Η Φαυλότης της Aristeras

Τι καλλίτερο να ξεκινήσω τις δημοσιεύσεις μου σε ένα Δεξιό-πατριωτικό ιστολόγιο με μία περιεκτική αναφορά στην σαπίλα της ελληνικής αριστεράς, ειδικά τώρα που βρίσκεται προ των πυλών της κατάληψης της εξουσίας στη χώρα μας. 

Η ελληνική αριστερά είναι φαύλη εκ της γενέσεώς της, ακολουθώντας τα βήματα της διεθνούς αριστεράς, ενισχύοντας ενίοτε στο πολλαπλάσιο τα διάφορα συμπλέγματα μεταξύ των αντιμαχομένων ιδεολογικά ομάδων, χάρις στο ελληνικό ταπεραμέντο της υπερβολής και του φανατισμού. Εδώ θα αναδείξω ορισμένες όψεις της που δεν είναι ευρέως γνωστές.

Το κκε Α.Ε πάντοτε ήταν δεκανίκι του συστήματος. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '80 ήταν το παράρτημα του ΚΚΣΕ, από το οποίο τα έπαιρνε χοντρά. Το ίδιο το κκε Α.Ε ήταν, επίσης, που αρνήθηκε να επιστρέψει τις οικονομικές χορηγίες του αδερφού σοβιετικού κόμματος (όρα ομολογία Φαράκου) προφασιζόμενο τη διάλυση της Ε.Σ.Σ.Δ. Παράλληλα, τα έπαιρνε και από μεγαλοαστούς επιχειρηματίες για να μην προκαλεί απεργίες, ή για να προβαίνει επιλεκτικά σε κάποιες άλλες (ειδικά στο χώρο της ναυτιλίας που έχω εργαστεί παλαιότερα έχω δει πράγματα και θαύματα). Από το '90 και μετά την κατάρρευση της μαμάς σοβιετίας επικεντρώθηκε στην ανάπτυξη των επιχειρήσεών του (Τυποεκδοτική κ.λ.π), επιδεικνύοντας στο μέγιστο την επιχειρηματικότητα. Ναι, καλά ακούσατε. Το κόμμα του λαού επιχειρηματίας (γι' αυτό άλλωστε το αποκαλώ κκε Α.Ε). Ποιοι; Οι πολέμιοι του επιχειρείν. Οι ίδιοι που είχαν ως χορηγό την Coca Cola (σύμβολο του πολυεθνικού καπιταλισμού) στα ετήσια φεστιβάλ της κνε.

Για τα λοιπά περί σταλινολατρείας, σταλινοτσολιαδισμού και εθνοπροδοσιών έχουν αναφερθεί σε διάφορα φόρα εκτενώς, δεν θα αναφερθώ εδώ.

Από την άλλη, όπως έχω αναφέρει και παλαιότερα, ο "αντεξουσιαστικός" χώρος είναι αλωμένος από ομάδες πρακτόρων ξένων πρεσβειών (π.χ antifa) και διαφόρων περιέργων τύπων, μισθοδοτουμένων από μεγαλοεπενδυτές οικονομικούς δολοφόνους, όπως ο περιβόητος Σόρος. Κάποιες αναρχικές ομάδες έχουν στρατολογήσει αλλοδαπούς, τους οποίους ρίχνουν στο λεγόμενο και "αντάρτικο πόλεων" ως ενίσχυση των εντοπίων (κατά καιρούς έχουν γίνει συλλήψεις αλβανών, ιταλών μέχρι και τούρκων "αντεξουσιαστών", οι οποίοι αγωνίζονται δήθεν κατά του κράτους ενώ στην ουσία προωθούν τα παγκοσμιοποιητικά σχέδια της διαλύσεως των Εθνών). Αν το κκε Α.Ε το έριξε στις επιχειρήσεις, οι ψευτο-αγωνιστές αναρχικοί ανέπτυξαν μία σχεδόν άριστη οργάνωση, λέγεται, μάλιστα, ότι είναι από τους καλλίτερα οργανωμένους, αν όχι οι κορυφαίοι, σε παγκόσμιο επίπεδο (μάλιστα έχουν φθάσει στο σημείο να απονέμουν "μεταπτυχιακά" στους ιταλούς συντρόφους για την οργάνωση του αντάρτικου πόλεων). Φυσικά, δεν λείπουν οι τσακωμοί μεταξύ των, οι οποίοι πολλές φορές καταλήγουν σε αιματηρές συγκρούσεις.

Το μόρφωμα του συριζα, τέλος, αποτελεί μετεξέλιξη του κκε εσωτερικού, της ΕΑΡ και του συνασπισμού. Πρόκειται για ένα συνονθύλλευμα συνιστωσών και απόψεων. Εντούτοις, βασική κατευθυντήριος αρχή των αποτελεί η μεταμαρξιστική μετανεωτερική αριστερά, όπως διαμορφώθηκε τη δεκαετία του '60 από τους επικεφαλείς της Σχολής της Φρανκφούρτης (Μαρκούζε, Αντόρνο, Χορκχάιμερ κ.λ.π) και τον περιβόητο "Μάη του '68". Οδηγός τους είναι το είδωλο του μεταμοντέρνου, χειραφετημένου ανθρώπου, απροσδιορίστου φύλου και εθνικότητος, σε μία αποθέωση της ατομικότητος και της ασυδοσίας. Αυτή η στροφή τους έφερε πολύ κοντά με τους νεοφιλελεύθερους, και ειδικά με το παρακλάδι των αναρχοκαπιταλιστών (η φορολογία είναι κλοπή), δημιουργώντας μια ανίερη συμμαχία των προθύμων (αρκεί να κυττάξει κάποιος τις θέσεις της Φιλελεύθερης Συμμαχίας του Βαλλιανάτου που συνέπραξε με τον Μάνο και τον Τζήμερο και θα πειστεί για την ταύτιση απόψεων με τους νεο-αριστερούς). Η μόνη διαφορά τους είναι στα οικονομικά.

Σε γενικές γραμμές η αριστερά δεν είναι ενιαία, ούτε πρόκειται ποτέ να ενωθεί, για τον απλούστατο λόγο ότι οι διάφορες εκδοχές της μισιούνται θανάσιμα μεταξύ των. Οι "ορθόδοξοι" κομμουνιστές μισούν θανάσιμα τους αναρχικούς, όπως και αντιστρόφως (τα έχουν σπάσει από την Α' διεθνή το 1864, όταν ο Μαρξ έδιωξε τον Μπακούνιν) ενώ σιχαίνονται τους Τροτσκιστές (ο Στάλιν κυνήγησε τον Τρότσκι, μέχρι που τον δολοφόνησαν οι πράκτορές του στο Μεξικό το 1940). Μιλάμε δηλαδή κυριολεκτικά για ένα μπάχαλο. Όμως, θα πρέπει να εφιστήσουμε την προσοχή στο γεγονός ότι η κομμουνιστική αριστερά του μαρξιστικολενινιστικού δόγματος (κκε Α.Ε και μικρά παρακλάδια όπως μ.λ. κκε κ.λ.π) έχει ήδη υποχωρήσει σε μεγάλο βαθμό. Αυτό έδωσε την ευκαιρία στους μεταμοντέρνους αριστερούς να καταστούν ηγετική δύναμη στον συνολικό αριστερό χώρο, δεδομένης της συνεργασίας τους με τους δήθεν αντεξουσιαστές και απορροφώντας, παράλληλα, το βαθύ πασοκ των συνδικάτων και του δημοσίου.

Βεβαίως, όσο και να εμφανίζονται συσπειρωμένοι αυτόν τον καιρό, οι διαφορές δεν παύουν να υπάρχουν. Έχουμε ζήσει, κατά καιρούς, σκηνές απείρου κάλλους αριστερών ξεκατινιασμάτων και μαλλιοτραβηγμάτων, που έφεραν στην επιφάνεια σοβαρές αποκαλύψεις, ένθεν κακείθεν, οι οποίες συμπληρώνουν το μωσαϊκό ενός χώρου που όζει από χιλιόμετρα μακριά. Κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει σκεπτόμενος Έλλην που θα στραφεί προς αυτούς τους φαύλους για να του λύσουν τα προβλήματά του. Δεν προσφέρουν λύσεις, παρά στείρα διαμαρτυρία, χαριτωμένα και πιασάρικα συνθήματα για το χαΐδεμα των ώτων και αναταραχή στην κοινωνία. Για να μην αναφερθώ στην ακατάσχετη λαθρομεταναστολαγνεία που τους διακρίνει. Άλλωστε, εάν δεν ήταν τέτοιοι, δεν θα είχε επιτύχει τη δεκαετία του '80 να τους περιθωριοποιήσει το σοσιαληστρικό πασοκ, το οποίο έγινε καθεστώς με αριστερή φρασεολογία και ακατάσχετη παπαρολογία για δήθεν ανεξαρτησία και εθνική κυριαρχία.

Δυστυχώς, ο Έλλην έχει συνηθίσει να τον κοροϊδεύουν με λαϊκίστικα συνθήματα και υποσχέσεις από τον κάθε λογής αριστερής κοπής αναδυόμενο μεσσία της συμφοράς.

ΚΤΗΣΙΒΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΥΣ