ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ = Μηδενική εφαρμογή

Στο παρόν δοκίμιο θα αναλύσουμε εκτενώς για ποιούς λόγους δεν είναι δυνατό να κυριαρχήσει ο Κομμουνισμός ως οικονομικό σύστημα και συνεπώς ως μηχανισμός κοινωνικής διαχειρίσεως.
Αρχικά,θεμελιώδης αρχή του Κομμουνισμού είναι η κατάργηση του θεσμού της ιδιοκτησίας και η αντικατάστασή του από την κοινή κτήση και συνεπώς χρήση.Αυτή η ίδια η αρχή προσκρούει σε αντιφάσεις και ουσιαστικά αυτοαναιρείται.
Ειδικότερα,ως ιδιοκτησία μπορούμε να ορίσουμε,χρησιμοποιώντας απλουστευμένη ορολογία,την κατοχή ενός αντικειμένου από ένα ή περισσότερα άτομα,το οποίο διασφαλίζει δικαιώματα αποκλειστικής χρήσεως και η χρήση ή εκμετάλλευση από άλλα άτομα είναι αποκλειόμενη.Επομένως,η ιδιοκτησία είναι η κοινωνικώς αποδεκτή άσκηση δυνάμεως επί ορισμένων αντικειμένων,ανεξαρτήτως υποστάσεως.δύναμη μη μεταβιβάσιμη άνευ της συγκαταθέσεως του φορέα της.Το ερώτημα που γεννάται είναι για ποιό λόγο θα πρέπει η ιδιοκτησία αυτή,ως θεσμός ή ως ιδέα,να είναι τόσο σημαντική και ποιά προβλήματα θα προκύψουν αν ο θεσμός αυτός εκλέιψει.Η κατάργηση της ιδιοκτησίας ως ιδέα αποτελεί άτοπο συλλογισμό μιας και από την στιγμή που αξιωματικά δεχόμαστε ότι εκείνη θα πρέπει να καταργηθεί,θα πρέπει προηγουμένως να έχουμε οριοθετήσει και αξιολογήσει υπό ποιές προϋποθέσεις εκείνη θα καταργηθεί.Αυτός ο συλλογισμός επιτάσσει αναγκαστική την ανάγκη υπάρξεως αγαθών,μιας και δεν είναι εφικτό να ομιλούμε για ιδιοκτησία επί αφηρημένων εννοιών.Και πράγματι,ποια αγαθά δε χρήζουν ιδιοκτησίας?Θεωρητικά,εκείνα τα αγαθά τα οποία αποτελούν κοινόκτητο πόρο και δεν είναι δυνατό να αποκλειστεί η χρήση τους λόγω αδυναμίας εφαρμογής τιμολογήσεως.Συνεπώς,όλα εκείνα τα αγαθά που δεν μπορούν να αποτρέψουν τη χρησιμοποίησή τους από κάποιο χρήστη,δεν είναι δυνατό να τιμολογηθούν και παρουσιάζουν αδιαιρετότητα,θεωρητικά είναι κοινής ιδιοκτησίας ή ελεύθερα αγαθά.Παράδειγμα,αποτελεί ο αέρας που αναπνέουμε ή η ποσότητα της ηλιακής ακτινοβολίας που δεχόμαστε.Με βάση όμως τον προαναφερθέντα συλλογισμό,για να προβούμε σε κατάργηση του θεσμού της ιδιοκτησίας,θα πρέπει η ιδιοκτησία αυτή να αφορά αγαθά μη τιμολογήσιμα σε αγοραίες τιμές,με μέγιστο βαθμό αδιαιρετότητος και φυσικά με την αδυναμία αποκλεισμού του χρήστη.Ο Κομμουνισμός όμως καταργεί την ιδιοκτησία σε αγαθά τα οποία δεν παρουσιάζουν τα χαρακτηριστικά αυτά,συνεπώς ανακύπτουν κρίσιμα ερωτήματα.

Κυριάρχο ερώτημα είναι ότι αν καταργηθεί η έννοια της ιδιοκτησίας τότε ποιός θα είναι ο φορέας δικαιωμάτων επί των αγαθών αυτών.Η απάντηση που δίδεται είναι ότι η χρήση είναι κοινή,συνεπώς δεν ομιλούμε για κατάργηση της ιδιοκτησίας αλλά για άσκηση δικαιωμάτων κοινής κτήσεως.Αυτό όμως συνεπάγεται ότι φορέας ασκήσεως κτήσεως και χρήσεως είναι όλοι οι άνθρωποι.Αυτό όμως αντίκειται στην κοινωνική δικαιοσύνη.Και πράγματι αυτό συμβαίνει,διότι τα υλικά αγαθά,είναι παραχθέντα προϊόντα από κάποια άλλα άτομα.Η παραγωγή των αγαθών αυτών προϋποθέτει καταβολή έργου,η οποία συνεπάγεται χρόνο και κόστος.Αν υποθέσουμε ότι το άθροισμα του κόστους και του χρόνου ισούται με x μονάδες,δεν είναι απαραίτητο να είναι χρηματικές,τότε το παραχθέν αγαθό θα πρέπει να αξίζει dx/dn μονάδες,όπου n το πλήθος των συνολικά παραχθέντων αγαθών.Πρακτικά,το παραχθέν αγαθό θα έχει λάβει μιαν ορισμένη τιμή,που δεν είναι άλλη από την γνωστή σε όλους έννοια,το οριακό κόστος.Αν καταργήσουμε την ιδιοκτησία,τότε αποξενώνουμε από το αγαθό εκείνον τον άνθρωπο ή το σύνολο των ανθρώπων που το παρασκεύσαν,οπότε ουσιαστικά δεν καταργούμε την ιδιοκτησία αλλά την ανθρώπινη διάνοια.Απαξιώνουμε δε,με κραυγαλέο τρόπο,την ανθρώπινη ικανότητα και εκμηδενίζουμε την ανθρώπινη αξία,αφού εκείνη,εντός της κοινωνίας,εκφράζεται σε όρους ατομικής δράσεως.Επομένως,η κατάργηση της ιδιοκτησίας οδηγεί σε κατάργηση της ανθρώπινης αξίας,τόσο ως παραγωγικής ικανότητος όσο και ως διαφοροποιημένης και μοναδικής προσωπικότητος.

Δεύτερο πρόβλημα που προκύπτει είναι ότι η κατάργηση της ιδιοκτησίας ή η υποκατάσταση αυτής από την κοινή κτήση,συνεπάγεται αγαθά μη τιμολογήσιμα.Η έννοια της τιμής καταργείται,κάθε μηχανισμός υπολογισμού του πραγματικού κόστους παραγωγής καταλύεται και αυτό προϋποθέτει ότι υπάρχει μη πεπερασμένη και τέλεια ισοκατανεμημένη ποσότητα πλουτοπαραγωγικών πόρων,κάτι το οποίο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.Η απόρριψη της έννοιας των τιμών,επίσης,σημαίνει ότι αυτές οι τιμές θα πρέπει να φέρουν δηττά χαρακτηριστικά.Είτε θα είναι μηδενικές είτε θα είναι απροσδιόριστες.Αν η τιμή ενός αγαθού,το οποίο δεχόμαστε ότι προορίζεται για κοινή χρήση και κοινή κτήση,είναι μηδενική,αυτό σημαίνει ότι το κόστος παραγωγής του αγαθού αυτού είναι επίσης μηδενικό,οπότε η πρόσβαση στις συνθήκες δημιουργίας του είναι πλήρης,οπότε συνεπαγωγικά μπορεί να παραχθεί από τον οποιονδήποτε.Αν όμως επεκτείνουμε αυτή τη συλλογιστική,θα πρέπει η συνολική γνώση που επικρατεί στην ανθρωπότητα να είναι ίσα κατανεμημένη,ίσα και ταυτοχρόνως αφομοιώσιμη και πλήρως μετατρέψιμη σε χρήση.Αυτό όμως είναι εκ φύσεως άτοπο.Επομένως,η υπόθεση της μηδενικής τιμής των αγαθών δεν είναι δυνατό να ισχύει.Αν η τιμή του παραχθέντος αγαθού είναι απροσδιόριστη,αυτό σημαίνει είτε ότι δε μπορούμε να την υπολογίσουμε λόγω τεχνικών δυσχερειών είτε ότι είναι άπειρη.Αν όμως είναι άπειρη,θεωρητικά θα απαιτείτο χρήση άπειρης ποσότητος πρώτων υλών για να παρασκευαστεί το τυχαίο αγαθό,το οποίο είναι επίσης άτοπο μιας και η ποσότητα των πρώτων υλών είναι πεπερασμένη.Επομένως,τα παραχθέντα αγαθά θα πρέπει να έχουν ορισμένη πραγματική τιμή,η οποία να υπάγεται σε ένα διάστημα της μορφής [α,β],όπου α και β μη μηδενικοί θετικοί αριθμοί.

Επιπροσθέτως,η κατάργηση του θεσμού της ιδιοκτησίας παράγει ένα πλήθος άλλων προβλημάτων,τα οποία είναι ανέφικτο να υπερβληθούν εντός του Κομμουνιστικού συστήματος.Αρχικά,ποιός θα αναλάβει να παραγάγει ένα x αγαθό όταν δε θα μπορεί να απολαύσει τους καρπούς του έργου που κατέβαλε?Και αν υποθέσουμε ότι βρεθεί το άτομο αυτό,γνωρίζουμε ότι η παραγωγή ενός αγαθού απαιτεί το συνδυασμένο αποτέλεσμα γνώσεως και πράξεως,τα οποία απαιτούν περισσότερο από έναν φορέα.Συνεπώς,είναι δυσχερές έως ανέφικτο να υποθέσουμε ότι υπάρχουν πολλά άτομα που θα αναλάβουν να φέρουν εις πέρας μια διαδικασία άνευ αμοιβής και πόσο άλλωστε άνευ κτήσεως του αγαθού που παρήγαν.

Η υποκατάσταση της ιδιοκτησίας από την κοινοκτημοσύνη προξενεί σημαντικές στρεβλώσεις στην κατανομή των δικαιωμάτων μεταξύ των ανθρώπων και των κοινωνιών και το κυριώτερο είναι ότι προκαλεί αναποτελεσματικότητες που διαστρέφουν την παραγωγική δυναμική των οικονομιών προκαλώντας αναπτυξιακή οπισθοδρόμηση.Ειδικότερα,η κοινή κτήση επί των αγαθών εκτοπίζει τη λειτουργία των τιμών,δεν αποκλείει κανένα μηχανισμό ελέγχου και αποτροπής εισόδου,συνεπώς ύστερα από την παρέλευση ενός t χρονικού διαστήματος θα επενεργήσει ο μηχανσιμός των φθινουσών αποδόσεων,οπότε για κάθε οριακή χρήση του αγαθού θα ζημιώνεται ο πληθυσμός των υπολοίπων χρηστών.Αυτή η επίπτωση επιδρά δυσμενέστατα στην κατανομή της κοινωνικής ευημερίας και επομένως εκκολάπτει συνθήκες ανισορροπίας.Επιπλέον,η ανυπαρξία του μηχανσιμού των τιμών καθιστά μη δυνατή την αξιόλογηση των πραγματικών αναγκών των ατομών επί των αγαθών,οπότε δεν καθίσταται δυνατή η ιεράρχηση των αναγκών κατά κριτηρίων ωφέλειας.

Τα προαναφερθέντα αποτελούν τις αδυναμίες που παρουσιάζει το Κομμουνιστικό σύστημα σε επίπεδο τιμολογήσεως αγαθών και προσδιορισμού του φορέα παραγωγής και κτήσεως.Δυστυχώς,τα προβλήματα επεκτείνονται ακόμη βαθύτερα στη σφαίρα της κοινωνίας,της ανθρωπολογίας,της ηθικής και της πολιτικής.Αρχικά,ο παραγκωνισμός της ατομικής ιδιοκτησίας εις βάρος της κοινής κτήσεως έχει ήδη προκαλέσει κλυδωνισμούς στην ευστάθεια της κοινωνικής αλληλεπιδράσεως.Το πρόβλημα καθίσται οξύτερο αν στην κοινωνία τοποθετηθεί η αναγκαία έννοια του Κράτους.Από τη στιγμή που τα μέσα παραγωγής δεν ανήκουν σε ιδιώτες,μιας και δεν υπάρχει ιδιοκτησία,θα πρέπει να ανήκουν σε κάποιον άλλον φορέα,που αυτός αναγκαστικά θα πρέπει να είναι το Κράτος.Το Κράτος όμως αποτελείται από μεμονωμένους ανθρώπινους φορείς,μιας και ως έννοια δεν είναι εξωγενής ως προς την κοινωνία.Επομένως,η κατοχή των μέσων παραγωγής από το Κράτος ισοδυναμεί με την κατοχή των μέσων παραγωγής από ιδιώτες μειοψηφίας,οι οποίοι χρησιμοποιούν τον κρατικό μανδύα προασπίσεως των συμφερόντων τους εις βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας.Οπότε,προκύπτει μια άδικη κατανομή και ο βαθμός συγκεντρώσεως και συνεπώς ανισότητος τείνει να μεγιστοποιηθεί με άμεσο απότοκο την κοινωνική αδικία και την διεύρυνση του ελλείμματος ευημερίας.Συνάγουμε το συμπέρασμα ότι η κατοχή των παραγωγικών συντελεστών είναι κοινωνικά άδικη και συνάμα αποτελεσματική ενώ παράλληλα καταστρατηγείται η ανθρώπινη ελευθερία,ο θεσμός της δημοκρατίας,ποδοπατάται η αξιοκρατία και ουσιαστικά ο Κομμουνισμός ως οικονομικό σύστημα είναι ο προθάλαμος της συγκροτήσεως της Δικτατορίας,ως πολιτικό σύστημα.

Σε περισσότερο ενδελεχή ανάλυση,ο υπερμεγέθης κρατισμός που κυριαρχεί στην κομμουνιστική ιδεολογία,τροχιοδρομεί την κοινωνία σε υπανάπτυξη και εξαθλίωση.Αυτό συμβαίνει εξ' αιτίας ενός συνόλου αιτιών,από τις οποίες θα παραθέσω τις πιο σημαντικές.Αρχικά,σε ένα Κομμουνιστικό καθεστώς αποκλείεται η έννοια της κοινωνικής κινητικότητος,συνεπώς όλες οι μεταγενέστερες γενιές είναι καταδικασμένες να απολάβουν το ίδιο μονότονο και προκαθορισμένο μέλλον,οπότε εμμέσως βάλλεται και η έννοια της ελεύθερης βουλήσεως,μιας και η άσκησή της μπορεί να εκτελεστεί εντός συγκεκριμένων χωρίων.Ένα προδιαγεγραμμένο μέλλον για τις επερχόμενες γενιές θα προκαλέσει δημιουργική καθίζηση,μιας και θα ελαχιστοποιηθούν τα κίνητρα για κοινωνική διαφοροποίηση,επαγγελματική ανέλιξη,αναρρίχηση σε υψηλότερα κοινωνικά κλιμάκια και γενικότερη αναγνώριση ή υστεροφημία.Η διαμόρφωση της κοινωνίας θα επηρεάζεται από συγκεκριμένες και άκαμπτες δομές με αποτέλεσμα να κυριαρχεί ύφεση σε κάθε σφαίρα της ανθρώπινης εκφράσεως.Μια τέτοια φυσιογνωμία της κοινωνίας προκαλεί υστέρηση,υπανάπτυξη,χαμηλούς ρυθμούς τεχνολογικής μεγεθύνσεως,χαμηλό επίπεδο εμπορικών συναλλαγών,αστάθεια,αδυναμία αυτοπροσδιορισμού των μελών της κοινωνίας και τελικά επέλευση δυνάμεων αναιρέσεως του συστήματος ως συνέπειας της εγγενούς αδυναμίας του να αυτοσυντηρηθεί.

Μια άλλη αιτία που καθιστά ανέφικτη και συνάμα απαγορευτική την εύρυθμη λειτουργία του Κομμουνισμού,είναι οι έμφυτες ροπές του ανθρώπου,οι οποίες προκαθορίζονται από το ανθρώπινο γονιδίωμα.Οι ροπές αυτές αφορούν στην τάση του ανθρώπου για εκδήλωση εξουσίας και ασκήσεως κατοχής επί των πραγμάτων που ο ίδιος δημιουργεί.Αυτή η ροπή είναι αδύνατον να εκφυλιστεί εκτός και αν παρέμβουμε στο ανθρώπινο γονιδίωμα,αλλά κάτι τέτοιο θα ήταν ανήθικο,αν όχι απάνθρωπο.Με δεδομένη την σταθερή γονιδιακή προδιάθεση των ανθρώπων,η εξουσία και η άσκηση κατοχής είναι έμφυτες ροπές αναγκαίες για τη διαιώνηση του είδους και οποιαδήποτε εξωγενής δύναμη παρεμβατικού χαρακτήρα με σκοπό την καταστολή κρίνεται καταδικαστέα.Επιπροσθέτως,ο ανθρώπινος εγωισμός είναι ανθρώπινο συναίσθημα ενστικτώδους υποδομής και είναι επίσης αδύνατο να εκμηδενιστεί,οπότε και σε αυτό το σημείο προσκρούει η Κομμουνιστική θεωρία,μιας και η τέλεια εφαρμογή της προϋποθέτει πλήρη άμβλυνση του ανθρωπίνου εγωισμού.

Εν τέλει,οι προαναφερθέντες λόγοι είναι ορισμένοι ενδεικτικοί για τους οποίους ο Κομμουνισμός δεν είναι δυνατό να εφαρμοστεί πλήρως και αν εφαρμόζετο θα αυτοκαταστρέφετο.Υπάρχουν και άλλοι λόγοι,περισσότερο σύνθετοι,οι οποίοι όμως δεν είναι σκόπιμο να αναφερθούν,μιας και θα πρέπει να γίνει μνεία και σε άλλα οικονομικά συστήματα.

Μάριος Μπρούσκος-Στυλιανόπουλος