την έδρα γιατί δεν μπορεί να βρει αυτή τη στιγμή φθηνό χρήμα. Και δεν μπορεί να βρει γιατί η χώρα ακόμη βρίσκεται σε διαδικασία προσαρμογής. Και για να βρει πρέπει να έρθουν ξένες επενδύσεις και να αυξηθούν οι καταθέσεις, συν, ότι πρέπει να πληρωθούν τα δάνεια.
Εγώ θα έλεγα και κάτι άλλο. Ένας τέτοιος βιομηχανικός όμιλος μάλλον χαλάει το όνομά του όταν δραστηριοποιείται σε μια χώρα κάφρων όπως η Ελλάδα. Η οικογένεια Στασινόπουλου, πρότυπο επιχειρηματιών και ευεργετών, βλέποντας αυτό το θέατρο και για να ακριβολογώ, όλους τους επίδοξους... κυβερνήτε από διάφορα κόμματα,, πιθανόν να λαμβάνει τα μέτρα του...
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
1. Πρέπει να γνωρίζουμε το θέμα για το οποίο τοποθετούμαστε.
2. Να γνωρίζουμε τις παραμέτρους που οδηγούν σε μια απόφαση μια εταιρεία.
3. Να ξεχωρίζουμε το φθηνό κόστος δανεισμού και τις πιστωτικές συνθήκες από τη γενικότερη προοπτική της χώρας.
4. Να ξέρουμε τα στοιχεία δανεισμού, γιατί αυτά υπαγορεύουν τη λήψη αποφάσεων σε μια εταιρεία-πρότυπο, η οποία δραστηριοποιείται σε μια χώρα που εν πολλοίς μπορεί να είναι... πρότυπο ακατάστατου χαμαιτυπείου...
Λουκάς Γεωργιάδης
No comments:
Post a Comment