Ιδιωτικοποίηση της αξιολόγησης στο Δημόσιο...

Από τότε που εισήχθη ο θεσμός του ΑΣΕΠ (ο εμπνευστής του Αναστάσης Πεπονής "μαυρίστηκε" στις εκλογές του 1996...) ο δημόσιος τομέας ανέβασε αισθητά το επίπεδο. Νέοι άνθρωποι, με όρεξη για δουλειά και με προσόντα στελέχωσαν κρίσιμα πόστα που είχαν ανάγκη προχωρημένων ή εξειδικευμένων γνώσεων. Από την άλλη πλευρά, βεβαίως, έγινε και κατάχρηση καθώς προ...σελήφθησαν και άνθρωποι οι οποίοι είχαν χαμηλό επίπεδο.

Στην πορεία, όλο αυτό το σύστημα δηλητηριάστηκε από τη νοοτροπία που παγιώθηκε από τα μέσα της δεκαετίας του 1980. "Εδώ είναι Δημόσιο φίλε, δουλεύουμε χαλαρά", "Μην σκοτίζεσαι, μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει τα λεφτά είναι στον λογαριασμό" και πολλές άλλες δημοσιουπαλληλικού χαρακτήρα φράσεις ή λεκτικά σχήματα κατέκλυσαν τις υπηρεσίες, τα καφενεία και πάει λέγοντας.

Τώρα όμως, με αφορμή, τους... τρισκατάρατους ξένους που μας δίνουν τα λεφτά τους και απαιτούν (άκουσον, άκουσον...) έναν αποτελεσματικό δημόσιο τομόεα (σαν δεν ντρέπονται οι αχρείοι...!), πρέπει να δούμε σοβαρά το θέμα της αξιολόγησης.

Το Κράτος χρεοκόπησε, αλλά την κρίση την πληρώνει δυσανάλογα ο ιδιωτικός τομέας. Με εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές χωρίς δουλειά. Αν γίνονταν άμεσα απολύσεις στο Δημόσιο το 2010 σε μια έστω περιορισμένη ένταση και έκλειναν καμιά 200αριά φορείς του (δεν τα λέω εγώ, στην έκθεση Πάγκαλου τον Φεβρουάριο 2010 αναφέρονται αυτά), τότε θα είχαμε σώσει ένα σημαντικό μέρος των σημερινών θέσεων... ανεργίας.

Αντί για 1.370.000 θα μπορούσαμε να έχουμε 900.000 και ο δείκτης της ανεργίας να είναι αρκετά χαμηλότερος. Έχουμε 3.630.000 απασχολούμενους και 1.370.000 άνεργους. Σύνολο 5.000.000 και με ανεργία 27,4%, μας βγάζει το 1.370.000. Με 900.000 ανέργους θα είχαμε ποοσστό 18%. Αναμφίβολα, πιο διαχειρίσιμο μέγεθος.

Όλα αυτά βεβαίως είναι ιστορία...

Αυτό που πρέπει να γίνει τώρα είναι η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων από έναν ιδιωτικό φορέα, κατά τα πρότυπα των πανελληνίων εξετάσεων. Με διαρκείς εξετάσεις πάνω στο αντικείμενο του καθενός, με αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας των δημοσίων υπαλλήλων, των προσόντων, της αυτενέργειας, των πρωτοβουλιών, της ευθύνης και βεβαίως του... ποινικού μητρώου.

Χωρίς τηλέφωνα από γραφεία πολιτικών. Για παράδειγμα, στο Δημόσιο όλοι έπαιρναν άριστα!!! Το πιστεύετε;

Δηλαδή οι πλέον εργατικοί, ηθικοί, αποτελεσματικοί κλπ. υπάλληλοι βρίσκονται στο Δημόσιο;

Δεν υπάρχουν έστω οι 100 χειρότεροι γιατροί, οι 100 χειρότεροι καθηγητές κλπ. που είναι ανεπαρκείς;

Δεν μπορεί για λόγους συμβολισμούς να απολυθεί έστω ένας υπάλληλος για ανεπάρκεια;

Πώς μπορεί να ανεχτεί κάποιος ότι επί σειρά ετών ανεπαρκείς υπάλληλοι ελάμβαναν μισθούς και επιδόματα που αποτελούσαν πρόκληση για τους εργάτες του μόχθου και τον ιδιωτικό τομέα;

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΡΡΩΣΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΠΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΟΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΦΕΡΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ...

ΟΙ ΠΙΟ ΕΜΠΕΙΡΟΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΤΕΣ, ΞΕΝΟΙ Ή ΗΜΕΔΑΠΟΙ ΤΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕ ΑΣΥΓΚΡΙΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ...

ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΤΙΜΗΣ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΑΛΛΑΓΗΣ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΕΝΟΣ ΣΟΒΑΡΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΒΑΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ...
Υ.Γ.: ΚΑΤΑΝΟΩ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΕΣ... ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΩ ΣΕ ΣΥΓΓΕΝΙΚΑ Ή ΦΙΛΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ... ΑΠΛΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΑΩ ΣΕ ΔΙΑΡΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ... ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗΣ!

Λουκάς Γεωργιάδης