Αντικομμουνισμού το ανάγνωσμα....

Στο Imperial College του Λονδίνου  τις προάλλες γίναμε μάρτυρες των έντονων λεκτικών επεισοδίων του Υπουργού Υγείας και γνωστού μαχητικού δεξιού πολιτικού , Άδωνι Γεωργιάδη, με τα γνωστά αριστεροειδή που φοιτούν στην Γηραιά Αλβιόνα . Ένα βίντεο ,πολλές φωτογραφίες και ολόκληρες εκπομπές ,και ατελείωτες αναρτήσεις και σχόλια στα social media αφιερώθηκαν στην διαμάχη του Άδωνι με τα συγκεκριμένα αριστερά υποκείμενα ,που ήταν από φοιτητές μέχρι και διάφορους άλλους Έλληνες αριστερούς που απλά εργάζονταν εκεί ,και που προσπάθησαν να τον εμποδίσουν να ομιλήσει . Κλασσικές φιγούρες του θεάτρου σκιών που αναπτύχθηκε στην μεταπολιτευτική Ελλάδα. Κάτι γκρουπούσκουλα της άκρας αριστεράς που θεωρούν ότι αυτοί έχουν το δικαίωμα να κρίνουν , και μόνον αυτοί, το πότε κάποιος θα πρέπει να ομιλήσει στο δημόσιο βήμα σε πανεπιστημιακό έδρανο , ακόμα και αν είναι στην  αλλοδαπή…. μέχρι και εκεί με τα χρήματα των μεγαλοαστικών ή και μεσοαστικών  (σίγουρα όμως όχι λούμπεν) οικογενειών τους έφτασε η χάρη τους για να γίνουμε «ρόμπα» διεθνώς και πανευρωπαϊκώς. Νευρώδη ανθρωπάκια που πετάνε την συνηθισμένη παπαρολογική ,αριστερής εμπνεύσεως ,συνθηματολογία με ξεσπάσματα χειροκροτημάτων γία μία τιτανοτεράστια «κοτσάνα» που μπορεί να πετάει κάποιος από αυτούς στην χάβρα Ιουδαίων που προσπαθούν να κάνουν. Φυσικά εκεί έφτανε ένας μόνο Άδωνις για να τους τελειώσει με συνοπτικές διαδικασίες  και να μην καταφέρουν τον αρχικό σκοπό τους.

Μετά από λίγες μέρες είχαμε την συνένεντευξη του Π. Μπαλτάκου, στο BHMA FM , που διατράνωσε υπερηφάνως τα αντικομμουνιστικά του αισθήματα και αυτό πόνεσε έτι περαιτέρω διότι αυτά τα έλεγε ο Γενικός Γραμματέας της Κυβερνήσεως και εκ των μελών του στενού ηγετικού πυρήνα αυτής, κάτι που άλλες εποχές δεν υπήρχε περίπτωση ούτε να το διανοούντο  αυτοί που υποτίθεται εκπροσωπούσαν την δεξιά παράταξη.  Φυσικά και εδώ έγινε πολύς λόγος στα social media και το  διαδίκτυο πήρε φωτιά. Στην τηλεόραση και στις εφημερίδες και στους διάφορους πολιτικούς ιστότοπους ,οι αντιπολιτευόμενοι δημοσιογράφοι της αριστεράς αλλά και διάφοροι φιλελε που προσπαθούν να κινηθούν ,ακόμα και τώρα , σε γραμμές «πολιτικής ορθότητος» μαζί με κάποια υπολείμματα φόβου που υπάρχουν από την εποχή που η ιδεολογική παντοκρατορία της αριστεράς ήταν αδιαμφισβήτητη , άρχισε να λειτουργεί το ιεροεξεταστικό όργανο που προσπαθούσε να επιτιμήσει τον Μπαλτάκο για αυτό που είπε διότι είναι κακό να ….κρίνουμε την «αγία» κομμουνιστική αριστερά, χάριν της οποίας  φθάσαμε εδώ που φθάσαμε , βεβαίως, βεβαίως.

Το παραπάνω θάρρος όμως των δύο κυβερνητικών στελεχών , που το καθένα έχει την δική του βαρύτητα, στην ευρύτερη δεξιά, είναι ουσιαστικά ένας οδηγός ,μία πυξίδα  για να μπορούμε όλοι εμείς που δηλώνουμε ότι ανήκουμε στον αστικό κόσμο, από αρκετά δεξιά μέχρι και τους κλασσικούς φιλελεύθερους ,να μπορούμε ωμά και χωρίς περιστροφές και κυρίως φόβο   να δηλώνουμε την αντίθεσή μας στην ιδεολογική τρομοκρατία της Αριστεράς. Να  μπορούμε να τσακίζουμε ελευθέρως και συνειδητά με ιδεολογικά και πολιτικά επιχειρήματα αυτό που λέγεται κομμουνισμός - Aριστερά και όχι να συρόμεθα πίσω από μία «πολιτική ορθότητα» που είναι φτιαγμένη και ραμμένη στις νόρμες ενός ιδιόμορφου πολιτισμικού μαρξισμού.

Το θάρρος της δικής μας πλευράς είναι που φοβούνται οι αριστεροί διότι είχαν καλομάθει τόσα χρόνια να μην έχουν αντιστάσεις και οι ελαφροδεξιούληδες που κυβερνούσαν , όποτε κυβερνούσαν, να τους ανέχονται και να φροντίζουν μόνο για την διανομή της «καρέκλας». Το θηρίο το θρέψαμε με μεγάλες ποσότητες ανοχής και υποχωρήσεων. Το πλήρωμα του χρόνου έχει έρθει εδώ και κάμποσο καιρό όχι μόνο για να σταματήσει και να συντριβεί η ιδεολογική δειλία και τα συμβόλαια πολιτικών και ιδεολογικών παραχωρήσεων αλλά και για να αναζωγονηθεί η αντίσταση κ η πολεμική μας κατά αυτού του ολοκληρωτικού τέρατος που λέγεται κομμουνισμός. Τώρα που το πάλαι ποτέ μεταπολιτευτικό σοβιετικό πλέγμα ξηλώνεται!!

Ο Αντικομμουνισμός δεν μπορεί να νοηθεί ως ένα ρεύμα αποφατικής πολιτικής ιδέας αλλά ως μία ενεργή και εμπεδωμένη κατάσταση που στόχο έχει να εκριζώσει  από τις συνειδήσεις και τις βιωματικές εκφράσεις των πολιτών κάθε τι που συνδέεται με τις  παλιές βεβαιότητες του κρατικισμού , του ισχυρού πατερναλισμού, των αυταρχικών πρακτικών των κομματικών γκορυπούσκουλων και συνδικαλιστών κάθε είδους και μορφής , την ροπή προς την ανομία και την ασυδοσία, τον ετσιθελικό τσαμπουκά των παραφυάδων της αριστεράς για κάθε τι που δεν τους αρέσει και την απαξίωση των εθνικών και θρησκευτικών παραδόσεων. Δεν πρέπει να τα πολεμάς μόνο αυτά αλλά και να διακηρύττεις με παρρησία τις λύσεις αυτές που οδηγούν στην πολιτική οδό της Ελευθερίας. Γιατί ο ανήκων στην ευρύτερη δεξιά, ο  πολίτης που αγωνιά για τον αστικό κόσμο έχει ως κεντρική ιδέα του ιδεολογικού του πυρήνα την Ελευθερία στα βασικά πρότυπα που ορίζουν την ζωή μας. Ο φιλελευθερισμός που πρεσβεύουμε αυτά ακριβώς προσπαθεί να διαφυλάξει από την αχόρταγη εξτρεμιστική διάθεση των ακραίων δυνάμεων που εδώ είναι ο κομμουνισμός και η σαπισμένη νοοτροπία του.

Μέρες που είναι αυτό συνδέεται με τον κεντρικό νόημα και των πρώτων Συνταγμάτων της εθνικής επαναστάσεως του ’21..Είναι το νόημα αλλά και το ζητούμενο ταυτόχρονα. Η προάσπιση της Ελευθερίας από αυτούς που την εποφθαλμιούν. Και οι κομμουνιστές με τους συνοδοιπόρους τους σίγουρα είναι από εκείνους.

Και όπως κάποτε είχε πει ένας παλιός φίλος : «Ναι, είμαι αντικομμουνιστής. Να, ο σκοπός μιας ζωής!!»

Αριστοτέλης Παλαιολόγος