ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΟΡΥΚΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ

Εδώ και δεκαετίες στην Ελλάδα υπάρχει επί μονίμου βάσεως στη δημόσια συζήτηση, άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο έντονα, το θέμα του ανεκμετάλλευτου ορυκτού πλούτου. Ιστορίες και φήμες για πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου, χρυσού, φυσικού αερίου, μετάλλων, ακόμα και ουρανίου! Άλλες από αυτές με αξιώσεις να αποδειχθούν αληθινές, άλλες με στοιχεία γραφικότητας, άλλες συγκρατημένες, με κοινό όμως στοιχείο την παραδοχή της ύπαρξης ορυκτού πλούτου. Γύρω από αυτόν τον πλούτο μάλιστα αναπτύχθηκαν και αρκετές θεωρίες συνομωσίας για τη μηδενική εκμετάλλευσή του, την αδράνεια της ελληνικής πολιτείας, την επίδραση που είχε στην εξωτερική μας πολιτική κτλ.

Τα τελευταία πέντε χρόνια της οικονομικής κρίσης η συζήτηση εντάθηκε ακόμα περισσότερο, με πολλούς να προσβλέπουν στην εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου για την επίλυση των οικονομικών προβλημάτων της χώρας. Άλλοι το έκαναν σοβαρά, άλλοι με στοιχεία συνομωσιολογίας. Όπως και να έχει το αποτέλεσμα ήταν ότι υπό την πίεση της οικονομικής ανάγκης [και όχι μόνο] το ελληνικό κράτος αποφάσισε επιτέλους να προχωρήσει τις διαδικασίες για την αξιοποίηση του πλούτου αυτού. Ήτοι να εκδώσει άδειες για να ξεκινήσουν έρευνες σε περιοχές όπου υπήρχαν ενδείξεις για την ύπαρξη κοιτασμάτων, να προκηρύξει διαγωνισμούς, να έρθει σε επαφή με εταιρείες και πρόσωπα που είχαν την απαραίτητη τεχνογνωσία, και εν τέλει, αφότου διαπιστώθηκε επισήμως η ύπαρξη κοιτασμάτων, να προκηρύξει νέους διαγωνισμούς και να εκδώσει νέες άδειες, αυτή τη φορά για να ξεκινήσει η εξόρυξη και η εκμετάλλευσή τους.

Πρόκειται αδιαμφισβήτητα για μια εντελώς νέα φάση στην ιστορία της χώρας. Η Ελλάδα μπαίνει πλέον και επισήμως στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη. Δεν είναι μόνο η ανακάλυψη των κοιτασμάτων, που αναμένεται να αυξηθούν ακόμα περισσότερο όσο προχωρούν οι έρευνες και θα καταστήσουν τη χώρα τεράστια ενεργειακή πηγή σε ευρωπαικό, αλλά και παγκόσμιο επίπεδο, είναι και η μετατροπή της χώρας σε ενεργειακό κόμβο μέσω του αγωγού TAP και της συμμετοχής της σε ενεργειακές συμφωνίες και συμπράξεις παγκόσμιου χαρακτήρα. Η Ελλάδα έχει πλέον όλες τις προυποθέσεις για να καταστεί μεγάλος παίκτης στο χώρο της ενέργειας, με τεράστια οφέλη τόσο για την οικονομία όσο και για τη διεθνή της θέση.

Ως προς το σκέλος της οικονομίας, να σημειωθεί κατ’ αρχάς ότι τα αποτελέσματα μόνο ως προς ένα μικρό μέρος τους θα παρουσιαστούν άμεσα. Για να επέλθει το μεγαλύτερο μέρος τους θα χρειαστεί να παρέλθει σημαντικό χρονικό διάστημα [με συντηρητικές εκτιμήσεις 3-4 χρόνια], ενώ στην πλήρη έκτασή τους είναι εντελώς άγνωστο πότε θα φτάσουν. Με την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων ανοίγεται ένας εντελώς νέος τομέας οικονομικών δραστηριοτήτων, δεδομένου ότι μέχρι σήμερα οι εξορύξεις τόσο υδρογονανθράκων όσο και γενικότερα ορυκτού πλούτου είναι σε χαμηλά επίπεδα. Θα δραστηριοποιηθούν στην Ελλάδα επιχειρήσεις παγκοσμίου βεληνεκούς για να εκμεταλλευτούν, είτε εξορυκτικά είτε εμπορικά, τον ορυκτό πλούτο, θα αναπτυχθεί για πρώτη φορά στη χώρα βιομηχανία εξορύξεων και εκμετάλλευσης, με συνέπεια την εισροή νέων επενδύσεων και κεφαλαίων, την ισχυρή ανάπτυξη του ΑΕΠ και τη δημιουργία δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα οφέλη για την πραγματική οικονομία θα είναι ανυπολόγιστα. Και φυσικά από την εκμετάλλευση θα προκύψουν και άμεσα οφέλη για το κράτος. Θα εισπράττει κάθε χρόνο που θα διαρκεί η σύμβαση μίσθωσης το μίσθωμα, καθώς και φόρους από την εκμετάλλευση και εισφορές από τις νέες θέσεις εργασίας, ενώ τεράστιο θα είναι το όφελος στο ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών με τη μείωση των εισαγωγών ενέργειας. Επίσης ένα σημαντικό κομμάτι των συμβάσεων είναι η υποχρέωση των επενδυτών να αποδίδουν το 25% των κερδών από την εκμετάλλευση στις τοπικές κοινωνίες, κίνηση που μπορεί να μετατρέψει περιοχές όπως το Κατάκολο και τα Ιωάννινα σε οάσεις ανάπτυξης.

Σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής η αναβάθμιση της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο και ενεργειακή πηγή αλλάζει εντελώς τα δεδομένα ως προς την ισχύ και τη θέση της. Κατ’ αρχάς με δεδομένη την ύπαρξη αναλόγων κοιτασμάτων και στην Κύπρο και την προοπτική να καταστεί σύντομα ολόκληρη η νοτιοδυτική λεκάνη της Μεσογείου ζωτική περιοχή για όλη την Ευρώπη δημιουργείται ένας ακόμα συνεκτικός δεσμός ανάμεσα στις δύο χώρες. Το δεδομένο αυτό δημιουργεί τις προοπτικές για να αναβαθμιστούν έτι περαιτέρω οι σχέσεις μας με το Ισραήλ, και κατ’ επέκταση με τις ΗΠΑ και το στρατόπεδο της Δύσης. Σε μια εποχή που λόγω των εξελίξεων τόσο στην ανατολική Ευρώπη όσο και στη Μέση Ανατολή οι ΗΠΑ αναζητούν νέους συμμάχους και βλέπουν τους υπάρχοντες να απομακρύνονται η προσθήκη στα πλεονεκτήματα της χώρας και των ενεργειακών κοιτασμάτων που διαθέτει μόνο θετικά μπορεί να λειτουργήσει, εφόσον τουλάχιστον υπάρξουν οι σωστές κινήσεις από ελληνικής πλευράς. Η πιθανότητα δημιουργίας τριγώνου συμμαχίας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ με υποστήριξη από τις ΗΠΑ έχει διαφανεί εδώ και χρόνια, και όσο προχωρούν οι έρευνες και προστίθεται ως συνδετικός κρίκος το ενεργειακό φαίνεται όλο και πιθανότερο. Και είναι σίγουρα ένα σενάριο στο οποίο πολλά μπορεί να επενδύσει η ελληνική εξωτερική πολιτική.

Κλείνοντας, δε γίνεται να μην επισημάνει κανείς τη μικρότητα που διέπει τη συμπεριφορά της αντιπολίτευσης, μικρότητα που φάνηκε άμεσα στη συνεδρίαση της Βουλής όπου κυρώθηκαν οι συμβάσεις για την έρευνα και εκμετάλλευση των κοιτασμάτων. Δεν αναφέρομαι καθόλου στον ΣΥΡΙΖΑ, που είναι δεδομένο ότι θα είναι πάντα αρνητικός, στέκομαι κυρίως στη στάση των Ανεξαρτήτων Ελλήνων και της Χρυσής Αυγής. Πρόκειται για δύο κόμματα που έχουν κάνει σημαία την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου ως λύση στις οικονομικές δυσκολίες της χώρας, έχουν πολλαπλώς πλειοδοτήσει σε υπερβολές και έχουν συνδέσει την αδράνεια της ελληνικής πολιτείας με θεωρίες συνομωσίας. Πόσες φορές έχει ο καθένας μας ακούσει τον Καμμένο και τον Κασιδιάρη να μιλάνε για τον εθνικό πλούτο ως λύση σε όλα τα προβλήματα; Μετά από αυτή τη συμπεριφορά είναι απορίας άξιο πως έφτασαν να καταψηφίσουν την κύρωση των συμβάσεων αυτών, που αποτελούν την αρχή για την είσοδο της Ελλάδας σε μια νέα εποχή. Είναι απολύτως ενδεικτικό του πως λειτουργεί στην Ελλάδα η αντιπολίτευση, σε όποια πλευρά κι αν ανήκει, και πως αδυνατεί να στηρίξει οτιδήποτε καλό για τον τόπο αν αυτό αντιβαίνει στο κομματικό της συμφέρον. 

ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ