Ξεκινω με την αυτονόητη παρατήρηση ότι κάθε ζωη είναι πολύτιμη, και η απώλεια της συνιστα και μια ασυλληπτη τραγωδία. Στις δυσκολες όμως εποχές τις οποίες όλοι βιώνουμε, η αήθης και ιταμη πολιτικη εκμεταλλευση της ασύλληπτης αυτης τραγωδίας, συνιστα ενα όνειδος, το οποίο θα πρεπει να λάβει μια ξεκαθαρη απάντηση. Και αυτο τόσο λόγω της φαυλοτητας της εν λόγω πρακτικης, όσο και γιατι ειναι καθηκον μας και αναγκαια προϋποθεση εξοδου από την κρίση σύναμα, η προελαση της παράνοιας να ανασχεθεί.
Αφορμη για την εν λόγω ανάρτηση αποτελεί η απάντηση, του υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη Νίκου Δένδια, στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου, κατόπιν ερώτησης που είχαν καταθέσει οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Στάθης Παναγούλης και Νάσος Αθανασίου, με βάση τα στοιχεία υπηρεσιών του υπουργείου(1).
Η απάντηση αυτη έρχεται σε μια ιδιαιτερα κρισιμη στιγμη: Βρισκομαστε την επαυριο λήψης σκληρων δημοσιονομικών μέτρων,ενω η υφεση εχει γονατισει την κοινωνια. Παράλληλα πάντως, η χωρα βρισκεται στο κατωφλι πρωτογενους πλεονάσματος, εαν δεν το έχει πετύχει ήδη, επενδυτικές πρωτοβουλιες διαφαινονται στον οριζοντα δινοντας προοπτικες αναπτυξης, η μεγα-δόση των 44 δις ειναι καθ' οδον, η "τελικη λύση" για το χρεος δρομολογείται. Σε αυτην λοιπον την ιδιαίτερα φορτισμένη περιρρεουσα ατμόσφαιρα, αιχμη του δορατος της αντιμνημονιακης υστεριας αποτελεί το συνθημα των "3.000 αυτοκτονιων λόγω Μνημονίου". Το ακούσαμε προσφάτως ξανα τόσο από τον κο Στρατούλη του ΣΥΡΙΖΑ στην πρωινη εκπομπή του Αντ1, όσο από τον κο Καμμενο των ΑΝΕΞ.ΕΛ. στην συνεντευξη του στον Γιωργο Αυτια, και από τον Ν.Γ. Μιχαλολιάκο της Χ.Α. στην συνεντευξη του στην εκπομπή "Ευθέως" του Κ. Μπογδάνου στον ΣΚΑΙ.
Ποια ειναι όμως η ΑΛΗΘΕΙΑ; από τα στοιχεία του υπουργείου προκύπτει ότι: " τα περιστατικά (αναλυση του όρου κάτωθι) αυτοκτονιών ανήλθαν σε 677 το 2009, σε 830 το 2010, σε 927 το 2011 και σε 690 έως την 23η Αυγούστου του 2012".
Μνημονιο ως γνωστόν αποκτήσαμε το πρώτον τον μήνα Μάιο του έτους 2010. Ακομα και αν το συνυπολογισουμε ολοκληρο, ως προς την επίδραση του Μνημονίου, στα περιστατικα αυτοκτονιων προκυπτει ότι σε σχεση με το 2009 (οποτε δεν υφίστατο Μνημόνιο, και την οποια χρονια πρεπει να λάβουμε ως μετρο συγκρισεως τα περιστατικα στην προ-Μνημονίου εποχη) ειχαμε τις ακόλουθες αυξησεις: +153 το 2010, σε +250 το 2011 και σε +13 έως την 23η Αυγούστου του 2012. Συνολον 416, αριθμός που πόρρω απέχει από τις μακαβριως διατυμπανιζόμενες 3.000...
Εδω ειναι απαραίτητη μια ακόμα διευκρινηση: τα εν λόγω 416 "περιστατικά αυτοκτονιών" τα οποία ειναι το μέγιστο που θα μπορουσε κάποιος να επιρριψει στο επάρατο Μνημονιο, περιλαμβάνουν και τις απόπειρες. Ελλέιψει άλλων στοιχειων μπορούμε μονο να εικάσουμε αν εν τέλει οι απώλειες ζωης ειναι περι τις 300, 200, 100 ή και λιγότερες.
Αλλα το σημαντικοτερο ειναι το εξης: το Μνημόνιο ηρθε ως επισφραγιση της χρεοκοπίας μας, ως μια προσπάθεια μεσοπροθεσμης μειώσεως (εντός κάποιων ετών) των ελλειματων και του χρέους μας σε βιώσιμα επιπεδα, ως μια απαραιτητη αναδόμηση του οικονομικού μας μοντέλου. Πραγματα δηλαδη που άλλως θα αναγκαζομασταν να κάνουμε δια βιαίων και αποτομων μεταβολών και περικοπών μέσα σε 24 ωρες, με πραγματικά ολέθριες συνέπειες για τους πολιτες, ειδικά τους πιο αδύναμους. ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ, αλλά η ηπιοτερη αντιμετώπιση της τελευταιας, η οποία ειχε ήδη επέλθει. Ας μην αναζητούμε λοιπον την αιτία στο αιτιατό, αλλα στο λογικώς προγενέστερο ΑΙΤΙΟ. Το ποιος φταιει για την χρεοκοπία και για την συνεπακόλουθη υφεση, οικονομική δυσπραγία, και εν τέλει ανθρώπινη δυστυχία, ειναι μια μεγαλη κουβεντα, που εκφεύγει του παρόντος. Πάντως, για να παραφρασουμε τον Κλαούζεβιτς, το να ξερεις που δεν ειναι το πρόβλημα, ειναι εξισου σημαντικο με το να ξέρεις που ειναι. Αρα λοιπόν καμμια, per se αυτοκτονια δεν ειναι ορθολογικώς τουλαχιστον, αποδοτέα στο "τρισκατάρατο" Μνημόνιο.
Η μακαβρια αυτη αριθμητική, θα ηταν εντελώς περιττή, εαν δυστυχως το φαιοκοκκινο αντιμνημονιακο μέτωπο, δεν βουτούσε τα λάβαρα του στό αίμα αυτών των εκατονταδων των συμπολιτών μας μας που δεν αντεξαν, επιδεικνυοντας τα ως τρόπαια "δικαιώσεως" των πολιτικών του θέσεων, υπερδιογκώνοντας τα νούμερα, ψηφοθηρώντας αναίσχυντα, παραλείποντας δε επιτηδευμενα να εκθέσει τις συνέπειες της πολλαπλασιως επωδυνέστερης "άλλης οδού
" του δήθεν αντιμνημονιακού παραδείσου της ατακτου χρεοκοπίας (και στην πραγματικότητα αληθούς κόλασης) που ευαγγελίζονται...
Κλεινουμε όπως αρχίσαμε: Κάθε ζωη ειναι πολύτιμη, καθε απώλεια της θλιβερη όσο τίποτα άλλο. Ομως η κοινωνία μας, για να "περασει τον κάβο", πρέπει: α) να προταξει την επιμονη και την ανθεκτικότητα έναντι των αντιξοοτήτων ως αρετή και παράδειγμα προς μιμησιν, κατανοώντας μεν, απορριπτοντας δε την απελπισια και την παραίτηση, με φυγή προς τα εμπρός και β) να καταδικάσει και να απομονωσει τα εν λόγω φαινομενα επονειδεστάτου ψηφοθηρικού τσαρλατανισμού και εκμεταλλευσης του υπαρκτού πόνου των οικογενειων των εκλιπόντων συμπατριωτών μας, θέτοντας τους μακαβριους εμπνευστές τους στο περιθωριο, υπερασπιζομενη εν τέλει το φως της λογικης εναντι του σκότους της παρανοίας.
Και αυτά ως προϋποθεση εν συνόλω επιβίωσης.
Δια την ξυγγραφήν
Μανουήλ Κομνηνός
(1) Αναλυτικά εδώ: http://www.tovima.gr/society/article/?aid=485111
Αφορμη για την εν λόγω ανάρτηση αποτελεί η απάντηση, του υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη Νίκου Δένδια, στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου, κατόπιν ερώτησης που είχαν καταθέσει οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Στάθης Παναγούλης και Νάσος Αθανασίου, με βάση τα στοιχεία υπηρεσιών του υπουργείου(1).
Η απάντηση αυτη έρχεται σε μια ιδιαιτερα κρισιμη στιγμη: Βρισκομαστε την επαυριο λήψης σκληρων δημοσιονομικών μέτρων,ενω η υφεση εχει γονατισει την κοινωνια. Παράλληλα πάντως, η χωρα βρισκεται στο κατωφλι πρωτογενους πλεονάσματος, εαν δεν το έχει πετύχει ήδη, επενδυτικές πρωτοβουλιες διαφαινονται στον οριζοντα δινοντας προοπτικες αναπτυξης, η μεγα-δόση των 44 δις ειναι καθ' οδον, η "τελικη λύση" για το χρεος δρομολογείται. Σε αυτην λοιπον την ιδιαίτερα φορτισμένη περιρρεουσα ατμόσφαιρα, αιχμη του δορατος της αντιμνημονιακης υστεριας αποτελεί το συνθημα των "3.000 αυτοκτονιων λόγω Μνημονίου". Το ακούσαμε προσφάτως ξανα τόσο από τον κο Στρατούλη του ΣΥΡΙΖΑ στην πρωινη εκπομπή του Αντ1, όσο από τον κο Καμμενο των ΑΝΕΞ.ΕΛ. στην συνεντευξη του στον Γιωργο Αυτια, και από τον Ν.Γ. Μιχαλολιάκο της Χ.Α. στην συνεντευξη του στην εκπομπή "Ευθέως" του Κ. Μπογδάνου στον ΣΚΑΙ.
Ποια ειναι όμως η ΑΛΗΘΕΙΑ; από τα στοιχεία του υπουργείου προκύπτει ότι: " τα περιστατικά (αναλυση του όρου κάτωθι) αυτοκτονιών ανήλθαν σε 677 το 2009, σε 830 το 2010, σε 927 το 2011 και σε 690 έως την 23η Αυγούστου του 2012".
Μνημονιο ως γνωστόν αποκτήσαμε το πρώτον τον μήνα Μάιο του έτους 2010. Ακομα και αν το συνυπολογισουμε ολοκληρο, ως προς την επίδραση του Μνημονίου, στα περιστατικα αυτοκτονιων προκυπτει ότι σε σχεση με το 2009 (οποτε δεν υφίστατο Μνημόνιο, και την οποια χρονια πρεπει να λάβουμε ως μετρο συγκρισεως τα περιστατικα στην προ-Μνημονίου εποχη) ειχαμε τις ακόλουθες αυξησεις: +153 το 2010, σε +250 το 2011 και σε +13 έως την 23η Αυγούστου του 2012. Συνολον 416, αριθμός που πόρρω απέχει από τις μακαβριως διατυμπανιζόμενες 3.000...
Εδω ειναι απαραίτητη μια ακόμα διευκρινηση: τα εν λόγω 416 "περιστατικά αυτοκτονιών" τα οποία ειναι το μέγιστο που θα μπορουσε κάποιος να επιρριψει στο επάρατο Μνημονιο, περιλαμβάνουν και τις απόπειρες. Ελλέιψει άλλων στοιχειων μπορούμε μονο να εικάσουμε αν εν τέλει οι απώλειες ζωης ειναι περι τις 300, 200, 100 ή και λιγότερες.
Αλλα το σημαντικοτερο ειναι το εξης: το Μνημόνιο ηρθε ως επισφραγιση της χρεοκοπίας μας, ως μια προσπάθεια μεσοπροθεσμης μειώσεως (εντός κάποιων ετών) των ελλειματων και του χρέους μας σε βιώσιμα επιπεδα, ως μια απαραιτητη αναδόμηση του οικονομικού μας μοντέλου. Πραγματα δηλαδη που άλλως θα αναγκαζομασταν να κάνουμε δια βιαίων και αποτομων μεταβολών και περικοπών μέσα σε 24 ωρες, με πραγματικά ολέθριες συνέπειες για τους πολιτες, ειδικά τους πιο αδύναμους. ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ, αλλά η ηπιοτερη αντιμετώπιση της τελευταιας, η οποία ειχε ήδη επέλθει. Ας μην αναζητούμε λοιπον την αιτία στο αιτιατό, αλλα στο λογικώς προγενέστερο ΑΙΤΙΟ. Το ποιος φταιει για την χρεοκοπία και για την συνεπακόλουθη υφεση, οικονομική δυσπραγία, και εν τέλει ανθρώπινη δυστυχία, ειναι μια μεγαλη κουβεντα, που εκφεύγει του παρόντος. Πάντως, για να παραφρασουμε τον Κλαούζεβιτς, το να ξερεις που δεν ειναι το πρόβλημα, ειναι εξισου σημαντικο με το να ξέρεις που ειναι. Αρα λοιπόν καμμια, per se αυτοκτονια δεν ειναι ορθολογικώς τουλαχιστον, αποδοτέα στο "τρισκατάρατο" Μνημόνιο.
Η μακαβρια αυτη αριθμητική, θα ηταν εντελώς περιττή, εαν δυστυχως το φαιοκοκκινο αντιμνημονιακο μέτωπο, δεν βουτούσε τα λάβαρα του στό αίμα αυτών των εκατονταδων των συμπολιτών μας μας που δεν αντεξαν, επιδεικνυοντας τα ως τρόπαια "δικαιώσεως" των πολιτικών του θέσεων, υπερδιογκώνοντας τα νούμερα, ψηφοθηρώντας αναίσχυντα, παραλείποντας δε επιτηδευμενα να εκθέσει τις συνέπειες της πολλαπλασιως επωδυνέστερης "άλλης οδού
" του δήθεν αντιμνημονιακού παραδείσου της ατακτου χρεοκοπίας (και στην πραγματικότητα αληθούς κόλασης) που ευαγγελίζονται...
Κλεινουμε όπως αρχίσαμε: Κάθε ζωη ειναι πολύτιμη, καθε απώλεια της θλιβερη όσο τίποτα άλλο. Ομως η κοινωνία μας, για να "περασει τον κάβο", πρέπει: α) να προταξει την επιμονη και την ανθεκτικότητα έναντι των αντιξοοτήτων ως αρετή και παράδειγμα προς μιμησιν, κατανοώντας μεν, απορριπτοντας δε την απελπισια και την παραίτηση, με φυγή προς τα εμπρός και β) να καταδικάσει και να απομονωσει τα εν λόγω φαινομενα επονειδεστάτου ψηφοθηρικού τσαρλατανισμού και εκμεταλλευσης του υπαρκτού πόνου των οικογενειων των εκλιπόντων συμπατριωτών μας, θέτοντας τους μακαβριους εμπνευστές τους στο περιθωριο, υπερασπιζομενη εν τέλει το φως της λογικης εναντι του σκότους της παρανοίας.
Και αυτά ως προϋποθεση εν συνόλω επιβίωσης.
Δια την ξυγγραφήν
Μανουήλ Κομνηνός
(1) Αναλυτικά εδώ: http://www.tovima.gr/society/article/?aid=485111
No comments:
Post a Comment